Parc la Collectiva

De schoenen zijn mislukt. Ik denk dat ik wel 8 of 9 sportschoenenwinkels, schoenenwinkels, kledingwinkels ben binnengelopen en zelfs de Primark, maar overal hadden ze alleen maar spuuglelijke sneakers. En dat ene paar van Vans dat ik dan wel acceptabel vond, was er niet in mijn maat. Dan maar een pakje blarenpleisters, daar kom ik ook wel een eind mee denk ik.

Ik heb ook nog zo'n megagrote supermercado meegepakt in de kelder van het winkelcentrum. Noodrepen gevonden, en chipjes, een appel, mandarijn en flesje water voor in de bidon. Want dat chloorwater vind ik goor.

Pas om 20:35 uur liep ik te zoeken naar een restaurant. Bij dat goed beoordeelde restaurant dat ik eerder had gevonden, hoefde ik maar één blik naar binnen te werpen om te weten dat dat 'm niet ging worden. Ik had vanmiddag niet geluncht (een Snickers en wat snoepjes tellen niet), dus de verleiding was groot om tegen mezelf te zeggen, "kom, geef het een kans." Maar goede reviews of niet, als het eruit ziet als een snackbar en er zitten alleen maar mannen met hun jas aan zwijgend op hun mobiel te kijken, dan is dat voor mij geen uitnodiging om naar binnen te gaan en daartussen te gaan zitten. Met mijn jas uit.

Vlakbij het hotel vond ik via Google een goedbeoordeelde Indiër en ineens bedacht ik me dat die misschien wel Palak Paneer had, een door Karlien getipte Indiase vegetarische maaltijd met kaas en spinazie, waarvan ik een keer een hapje mocht proeven toen ze een kiekje mee naar kantoor had. Onze favoriete Indiër in Utrecht heeft het niet op de kaart staan. Maar hier bij de Taj Mahal: ja hoor, dat hadden ze! En ook hadden ze vegetarische Biryani (heerlijke geroerbakte rijst), misschien zou ik dat wel mogen in plaats van witte rijst... Maar helaas, dat zou twee hoofdgerechten voor mij betekenen, dus nu moest ik kiezen. Het werd de Palak Paneer met mixed Pakora vooraf, dat zijn groentenbeignets (in het beslag vond ik terug: champignons, bloemkoolroosjes en stukjes kaas - geen groente, ook lekker) met een romig yoghurtdipsausje. Op het bord lag ook nog ijsbergsla en wat olijfjes. Gekke combinatie misschien, maar het smaakte allemaal hemels. De Palak Paneer was ook heerlijk net als de bathura, gefrituurd brood dat me ineens deed denken aan het gefrituurde brood dat Anna en ik in Boedapest kochten en deelden bij een stalletje op een Hongaarse rommelmarkt (waar eindeloos veel afbeeldingen van huilende zigeunerkindjes werden verkocht). Alleen toen zat er op dat brood een dikke laag crème fraiche en geraspte kaas , terwijl dit Indiase brood weliswaar ook druipt van het vet maar verder kaal wordt geserveerd.

Om kort te gaan, een geweldige hap. En de twee glazen Verdejo hakten erin op lege maag, dus ik zal wel weer goed slapen vannacht. Cheers!Read more