Montenegro

Vandaag hebben wij veel te lang op de bus gewacht en dachten al dat ze ons waren vergeten! Het was niet het geval! Deze excursie was uniek, want wij gingen naar twee bestemmingen: Kotor en het Ostrog klooster.

Onderweg naar het klooster zijn wij gestopt in Nikšič, waar wij lekker hebben gelunched. Na zo'n stevige drie gangen lunch moesten wij in onze kleine bus kruipen en een hele stijle berg omhoog. Nou... Het was warm, hoog en heel veel draaien. Rik had er geen lol in, want zijn maag vindt alle die 'kermis' activiteiten niet leuk. Het duurde veel te lang, maar eindelijk stonden wij er net als de honderden andere mensen. Vooral veel gelovigen die er LOPEND kwamen om in de open lucht bij het klooster te kunnen overnachten en deel te nemen aan zondagse mis. Na zo'n reis wordt je van zelfsprekend gelovig, want je bent kapot!

Dit was dus het pelgrimsoord van Orthodoxen, Katholieken en Moslims. Het klooster van Ostrog behoort tot de meest bezochte bedevaartsoorden op de Balkan. Van alle uithoeken van de wereld komen pelgrims naar deze heilige plaats. Zowel Orthodoxen, Katholieken en Moslims geloven dat de gemummificeerde overblijfsels van Vasilius wonderbaarlijke en helende krachten hebben.

Het klooster Ostrog is eigenlijk een samenstel van twee kloosters waarvan het bovenste op 900 m, in de bergwand ingelijfd, ligt. Wat een prachtig uitzicht vanuit het orthodoxe kerkklooster!

Voordat wij naar binnen mochten, kregen wij een speedcursus Orthodox zijn. Bij de Oosters-Orthodoxe Kerk is de volgorde van kruisteken: hoofd - borst - rechterschouder - linkerschouder. Waarbij duim, wijsvinger en middelvinger samen worden gebracht als symbool van de Drie-eenheid (vader, zoon en de heilige geest in een). Het kruisteken wordt als regel gemaakt aan het begin of het einde van een gebed; soms ook bij het passeren van een heiligenafbeelding of een kerkgebouw en daarnaast in de Orthodoxe Kerk altijd bij het begroeten van een icoon. En je mag nooit met je rug naar het altaar toe weglopen. Dus draaien en met de rug naar buiten toe achteruit lopen.

Er waren echt prachtige iconen te bewonderen. De gemummificeerde hand in de kapel zou volgens de legendes de hand van Johannes de Doper zijn. Deze mochtten wij even kort schudden 😂... Grapje! Nou ja, alleen de doodkist mogen aanraken, want het brengt geluk en gezondheid.

Rik en ik waren dankbaar dat wij onze stevige lunch binnen hebben gehouden, de gevaarlijke, smalle bergwegetje en lange rij bij de ingang (in de zon) mochten overleven. Ook veel gezondheid en lang leven voor onze familie en vrienden gewenst en met de rug naar de deur toe naar buiten gekropen. Zonder onze koppen te stoten aan de lage deurpost bij het achteruitlopen wat niet iedereen van onze groep is gelukt. Rik was vergeten te kruisen en ik deed van de zenuwen verkeerd kruisen, op zijn Katholieks - met mijn rechte hand naar mijn rechterschouder toe. Hopelijk werd de Heilige niet kwaad op ons.Lue lisää