Filipijnen

En toen moest ik natuurlijk geweldig neurotisch in het donker de volledige binnen- en buitenkant van mijn kamer controleren op monsters. En ja. Helaas. Wie zoekt die vindt. Buiten mijn kamer/huisje zat er in een hoek zo'n monsterspin. Paniek alom en hartslag naar boven de 9000. Na wat gepanikeer besloot ik dat ik ze zou verdrinken met er een emmer water over te kappen. Ja tarara. De spin kroop griezelig snel als ze was meer in mijn richting. Meer paniek. Snel handelen. En onder 'oh shit'-gesnik kreeg ik mezelf zo ver om de emmer er op te zetten. Wow. Hallo. Applaus alstublieft? Ik trok me terug op mijn kamer en begon hevig met Eva (die dit alles zéker begrijpt) te messenger-en en zij had geweldige tips: benzine of white-spirit zoeken en bokalen rond de poten van het bed zetten. Alleen: waar dat nu nog te vinden?! Ik ging nog horen bij de enige andere slaapplaats in Pintuyan en legde uit dat waar ik nu zat er spinnen zaten. Die vrouw zei dan eerst "yeah but everywhere spiders" en na wat Filippijns gebrabbel met familieleden "no no, here no spiders"... Sure. Daarbij had die ook geen douche ofzo dus dan toch maar terug gekeerd naar waar ik zat.

Gelukkig hoorde ik na een tijdje dat er in de kamer naast mij nieuwe mensen incheckten en de gastvrouw daar dus ook was. Ik ging haar vragen om de fles verdelger, paniek waarschijnlijk zeer hoorbaar in mijn stem, en ik probeerde verontschuldigend aan de nieuwe buren uit te leggen dat het er best wel ok is maar dat ik gewoon echt geen fan ben van spinnen. 😅 De vrouw gaf me de bus verdelger -hoera!- en ik toonde haar de emmer waaronder de spin zat. En wat doet die? Die tilt die emmer op en laat die spin gewoon wegscharrelen. Wat. De. Fok. Ik dus van 'WHAT ARE YOU DOING YOU LET IT GO' en zei lachte weer wat onverschillig en zei me dat er heus geen spinnen binnen in mijn kamer kunnen omdat er netjes rond de ramen hangen. Ja hallo euhm was die vergeten dat ze wel zelf al een spin uit mijn kamer had gehaald? Ik had nu iig de verdelger wel en voelde me al een pak versterkt. Ik spoot in elk randje en hoekje van de kamer en al zeker in en rond de gaten in de muur (voor de watertoevoer, gaten twintig keer groter dan nodig en dus plaats in overvloed voor indringer-misbaksels om binnen te komen). Ik nam snel een douche en begaf me naar het avondmarktje aan de kust om nog iets te eten.

Ik at kip en rijst (lekker, maar weer geen groenten dus) en bestelde terug een grote bier. Hopelijk kon ik wazig genoeg geraken om toch iet of wat rustig te slapen 😅 Al snel werd ik aangesproken door een meisje dat vroeg of ik niet bij haar en haar vrienden wilde komen zitten. Ja! Leuk! Het was een Amerikaans-Filipijnse die op bezoek was bij haar familie, vergezeld van een stuk of 5 lokale gasten. We dronken bier in overvloed en hadden boeiende gesprekken over religie en zingeving, politiek (Duterte), drugs (blijkbaar was de Filipijnen voor Duterte echt een soort narco-staat aan het worden), dierenwelzijn, recht, homoseksualiteit, ... Een super interessante ervaring met deze hyperkatholieke inwoners, waarvan iemand dan wel in de gevangenis had gezeten voor zijn druggebruik, een andere nog herstelde van een auto-ongeval en wiet miste om de pijn te verzachten, broers hand in hand zaten, ... Ik leerde 'de jeugd' (ze waren ook wel rond de 30) wat beter kennen, en wat een hartelijke en oprechte jongens waren me dat! Ze leerde me ook een zinnetje Filipino: "Ayu jerjeri ko". Ik raad je niet aan het op straat te roepen of in formele context te gebruiken. Jammer genoeg heb ik geen selfies met die mannen genomen :( plan was wel om de volgende avond terug af te spreken.

Bij thuiskomst was ik een beetje dronken maar dacht ik er wel nog aan nog eens rond te gaan met de verdelger. Plots bleek die leeg te zijn, maar aangezien ik zelf bijna vergast was, dacht ik dat dit wel zou volstaan.

Niet dus.

Fuck. Me.

Toen ik wakker werd zag ik in de hoek boven de deur weer een grote spin zitten - waarschijnlijk die die de dag voordien was ontsnapt en nu wraak wilde komen nemen. Ik zat daar naakt in mijn slaapzak (na de douche de dag voordien had ik gewoon een short aangetrokken), te bibberen, en pakte de bus die ik naast mij had gelegd om gerust te slapen. Ik spoot in de richting van die spin, maar alleen, die bus was leeg. Just. Shit. Ik voelde mij echt een cartoonfiguur. Niet wetende wat anders te doen pakte ik mijn twee busjes anti-muggenspray en begon ik met beide tegelijk als ne zot naar die spin te sproeien. Dat deed dus juist niets. 'Wat anders' dacht ik, dus ik bleef echt maar anti-muggenspray sproeien en zag dat de spin het toch ook niet super aangenaam vond. Af en toe zag ik ze zo 'zich groter maken' (ik weet niet hoe ik het moet uitleggen), waarop ik dan jammerend hysterischer begon te sproeien. Ik zag de druppels van de spray op de duur op de spin vormen, en de grond was letterlijk nat aan het worden van al het gesproei. Ik pakte terug de emmer maar de spin zat niet op een handige plaats, en ik zou echt te dicht naar mijn zin moeten komen en het risico lopen dat de spin op de grond viel en dan op mij zou kruipen ofzo. Verder sprayen dan maar. En hoera, uiteindelijk kroop ze terug via de spleet aan de deur naar buiten en bleef ze daar op de rand zitten. Ik trok mijn short terug aan glipte naar buiten (vlakbij de spin dus) en liep even wat jammerend te ijsberen.

Ik zag de vrouw haar was op hangen dus twijfelde niet lang om haar terug om hulp te vragen. Ze wist meteen "spider?" en ik legde uit dat de bus leeg was en dat die spin dus eerst effectief binnen in mijn kamer zat. Ze pakte vlotjes een grote houten staaf en begon op het beest te meppen. Dat viel, kroop snel wat rond, en vond zijn weg langs de onderkant van de deur terug naar binnen in mijn kamer. De vrouw had wel nog juist één poot van het beest 'afgeklopt'. Ik moest mijn kamerdeur terug openen (hoorde niet bij het plan), waarop zij binnen dus direct zag wat voor een boeltje ik het met die spray had gemaakt. Ze zocht de spin verder maar vond die niet meer, veegde de vloer 'schoon' met het badmatje, en leek nu toch door te hebben wat de situatie voor mij betekende. Ze zei dat ik de volgende avond in de kamer ernaast kon slapen omdat die gasten maar één nacht bleven. Uiteindelijk wilde ze terug weg gaan zonder de spin gevonden te hebben, gelukkig zag ik ze dood vlakbij mijn rugzak liggen. Nadat ik in het toerisme-kantoor ging informeren of ik in de namiddag nog naar Tacloban geraakte (wat dus kon), heb ik vriendelijk bedankt voor het aanbod van de nieuwe kamer en uitgecheckt. Een tweede nacht als dat kon ik echt zeker en vast niet aan.Lue lisää