検索条件をリセット
Filipijnen
  • Philippe De Croock
  • Thomas Jacobs

Filipijnen

Onze 'wettelijk samenwonen'-reis in de Filipijnen! もっと詳しく
フォローする概要概要カレンダーカレンダー共有共有死ぬまでにやっておきたいことリスト
最新のものから
  • 旅行の開始
    2018年4月13日
    Filipijnen

    Let's go to the Philippines

    2018年4月13日, ベルギー ⋅ ⛅ 12 °C

    Lang naar uitgekeken, maar nu is het moment er: we kunnen vertrekken naar de Filipijnen. Nog eens drinken uit een gouden (😍) fles voor ons wettelijk samenwonen (gekregen van Mami en Papi) en dan op weg!もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Makati, Manila

    2018年4月14日, フィリピン ⋅ 🌙 27 °C

    De vluchten duurden lang, maar we zijn heelhuids (en niet echt uitgeslapen) aangekomen in de drukte en warmte van Manila.

    We probeerden meteen te mengen door nonchalant mee de jeepney te nemen. Echt snappen deden we het niet, maar het kostte amper iets en we kwamen op onze plaats uit 😃.

    Thomas ging meteen cultuur opsnuiven in een museum, maar ik bleef toch liever wat in de zon rondwandelen.
    Makati is een bruisende wijk met een chique shoppingcentrum en park. Pal in het midden van dat park staat er een openluchtkerk waar een mis bezig was met mooie zang.

    Bij ons hotel in de buurt was er een marktje met allemaal streetfood, maar ons buikje was al volgevreten met Burger King (we konden niet weerstaan)... Stom! Maar het coverbandje van Simple Plan wist ik wel te appreciëren!

    Toch maar vroeg het bed in, de jetlag begint te dagen...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Sabang, Palawan

    2018年4月15日, フィリピン ⋅ ⛅ 20 °C

    De volgende ochtend vlogen we meteen naar Puerto Princessa in Palawan. We maakten zo kennis met de Filipijnse logistiek: ons vliegtuig had 1,5u vertraging.

    Aangezien we geen zin hadden om daarna nog urenlang in een busje te zitten, hebben we voor 7 dagen 2 moto's gehuurd voor een kleine 5000 PHP (80 EUR). En dat was meteen de beste beslissing van de reis.

    Wauw, wat een mooie rit was dat! Je zag er echt hoe de Filipijnen leefden op Palawan: in rieten huisjes, scholen, ... Enorm genieten en helemaal niet zo gevaarlijk als de meesten doen uitschijnen. In Puerto was het wel heel druk en moest je assertief zijn, maar eenmaal daarbuiten was het rustig en mooi. Af en toe kwam er wel een grote claxonerende bus voorbij waardoor je je bijna van de baan verschoot...

    We moesten wel lunchen bij een heel lokale chef die noodles voor ons klaarmaakte. Zo had ik ze nog nooit gegeten! 😉

    Sabang was onze eerste stop. Toen we daar aankwamen, merkten we dat we wel echt iets heel stom over het hoofd hadden gezien. Geen enkele hostel aanvaardt bankkaarten en wij hadden geen extra cash afgehaald! We werden doorverwezen naar het enige resort dat wel kaarten zou aanvaarden, maar zij wilden ons niet helpen om cash ervoor te geven... Uiteraard konden we er wel een kamer boeken met onze kaart voor 150€! Niet dus...

    Maar het eten zag er goed uit, dus hebben we er maar gegeten en gedronken op de kaart... We werden zelfs getrakteerd op een vuurschouwspel op beats. Wel raar als er in de achtergrond een trouw bezig is...

    Met een bang hart gingen we terug naar ons hostel. We legden de hele situatie uit. Al een geluk was de manager zo vriendelijk om de plots magisch tevoorschijn getoverede 10€ van Philippe te aanvaarden. We hoefden zelfs niets bij te leggen in pesos. "For gaz", zei hij. Het was onze eerste ervaring met de Filipijnse gastvrijheid.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Ga naar Port Barton... via start.

    2018年4月16日, フィリピン ⋅ ⛅ 20 °C

    Oh boy...

    Vanuit Sabang moesten we helemaal terug naar Puerto Princesa voor cash geld. Nergens anders op Palawan zijn er regelmatig werkende ATM's. En zelfs daar was het nog een hele hassle met kaarten die niet werkten en het cash geld dat op was in de automaat.

    We zijn even gaan schuilen voor de hitte in een eigenlijk sjieke Mall met deftige koffie en sandwiches. Robinson's heette het. Toch raar hoe Westers die Mall aanvoelt, maar eenmaal je buiten stapt, is het back to reality...

    Erna moesten we dan terug dezelfde kant op om naar Port Barton te gaan... We lijken wel biker boys... Alleja...

    Enorm mooie route, maar het was een race tegen de tijd om voor het donker in Port Barton te geraken. Geen tijd om foto's te nemen dus, behalve van een koe die was aan het chillen in de modder 🤣

    Uiteindelijk waren we toch net op tijd voor de zonsondergang!

    We verbleven in Villa Ernesta bij een heel vriendelijke vrouw met een oude mama waardoor we niet echt goed durfden afbieden 😅.

    't Was een gezellige avond met diner op strand. Vroeg naar bed, want morgen...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Schildpadden!

    2018年4月17日, フィリピン ⋅ 🌙 13 °C

    Vandaag zijn we gaan snorkelen! Om 9 u vertrokken we met de typische bootjes om dan op verschillende plaatsen naar de visjes te zien. Veel uitleg was er niet, maar eigenlijk was dat ook niet nodig.

    We zagen best wel wat dingen: een zwemmende krab, een fluitvis, een zeeslang waarvan we pas achteraf wisten hoe gevaarlijk die was, slakje... En natuurlijk ook 2 schildpadden die eerst rustig lagen te chillen, maar erna 1 voor 1 naar boven kwamen zodat we allemaal selfies konden maken 🐢. Het zag er alvast veelbelovend uit onder water. Jammer dat al de foto's van onder water wazig zijn...

    Op de middag kregen we lekker gegrilde verse vis op een echt paradijslijk eilandje. Zagen we die daarstraks nog rondzwemmen?

    's Avonds konden we weer van een zonsondergang schouwspel genieten met cocktails. We hadden gehoord dat er een goede hamburgerkeet was in Port Barton. Dat wilden we toch even checken en... het was geweldig! Af en toe doet Westers eten toch goed...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Happiness

    2018年4月18日, フィリピン ⋅ ⛅ 20 °C

    Vandaag een lange rit naar El Nido. We gingen het rustig aan doen en voldoende tussenstops maken, want het beloofde een lange rit worden.
    Weer enorm prachtige landschappen gezien. Ook zijn we gestopt bij een enorme boerderij waar ook kinderen op koeien reden. Op een bepaald moment kwamen we voorbij een aangestoken vuurhaard. Dat wordt gedaan om erven woonklaar te maken. Makkelijker dan alles omkappen, zeker?

    Na ongeveer 6u op de moto kwamen we aan in El Nido, het noorden van Palawan. Het was een beetje te laat voor de zonsondergang deze keer, maar dat houdt ons niet tegen om toch cocktails te drinken op het strand en lekker hipster te gaan eten 😅. Ja, wij zaten op schommels en aten hummus als avondeten...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Kayak to paradise/hell

    2018年4月19日, フィリピン ⋅ ☀️ 24 °C

    We gaan kayakken!

    Jeuj!

    Dat leek een super idee. We konden deze gewoon lenen bij het hotel. Wat kayakken, wat chillen op de beaches, wat snorkelen tussendoor...

    We zagen prachtige stranden met een ongelooflijk uitzicht. Er zaten zelfs aapjes op een afgelegen eiland. Ook even gesnorkeld, wat toch wel praktisch niet te onderschatten valt met een kayak. Het duurde even voor we een elegante manier vonden om uit en in de kayak te geraken zonder te kapseizen.

    Het plan was om Cadlao en 'Helicopter' island helemaal rond te doen, maar aan Ubugon Cove hebben we toch wijslijk beslist huiswaarts te keren.

    Die terugweg was wat minder: volledig uitgeput en in de hete zon met heel verbrande ruggen tot gevolg. Maar het was het waard...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Mellow yellow

    2018年4月20日, フィリピン ⋅ ⛅ 31 °C

    Geen zin in Tour A, B, C of D? Dan kan je altijd hipsteren en gaan voor Tour Z a.k.a. de party boat! Allemaal mensen die zin hebben in wat rond cruisen waar geen andere boten zijn, chille muziek op de achtergrond, massages en een mooie sunset. Zalig! (Ahja, er was ook alcohol à volonté 😇)

    We hebben er Linde leren kennen die alleen reisde om haar afstuderen te vieren. Tof meisje!
    De cruise zelf was wel fijn. Los van het uitzicht dat steeds fenomenaal was, gingen we snorkelen, paddle boarden en naar een beach bar waar er gevolleybald werd.

    De meeste mensen waren heel sociaal en wilden erna ook nog gaan eten. Dat had leuk geweest als er geen 2 restaurants dezelfde naam hadden. 😅 Dan maar alleen gaan eten, maar achteraf kwamen we ze nog tegen in ons 'stamcafé'. Leuke, chille dag.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Taytay, Palawan

    2018年4月21日, フィリピン ⋅ ⛅ 31 °C

    Het einde op Palawan is in zicht en hebben besloten om terug richting Puerto te gaan, maar met als tussenstop Taytay.

    Onderweg wilden we een watervalletje meepikken, maar dat leek eerder een tourist trap. Al een geluk dat de vrouw ons waarschuwde voor de 'lelijkheid' van de watervallen, zodat we de 35 minuten durende trip niet hoefden aan te vangen.

    Taytay is niet zo heel toeristisch. Er is daar enkel een fort, waar we dan een uitgebreide fotoshoot hebben gehouden 😉 en wat rondgewandeld.

    Na de wandeling in het vissersdorpje (zie andere pagina), zijn we nog wat aan het shoppen geslagen, maar er waren geen paskamers, dus stonden we gewoon met ons onderbroek in de gang 😬. Toch ook weer wat anders dan bij ons...

    Op het einde nog de zonsondergang gezien met een pintje. Onverwacht, maar ongelooflijk mooie dag...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Armoede in alle pracht...

    2018年4月21日, フィリピン ⋅ ☀️ 18 °C

    We besloten om wat verder te kuieren. Zo botsten we wat verder op wel heel mooie paalwoningen met echt het Filipino vissersleven aan een prachtige kustlijn... Ongelooflijk wat ze met wat hout en goed humeur kunnen verwezenlijken.

    Wel voelt het wat dubbel aan dat zulke armoede toch zo mooi kan zijn. Je merkte dat ze het echt zo gezellig mogelijk probeerden te maken met bv. kokosnoten als hangbloempotjes te gebruiken. Anderzijds was het wel heel zielig dat we er een aapje aan een enorm kort touwtje aantroffen... En wat zou de lotto prijzenpot zijn?    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Taytay by night

    2018年4月21日, フィリピン ⋅ ⛅ 31 °C

    Na de zonsondergang te zien met een pintje hebben we TripAdvisor eens gevolgd en dat was een succes! Superlekker eten met ongelooflijke shakes bij Lynn's Kitchen... voor nog geen 6 euro...

    Die avond was er blijkbaar vanalles te doen in het dorp: een basketbaltoernooi, een foor, een festival. Terwijl het overdag meer trok op een spookstad, waren er nu plots keiveel mensen op straat.

    De foor bestond eigenlijk uit allemaal goktenten, een bingokraam, 2 computers met spelletjes en een rad. Kinderen leren hier dus al gokken van jongs af aan 🎰.

    In het rad zal je ons nooit vinden... Dat werd wel heel snel rondgevlogen met een soort van tractor...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    House of the rising sun

    2018年4月22日, フィリピン ⋅ ☀️ 26 °C

    Veel te vroeg, maar kippenvel wanneer de zon erdoorkomt en Hallelujah speelt in een kerk nabij voor de zondagochtend mis. Dat geeft voldoende energie voor de lange rit vandaag terug naar Puerto.

    Veel dingen leer je op zo'n rit:
    - rijst wordt buiten op matten gedroogd vlak naast de weg waar de enorm vervuilende brommertjes rijden.
    - koeien zijn trekpaarden
    - er zijn 3 Filipino fietsers (of zotten?)
    - kerkhoven lijken eerder een plek van propaganda
    - je kan naft krijgen uit colaflesjes
    - 'dogs are unaware of the risk they pose'    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Wash away our sins

    2018年4月22日, フィリピン ⋅ ☀️ 32 °C

    We moeten toch echt wel eens die Jollibees proberen... Spaghetti met een hamburger of kipcorn, kan het?

    Nee.

    Reden genoeg om erna naar spirituele grotten te gaan waar het gezicht van Jezus in te zien is. Blijkt dat die mens zijn tuin tot een soort van Katholiek pretpark had omgetoverd met een kruistocht, grotbezoeken en zwemmen in een bron. En oh ja, je kon ook een fish spa doen 🤨. Dat was een vreetfestijn voor die visjes!

    De avond hebben we rustig afgesloten. Het einde is daar op Palawan... Onvergetelijk. Op naar een volgend hoofdstuk!    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Een verloren dag

    2018年4月23日, フィリピン ⋅ 🌧 17 °C

    Een hele dag reizen, da's natuurlijk niet zo fijn.

    's Morgens in Puerto vertrokken met de vlieger naar Cebu, die (uiteraard) vertraging had. Vanaf daar hadden we een transfer tot Magic Oceans, maar die was toch wat langer dan gedacht. Wij kwamen 2u voor de anderen toe op de luchthaven om dan samen in een aantal minivans een uur file te rijden naar de veerboot. Die veerboot bracht ons dan in 2u naar Bohol, en dat deden we in Business Class 🤑. Maar veel stelde dat niet voor, behalve een gigantische airco die op u waaide, waardoor het ijskoud was! Daarna moesten we nóg eens 2u rijden met een minivan, maar deze keer ging het wel een stuk vlotter (en assertiever) op de baan.

    Het hotel was wel prachtig en met heel vriendelijke bediening! We werden verwelkomd door de manager (in het Hollands) en door de staff met een watermeloen drankje en een groot stuk appelcake. We kregen meteen een briefing, zodat we zeker goed op de hoogte waren.

    Afsluiten van de dag met een biertje, een zwemmetje en dan naar bed om morgen fris te zijn.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Tarsiers!

    2018年4月24日, フィリピン ⋅ ⛅ 9 °C

    Koste wat het kost wilde ik gisteren op een of andere manier inhalen. Dus besloot ik de 'Adventure Tour' georganiseerd door Magic Oceans Resort dan toch te doen. En het kostte wat: 8500 php. 😌

    Na een korte nacht met buikproblemen, een heerlijke Vlaamse (Nederlandse?) pannenkoek met fruit als ontbijt, en wat immodium werd ik opgepikt door een grote van (plaats voor 10 ofzo) met een chauffeur Dante en dan nog eens een privé gids Jeremy (een meisje).

    Een stevige rit van ongeveer twee uur later (Dante vertelde ondertussen wat weetjes), was de eerste echte stop aan het Tarsier Sanctuary. Ik had op voorhand gelezen dat dit de minder slechte optie was van de twee die er zijn en had het nagevraagd voor ik de tour boekte. Toch kwam ik ook hier met een wat dubbel gevoel buiten: beter dan kooien, maar nog altijd stresserend voor de beestjes denkik.

    Tarsiers zijn de kleinste primaten - geen apen want ze eten insecten en het zijn nachtdieren, maar wel met duimen. Ze zijn zo groot als een hand, met een staart die langer is dan hun eigen grootte. Hun ogen zijn groter dan hun hersenen en op hun 'handjes' hebben ze precies zuignappen. Ze kunnen (door het evenwicht dat de staart geeft) tot 5m ver springen, en horen tot 2km ver. Extreem schattige diertjes die er ook ietwat prettig gestoord uitzien.

    Jeremy legde uit dat ze in gevangenschap door hoge dosissen stress (lawaai combo extreem goedhorend) en veel te weinig ruimte (ze zouden een are per dier moeten hebben) zelfmoord kunnen plegen. Ik vroeg er wat op door (ik wist niet dat buiten mensen en olifanten nog dieren zelfmoord plegen) en blijkbaar stoppen ze gewoon met eten en bonken ze met hun hoofd tegen de muur/rand van hun kooi/boom tot ze sterven aan de verwondingen. Ik stond versteld.

    Daarom toch nog wat een dubbel gevoel: ik heb 6 tarsiers gezien maar geloof niet dat het domein 6 are groot is. Er stond erbij elke Tarsier iemand om hem aan te duiden (oké anders zou je hem wrs gewoon niet vinden) en er was ook wel redelijk veel volk. De mensen deden wel hun best om stil te zijn en ik heb niemand de dieren zien ambeteren, maar alle Tarsiers waren wel wakker en keken ofwel dof voor zich uit ofwel heel angstig.

    Bon, blij dat ik ze gezien heb en dat het niet met kooien ofzo was, maarja toch ook niet optimaal...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Loboc zipline en 'cruise'

    2018年4月24日, フィリピン ⋅ ⛅ 22 °C

    Daarna reden we door naar een uitkijkpunt over de Loboc rivier waar we een zipline over de rivier deden. Best wel tof om zo 'te vliegen' en met een heel mooi zicht, al mocht het van mij toch wat sneller en intenser (altijd maar meer willen hé).

    Jeremy en ik vlogen heen en weer en reden verder naar een extreem toeristisch gebeuren: Lobocriver dinner cruise. Oh. My. God. Ik was even wat aan het balen omdat zo'n dingen echt niets voor mij zijn, maar Jeremy leek het precies ook allemaal wat té te vinden dus konden we er samen wat om lachen.

    Aan de kaai lagen dus een stuk of tien identieke grote bamboo-boten bestaande uit een groot platform met allemaal tafels op, en een klein bootje dat dit dan voortduwde. De boten vaarden dan heen en terug o de rivier terwijl we van een buffet aten (niet bijzonder lekker) en een man slechte versies van oude Amerikaanse nummers bracht. Ondertussen had ik wel een gezellige babbel met Jeremy (ze is 23 en heeft een kind enal, ze wil binnenkort graag verder gaan studeren - accounting - maar woont nu even terug bij haar moeder voor hulp bij de opvoeding van het kind). We praatten over haar werk en het resort, Duterte, sociale zekerheid, drugs, ... En ze legde ook haar favoriete dessertjes uit (wat eigenlijk ingewikkelde rijstpap was). Ik sprak ook even met een andere vrouw die er met vier kinderen zat, het bleken haar broers en zusjes te zijn en ze kwam gewoon graag daar eten.. wut :p ze zong ook erg graag mee met de oude Amerikaanse nummers a la Frank Sinatra.

    Langs de rivier waren veel kinderen in het water aan het springen via touwen enzo, maar het absolute hoogtepunt was wel een stop bij een podiummetje op de rivier waar een stuk of 30 kinderen en vrouwen traditionele dansen in traditionele kledij deden. Hahah toeristischer kan écht niet. Ik vroeg aan Jeremy hoe/wat/waarom; de kinderen blijken dit (niet gedwongen) als vakantiejob te doen: ze verdelen wat de toeristen in de giftbox steken. Van onze boot heeft niemand iets gegeven denk ik.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Chocolate Hills on quads

    2018年4月24日, フィリピン ⋅ ⛅ 29 °C

    In de namiddag reden we langs een marktje waar Jeremy een hoop bananen kocht om aan de apen te geven. Ze kocht ook een comote-queu voor me en maakte dan een 'lokaal grapje' over waarom zoete aardappel (comote dus) een fruit zou zijn. *Froot*

    De apen waren geweldig onbeschoft en grabbelden het eten gewoon uit je handen. Leuk om is gedaan te hebben, maar ook weer de vraag of dit eigenlijk wel 'correct' toerisme is hé.

    Afsluiter van de dag was het bezoek aan de Chocolate Hills. We keken eerst van op een viewpoint naar het landschap, lachten een beetje met alle toeristen die zo poseren voor de foto's, om dan maar lekker hetzelfde te doen - selfies konden ook niet ontbreken. Daarna gingen we elk een quad ophalen en reden we op de zandweggetjes tussen een paar van de Hills rond. Bleek wel dat Jeremy nog maar één keer heel even op een quad had gezeten. Ze had er echt schrik van. En ik wilde er natuurlijk alles uithalen. Dat was wat lastig omdat ik dan op haar moest wachten en dit eigenlijk meer 'voor haar plezier' leek dan voor mij (de gast van de verhuur was zelfs bij haar op de quad gekropen om het haar te leren). Daar was ik me eerst ook wat in het opboeienw, maar na een tijdje werd het domein soms wat uitdagender voor een traag tempo, en ik moest er ook maar weer het beste van maken hé 😄.

    Na afloop vertelde Dante nog de legende van de oorsprong van de Hills: een reus die verliefd was op een mensenmeisje en haar had meegenomen, maar die was niet gelukkig en at niet meer e.d. en stierf uiteindelijk (tarsier-much?). De reus was dan heel verdrietig en liep huilend rond. Zijn tranen zouden dan versteend zijn en de Hills geworden zijn.

    En dan huiswaarts. Goede timing was dat want bij aankomst bleken de duikers ook net gedaan te hebben. T was nog een gezellig avondmail maar Phil voelde de alcohol blijkbaar nogal snel en is snel in slaap gevallen. Ik heb dan nog met een pintje wat op het terras gelezen, geen zin om op m'n eentje bij de groep te gaan zitten :)    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Het sop in!

    2018年4月24日, フィリピン ⋅ 🌧 17 °C

    Om 8.15 varen we uit! Uitslapen is voor losers.

    Ik voer vandaag in de kleine boot met Daniel, Maarten en Bert Houben als buddy. De zin om in water te gaan is enorm, maar eerst nog proberen focussen op die briefing. Ik moest toch Bert een beetje leren kennen... maar al snel had ik door dat het allemaal snor zat en lieten we de zeelucht achter ons.

    De eerste duik werden we al meteen beloond met een schildpad. Ik was weer enorm onder de indruk van de (vaak ondergewaardeerde) koralen in alle kleuren en vormen. Ik begin er zelf maar namen aan te geven, want in het Latijns zoals Daniel lukt me dat niet. Orgelkoralen dus!

    We hoorden van een andere boot bij de 2e duikplaats dat ze een walvishaai hadden gezien, dus wij als de bliksem het water in. Geen haai te spotten, maar als troostprijs zagen we deze keer een bergbeklimmende schildpad.
    We spotten ook van die kruisingen tussen zeenaald en zeepaard... Naaldpaard? Pipehorses dus!
    Het babyschorpioenvisje vond ik weer vertederend... Oh, en dus een frogfish ziet er niet als een kikker uit?

    In de namiddag kwamen Jean-Marc en Benedikt ons vervoegen. Oef, dan hebben we toch nog foto's onderwater van vandaag!

    Voor het eerst zag ik er een Spookfluitvis. Dus zo ziet dat eruit!

    Wij mochten 's avonds met de boot gaan nachtduiken, de anderen deden het huisrif. De missie was om mandarijn visjes te spotten. Wist ik veel dat we als voyeurs gingen toekijken hoe ze de liefde bedreven. Het zag er kort ... maar krachtig uit.

    Mijn eerste duikdag in de Filipijnen is een feit.
    No way back! Alsof ik dat zou willen...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    PLUNGE

    2018年4月25日, フィリピン ⋅ ☀️ 31 °C

    Vandaag de langverwachte dag! Hier keek ik echt al lang (en vol angst) naar uit!
    Blijkbaar zou het met het openbaar vervoer best wel moeilijk zijn om er te geraken, en ik wilde ook geen brommer huren omdat ik voor een nacht extra in het resort weer 6000php zou mogen neerleggen en vervoer naar de haven (Ubay) 's avonds me ook best moeilijk leek. Uit noodzaak heb ik dan via het resort een chauffeur geregeld die me naar het Adventure Park kon brengen en vandaar dan naar Ubay bracht. Na een tikkeltje afdingen kwam dat dan op 5500, maar ik moest en zou de lounge plunge doen en zag geen andere optie 😌

    Na het ontbijt (lekkere french toast met banaan) en het uitwaaien vanop de pier, had ik nog wat tijd om op 't gemakske mijn zak te maken, nog even te snorkelen aan het huisrif (nog een schildpad gezien!) en rustig uit te checken.

    De rit was chill, de chauffeur zei geen woord maar dat hoefde ook niet voor mij 😅 af en toe stopte hij om de weg te vragen, we reden door prachtige landschappen, ik luisterde wat NERD, ... Mijn zenuwen waren wat bedaard, tot ik de pijlen naar het Adventure Park begon te zien 😃

    Bij de inkom zeiden ze meteen dat de extreme caving vandaag niet ging omdat er onderzoekers bezig waren (ofzoiets?), erg jammer want dat wilde ik als 'opwarmer' doen. In de plaats besloot ik dan dat ik de 'rootclimbing with rappel' wilde doen. We reden een stuk verder naar waar ik dan mijn activiteiten moest 'kopen' en daar bleek dan weer (na de middagpauze van het personeel) dat ik de root climbing aan de vorige plek had moeten kopen 🙄 Swat, dan zou ik dat wel als afsluiter doen om te bedaren. Ik kocht dus de suislide met glass cliffwalk en de plunge.

    De suislide was een toffere zipline dan de dag ervoor, wat langer en hoger, ik genoot ervan. Het Frans koppel dat er al even zat te wachten liet ik wel voorgaan onder het mom van eerlijkheid; ik wilde vooral zeker zijn dat alles goed werkte 😆😉
    De cliffwalk stelde echt niet veel voor. De glazen vloer ging maar een paar meter ver, waardoor je nooit echt volledig in de diepte keek. Het was eigenlijk gewoon stappen op rotsen, maar dan op glas. Aan het uiterste ervan had je wel een prachtig zicht, je voelde de wind, en het spel wiebelde wat, dus t was toch nog wat spannend 😄

    Na de slide terug was het dan tijd voor de plunge. Ik keek eerste toe hoe het Franse koppel elk ging, hun gekrijs en deed mijn knietjes flink knikken. De man die me in m'n pak hielp was wel enorm vriendelijk. Hij had een erg zachte stem en sprak bemoedigende woorden, in de aard van dat het normaal was dat ik zenuwachtig was en dat ik het vast wel een fantastische ervaring zou vinden. Ik vroeg aan m'n chauffeur of hij met m'n gsm wilde filmen en moest dan het platform opstappen naar de volgende man, die me uitlegde hoe alles ging verlopen. Ik had eigenlijk maar gewoon op de grond te gaan zitten met mijn gezicht naar hem en de rest zou vanzelf gaan (hij legde wel uit hoe hoor). Het deel van het platform waarop ik zat ging langzaam naar beneden, waardoor ik gewoon in de lucht hing te bengelen. Ik werd nog een paar meter verder naar beneden gezakt, de man vroeg of ik er klaar voor was (ik zei 'heb ik een keuze?'), telde af en zei 'bombs away', ..., en er gebeurde niets. Ik keek naar boven, zei met een nerveus lachetje 'allé gast' (meer tegen mezelf), en toen kwam plots de 'klik'.

    Blijkbaar is mijn reactie op gewichtloosheid gewoon altijd 'WAAAH FUCK' roepen. Erg belachelijk filmpje, maar jongens toch, dat gevoel, waanzinnig. Het naar beneden vallen zelf leek weer veel langer dan op het gsm-filmpje, ik dacht dat ik een minuut ofzo 'fuck' riep maar dat is dus echt niet 😀 dan had ik door dat ik weer 'fuck' riep, stopte ik, en kreeg ik geen woord meer over mijn lippen. Eens ik aan het terugbengelen was weet ik dat ik begon te giechelen van gelukzaligheid en wel tien keer 'amai' heb gezegd. (Benieuwd of dat op het GoPro filmpje te horen is). Terug boven bleef ik nog een tijdje nadaveren. Wauw.

    We reden terug naar de ingang en het was eigenlijk nog maar een uur of 14:00. Ik had dus nog tijd zat voor de root-climbing, het leek me een gepaste afsluiter dan. Na heel wat gekwebbel door de walkietalkies, gewacht, en gekwebbel met een gids die per motor van de tweede plaats (waar de hoogte-attracties waren) kwam, bleek dat het dus toch niet kon. Veel van de gidsen hadden die dag verlof, ik had er twee nodig om de activiteit te doen, en de aanwezigen waren allen bezig met de hoogte-attracties. Jammer maar helaas, maar ik heb er niet te moeilijk over gedaan. Ik kocht nog water en een cakeje voor mij en een cola voor de chauffeur, lachte nog eens uitgelaten naar de Fransmannen, en we vertrokken naar Ubay.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Awkward Bato

    2018年4月25日, フィリピン ⋅ ⛅ 27 °C

    Eens afgezet in Ubay had ik meteen een babbeltje met een agent die me aansprak. Die wilde duidelijk werk maken van een toeristenvriendelijke atmosfeer. Ik stapte daarna meteen naar de haven om te kijken hoe ik m'n vertrek de volgende dag best kon regelen, verkenning van het stadje en of ontspanning zou erna nog wel kunnen. Nu bleek er net een boot te vertrekken, werd ik achterop een brommer gezet en naar de pier gereden, en kon ik nog net voor het vertrek via de laadbrug op de boot. Dat ging gek vlot, gek snel, gek efficiënt.

    Eens op de boot verifieerde ik of hij nu naar Bato of naar Hilongos ging (Bato dus) en begon een lokale toerist me te ondervragen. Eerst de typische vragen, van waar ik ben, wat ik allemaal al gedaan heb, waar nog naartoe, enzovoort. Bleek dat hij in transport van maïs werkte en vaak in Europa kwam. Hij kende Antwerpen en Gin (duurde even voor ik doorhad dat hij Gent bedoelde), kwam ook in Gdansk soms en een stad in Duitsland. Dan kwamen er vragen in de trant van of ik getrouwd was, wat ik voor werk deed, en uiteindelijk hoeveel ik verdiende. Als ik al niet op m'n hoede was, was ik dat toen helemaal. Ik heb het gesprek maar subtiel afgerond, mijn hoofd neergelegd en m'n spullen dicht bij mij gehouden.

    Vanop de boot zag ik weer een knappe zonsondergang met een immense variatie aan prachtige kleuren. Tegen dat we in Bato aanmeerden (we bleven eerst nog een half uur op afstand want er was niet genoeg plaats ofzoiets?) was het pikkedonker. Ik had al wel via TripAdvisor een hotel gevonden (het enige leek me) en ging daar meteen heen.

     'Holy Child Pension', komaan seg 😂 De standaard kamers van 800php bleken volzet dus ik moest een luxe-kamer van 1000 php nemen. Dat was dan gewoon een kamer met dubbel bed ipv twee enkele bedden... Om daar nu 200 meer voor te vragen? 🙄 Daarenboven stonk het in mijn (bad)kamer echt naar riool, waarvoor de oplossing van het personeel dan was dat ik het licht met automatisch afzuigsysteem dan best kon aanlaten. Als kers op de taart waren het van die extreem oude stopcontacten waar moderne priezen op geen enkele manier inkunnen en mijn adapter door de aardingsstaaf niet in past 😣 rotkamer dus, al hadden ze aan de receptie gelukkig wel één adaptor die ik wel kon gebruiken! Oef!

    Na een warme douche ging ik wat rondlopen in Bato om al eens op zoek te gaan naar info over het vervoer naar Pintuyan. Ik ervoer al snel dat de lokale bevolking extreem toenaderend was, tot op het ongemakkelijke toe. Veel kinderen en jongeren riepen me constant na en iedereen leek dat grappig en amusant te vinden. Ik voelde me daarbij niet echt op mij gemak en had de indruk dat heel het dorp onder invloed was. Na wat rondvragen vond ik de terminus en begreep ik dat de eerste bus/van naar Pintuyan al om 5 zou vertrekken.

    Ik ging aan de haven nog even iets eten - sinds het ontbijt had ik op koeken en een cakeje na nog niets gegeten, en het was ondertussen ongeveer 22u. Daar stonden allerhande kraampjes die versgebakken kip en vis verkochten, groenten waren nergens te vinden. Ik ging dus voor een klein visje met wat rijst en zette me aan een tafeltje schuin voor het podium dat er stond. Na een kwartiertje kwamen daar dan een gitarist en een man met een elektrisch (!) drumstel wat cliché Amerikaanse emotionele hits spelen. De zanger was echt nog wel goed, alsook zijn Engels. Uit het publiek kwam er dan af en toe iemand het podium op om in een tweede microfoon mee te kwelen. Het biertje dat ik vroeg bleek een liter te zijn, dus ik heb daar nog even genoten van de muziek en naar de mensen gekeken, uiteindelijk wel een charmant schouwspel. Het viel me wel op dat er nooit geapplaudiseerd werd, behalve heel sporadisch voor de mensen uit het publiek. Vreemd...

    Tegen 24u ging ik dan, iets meer op m'n gemak, terug naar m'n hotel. Daar bleek de poort dicht te zijn en moest ik roepen of ze me binnen konden laten. Ook bedankt voor de verwittiging 🙄    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Foutjes

    2018年4月25日, フィリピン ⋅ ☀️ 23 °C

    Vandaag neem ik voor even afscheid van Thomas. En dat beloofde een slechte start van de dag... Met gisteren Nitrox te duiken was ik vergeten om mijn computer op lucht te zetten voor de eerste duik. Rampzalig is dat niet, maar ook niet super voor de decotijden :)

    De 2e duik wilde ik hem dan op air zetten, maar heb hem per ongeluk op gauge gezet en dat was geen goed plan, want nu zit die voor 48u vast in die stand waarmee ik geen tijden krijg... Gelukkig krijg ik de duikcomputer van Daniel voor 2 dagen in leen.

    De duiken zelf waren wel de moeite...

    Het waren in de voormiddag "muck dives". Duiken op zand maar waar de absurdste beestjes zijn: hairy frogfish (die er dus niet uit ziet als een harige kikker), flamboyant cuttlefish (zeer zeldzaam), ... De gids had haar stok gezet bij die cuttlefish, en ik dacht: 'ik neem ze mee, want de gids is die vergeten'. Hilariteit onder water alom, want de gids had die stok daar dus gezet voor de andere gidsen om het zeer zeldzaam dier te spotten... goeien bal, Phille!

    In de namiddag was het wat chaotischer. Er was enorm veel stroming, waardoor het rif gewoon voorbijflitste, maar dat betekent wel: enorme schildpadden!
    De nachtduik was een hoopje rommel, ook door de enorme stroming, maar hebben er wel de Pegasus gezien en weer zo'n mooie gekleurde mantis shrimp op het zand.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Vredig Pintuyan

    2018年4月26日, フィリピン ⋅ ⛅ 31 °C

    Ik had mijn wekker effectief om 4:30 gezet (om vroeg naar Pintuyan te kunnen vertrekken), maar besloot erg snel die intentie toch maar te laten varen 😄 tegen 9u ging ik dan wel naar de terminal en moest ik tot 10:30 wachten - wat in realiteit dus vertrek om 11:30 werd 😂 ochja, ondertussen nog de markt daar gecheckt enzo, het leven is daar toch een groot verschil tussen dag en nacht 😃

    Een drietal uur later stapte ik af uit de propvolle van in Pintuyan en merkte ik meteen: 'wauw wat een oase van rust.' Ik checkte in in één van de twee logeerplekken die er waren. De uitbaatster kuiste mijn kamer nog even snel en veegde een stuiptrekkende mega-spin naar buiten 😰, toen ze mijn gezicht zag moest ze even lachen, en na mijn duuzd vragen zei ze simpelweg 'no no, no more spiders now'. Ok. Euhm.

    Bij het tourism office werd ik als een koning onthaald door een flaming gay super sympathiek manneke. Hij legde alles in t weid en in t breed (of wat is de uitdrukking?) uit en gaf me nadien zelfs en 'tour' door het dorp (hier is de winkel, hier kan je dit eten, hier kan je dat eten, hier is een andere winkel, ...). Hij deed zo zijn best om mij welkom te doen voelen dat ik me al een beetje schuldig voelde toen ik hem vriendelijk bedankte en zei dat ik zelf wel verder op verkenning zou gaan :)

    Na een egg and cheese burger (wat dus letterlijk een ei met wat kaas tussen twee broodjes was 😂) nam ik een habbalhabbal naar de Busay-watervallen en heb ik er even in heerlijk fris water gezwommen en genoten van het alleenzijn met de natuur (hahah dat klinkt geweldig hippie). Daarna dan terug een habbalhabbal naar Buenavista genomen en genoten van prachtige uitzichten en het traditionele leven daar (wonen in hutten, koken op houtvuur, ..., maar toch ook smartphones). Na de mooie wandeling (met duuzd kinderen die allemaal hun Engels wilden oefenen) terug naar Pintuyan proper 'gehabbald' en daar nog de zonsondergang gezien. Daarna wilde ik even douchen in mijn kamer, en toen...    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Ayu jerjeri ko

    2018年4月26日, フィリピン ⋅ ⛅ 28 °C

    En toen moest ik natuurlijk geweldig neurotisch in het donker de volledige binnen- en buitenkant van mijn kamer controleren op monsters. En ja. Helaas. Wie zoekt die vindt. Buiten mijn kamer/huisje zat er in een hoek zo'n monsterspin. Paniek alom en hartslag naar boven de 9000. Na wat gepanikeer besloot ik dat ik ze zou verdrinken met er een emmer water over te kappen. Ja tarara. De spin kroop griezelig snel als ze was meer in mijn richting. Meer paniek. Snel handelen. En onder 'oh shit'-gesnik kreeg ik mezelf zo ver om de emmer er op te zetten. Wow. Hallo. Applaus alstublieft? Ik trok me terug op mijn kamer en begon hevig met Eva (die dit alles zéker begrijpt) te messenger-en en zij had geweldige tips: benzine of white-spirit zoeken en bokalen rond de poten van het bed zetten. Alleen: waar dat nu nog te vinden?! Ik ging nog horen bij de enige andere slaapplaats in Pintuyan en legde uit dat waar ik nu zat er spinnen zaten. Die vrouw zei dan eerst "yeah but everywhere spiders" en na wat Filippijns gebrabbel met familieleden "no no, here no spiders"... Sure. Daarbij had die ook geen douche ofzo dus dan toch maar terug gekeerd naar waar ik zat.

    Gelukkig hoorde ik na een tijdje dat er in de kamer naast mij nieuwe mensen incheckten en de gastvrouw daar dus ook was. Ik ging haar vragen om de fles verdelger, paniek waarschijnlijk zeer hoorbaar in mijn stem, en ik probeerde verontschuldigend aan de nieuwe buren uit te leggen dat het er best wel ok is maar dat ik gewoon echt geen fan ben van spinnen. 😅 De vrouw gaf me de bus verdelger -hoera!- en ik toonde haar de emmer waaronder de spin zat. En wat doet die? Die tilt die emmer op en laat die spin gewoon wegscharrelen. Wat. De. Fok. Ik dus van 'WHAT ARE YOU DOING YOU LET IT GO' en zei lachte weer wat onverschillig en zei me dat er heus geen spinnen binnen in mijn kamer kunnen omdat er netjes rond de ramen hangen. Ja hallo euhm was die vergeten dat ze wel zelf al een spin uit mijn kamer had gehaald? Ik had nu iig de verdelger wel en voelde me al een pak versterkt. Ik spoot in elk randje en hoekje van de kamer en al zeker in en rond de gaten in de muur (voor de watertoevoer, gaten twintig keer groter dan nodig en dus plaats in overvloed voor indringer-misbaksels om binnen te komen). Ik nam snel een douche en begaf me naar het avondmarktje aan de kust om nog iets te eten.

    Ik at kip en rijst (lekker, maar weer geen groenten dus) en bestelde terug een grote bier. Hopelijk kon ik wazig genoeg geraken om toch iet of wat rustig te slapen 😅 Al snel werd ik aangesproken door een meisje dat vroeg of ik niet bij haar en haar vrienden wilde komen zitten. Ja! Leuk! Het was een Amerikaans-Filipijnse die op bezoek was bij haar familie, vergezeld van een stuk of 5 lokale gasten. We dronken bier in overvloed en hadden boeiende gesprekken over religie en zingeving, politiek (Duterte), drugs (blijkbaar was de Filipijnen voor Duterte echt een soort narco-staat aan het worden), dierenwelzijn, recht, homoseksualiteit, ... Een super interessante ervaring met deze hyperkatholieke inwoners, waarvan iemand dan wel in de gevangenis had gezeten voor zijn druggebruik, een andere nog herstelde van een auto-ongeval en wiet miste om de pijn te verzachten, broers hand in hand zaten, ... Ik leerde 'de jeugd' (ze waren ook wel rond de 30) wat beter kennen, en wat een hartelijke en oprechte jongens waren me dat! Ze leerde me ook een zinnetje Filipino: "Ayu jerjeri ko". Ik raad je niet aan het op straat te roepen of in formele context te gebruiken. Jammer genoeg heb ik geen selfies met die mannen genomen :( plan was wel om de volgende avond terug af te spreken.

    Bij thuiskomst was ik een beetje dronken maar dacht ik er wel nog aan nog eens rond te gaan met de verdelger. Plots bleek die leeg te zijn, maar aangezien ik zelf bijna vergast was, dacht ik dat dit wel zou volstaan.

    Niet dus.

    Fuck. Me.

    Toen ik wakker werd zag ik in de hoek boven de deur weer een grote spin zitten - waarschijnlijk die die de dag voordien was ontsnapt en nu wraak wilde komen nemen. Ik zat daar naakt in mijn slaapzak (na de douche de dag voordien had ik gewoon een short aangetrokken), te bibberen, en pakte de bus die ik naast mij had gelegd om gerust te slapen. Ik spoot in de richting van die spin, maar alleen, die bus was leeg. Just. Shit. Ik voelde mij echt een cartoonfiguur. Niet wetende wat anders te doen pakte ik mijn twee busjes anti-muggenspray en begon ik met beide tegelijk als ne zot naar die spin te sproeien. Dat deed dus juist niets. 'Wat anders' dacht ik, dus ik bleef echt maar anti-muggenspray sproeien en zag dat de spin het toch ook niet super aangenaam vond. Af en toe zag ik ze zo 'zich groter maken' (ik weet niet hoe ik het moet uitleggen), waarop ik dan jammerend hysterischer begon te sproeien. Ik zag de druppels van de spray op de duur op de spin vormen, en de grond was letterlijk nat aan het worden van al het gesproei. Ik pakte terug de emmer maar de spin zat niet op een handige plaats, en ik zou echt te dicht naar mijn zin moeten komen en het risico lopen dat de spin op de grond viel en dan op mij zou kruipen ofzo. Verder sprayen dan maar. En hoera, uiteindelijk kroop ze terug via de spleet aan de deur naar buiten en bleef ze daar op de rand zitten. Ik trok mijn short terug aan glipte naar buiten (vlakbij de spin dus) en liep even wat jammerend te ijsberen.

    Ik zag de vrouw haar was op hangen dus twijfelde niet lang om haar terug om hulp te vragen. Ze wist meteen "spider?" en ik legde uit dat de bus leeg was en dat die spin dus eerst effectief binnen in mijn kamer zat. Ze pakte vlotjes een grote houten staaf en begon op het beest te meppen. Dat viel, kroop snel wat rond, en vond zijn weg langs de onderkant van de deur terug naar binnen in mijn kamer. De vrouw had wel nog juist één poot van het beest 'afgeklopt'. Ik moest mijn kamerdeur terug openen (hoorde niet bij het plan), waarop zij binnen dus direct zag wat voor een boeltje ik het met die spray had gemaakt. Ze zocht de spin verder maar vond die niet meer, veegde de vloer 'schoon' met het badmatje, en leek nu toch door te hebben wat de situatie voor mij betekende. Ze zei dat ik de volgende avond in de kamer ernaast kon slapen omdat die gasten maar één nacht bleven. Uiteindelijk wilde ze terug weg gaan zonder de spin gevonden te hebben, gelukkig zag ik ze dood vlakbij mijn rugzak liggen. Nadat ik in het toerisme-kantoor ging informeren of ik in de namiddag nog naar Tacloban geraakte (wat dus kon), heb ik vriendelijk bedankt voor het aanbod van de nieuwe kamer en uitgecheckt. Een tweede nacht als dat kon ik echt zeker en vast niet aan.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    Klein leventjes

    2018年4月26日, フィリピン ⋅ ⛅ 10 °C

    Rustige stromingsduiken... Zalig! Onder water chillen op het ritme van de zee.

    Er was uiteraard weer vanalles te zien. Slierterige witte slakjes die eerder lijken op wat plantjes, een elektrische mossel die echt bliksemschichten produceert, een zeenaald die (voor mij dan toch) lijkt op een fluitvis. En ook een 'tomaat-met-feta-gevuld krabje'!

    De missie van de namiddagduik was om pygmeevisjes te spotten. We hebben er ééntje gevonden. Een heel minuscuul visje in het paarse waaierkoraal. Seriously...?

    De nachtduik brachten een schorpioenvis, schildpad, Spaanse danseres, andere soorten slakjes, 'carnavalkrabben' en van die rokende piramidehuisjes op. Dat viel zo goed mee, dat Bert en ik hebben beslist om nog een duikje erna te doen op het huisrif. Dan is ook mijn eerste logboekje vol 😃.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • Filipijnen

    No tikitiki for me :(

    2018年4月27日, フィリピン ⋅ ⛅ 17 °C

    Vandaag was het eindelijk tijd voor de hele reden om naar dat spinnenhol af te reizen: whalesharks spotten! Er is elders in de Filipijnen een gekende plaats waar het zeker is dat je ze kan zien, maar daar worden ze gevoederd en wordt de baai met netten afgesloten. Bij Pintuyan worden er ook regelmatig gespot, maar dan in hun natuurlijke habitat. Ik had op voorhand reeds gemaild met de lokale pastoor en hij antwoordde dat er zeer recent nog gezien waren en vroeg god om een veilige reis.

    Ik ging met een habbalhabbal eerst naar een vissersdorpje en kreeg daar een gids, een vaarman en drie spotters toegewezen. 2300 php kostte het, maar ik had het ervoor over. We hebben drie uur rond gedobberd, waarbij de spotters dan heel de tijd afwisselend in de verte tuurden, en hun hoofd met duikmasker over de rand van hun minibootje onder water staken. Grappig zicht, jammer genoeg zonder resultaat. En het waren drie warme uren in de blakende zon geweest! Ik mocht ter afsluiting nog wel even aan een mooie rif wat snorkelen, maar natuurlijk bleef het ontzettend jammer en moest ik mijn best doen om niet té teleurgesteld te zijn. Maar ach, toch liever zo dan dat ik het alternatief was gaan steunen.

    Ik werd terug naar het centrum gebracht, pakte al m'n spullen en zette me aan de snelweg wachtende op de bus. Niemand kon mij zeggen wanneer die zou komen, maar na een uur (waarin ik me voor een hoop toeschouwers achter m'n handdoek terug in droog goed stak) kon ik me op de bus naar Tacloban placeren. Het duurde niet lang voor ik in slaap viel.    もっと詳しく

    翻訳をご覧ください
  • 2025© FindPenguins
  • ホーム
  • 当社について
  • グループ追跡
  • プレス
  • 規約
  • プライバシー & Cookies
  • ヘルプセンター
  • 印象