O sinal

Dzisiaj dotarliśmy do Muxia, ale już skończył się spacer. Skorzystaliśmy z usług koni mechanicznych schowanych w Pequot. Pobralismy samochód około południa i ruszyliśmy najpierw do Fisterra, a potem do Muxia. Fisterra pochodzi od łacińskiej nazwy finis terrae, co oznaczało koniec ziemi, najdalej na zachód wysunięty kawałek Galicji.
Zanim wyjechaliśmy z Santiago zobaczyliśmy się jeszcze z AJ i Judy, obydwoje umierali z upojenie ostatniej nocy, potem jeszcze znalazła się Cecilia, która była w doskonałej formie.
Wyjazd z Santiago nie był zły i po około 40 minutach znaleźliśmy się nad wodą. Co jakiś czas pojawiały się ładne, dobrze osłonione plaże, także było trudno odmówić sobie postoju, który kończył się woda, lodami i owocami morza.
Sama Fisterra jest moim zdaniem dość przemysłowa i przeładowana turystami, chociaż ten orginalny koniec dawnego świata robi duże wrazenie. Ci co pielgrzymują wciąż pieszo mają jeszcze długi dystans do przejścia. Kasia zostawiła tam swoje dobrze schodzone buty, zaraz za słupkiem z napisem 0 km
Muxia jest za to przeurocza, Pięknie usytuowany kościół pod wezwaniem Marii od Łodzi. Czasami jak jest mocna fala i wiatr to fale rozbijają się o nasadę frontowa kościoła. Okolica kościoła robi ogromne wrażenie ze swoimi skałami i oceanem. Spędziliśmy tam parę godzin ciesząc oczy wzburzona woda i niesamowitym zachodem słońca.
Zupełnie zapomniałem ale jeszcze przed Fisterra zatrzymaliśmy się aby podziwiać Ezaro wodospad. Też cudne miejsce warte odwiedzenia. Buziaki dla wszystkich.Read more