Waun Fach

Trudno orzec kto tu łowi a kto jest łowionym.
BBC zapowiada względnie przyzwoitą pogodę (zachmurzone słońce z przelotnymi opadami). Może nie idealnie, ale zdecydowanie nie odstrasza przed wędrówka po grzbiecie smoka - grani ponoć przypominającej śpiącego smoka.

Zaczynamy w pełnym słońcu, z parkingu w
Pengenffordd, walijskie wzgórza łagodnie wznoszą się po obu stronach doliny, mieniąc złotem i zielenią. Nad nami błękitne niebo z białymi chmurkami. Zdejmujemy kurtki, polary, nogawki spodni i zaczynamy wspinaczkę w pocie czoła.
Ale wystarczy wejść na pierwsze wzgórze, żeby stało się jasne, że zaraz na horyzoncie zmierzają w naszą stronę czarne, niewątpliwie deszczowe chmury. W tempie ekspresowym ubieramy polary, kurtki nogawki spodni i na wszelki wypadek również spodnie nieprzemakalne, w sam raz żeby zdążyć przed deszczem. 100 m wyżej i 10 minut później kolejna powtórka z rozrywki. Słońce wychodzi zza chmur, a my zdejmujemy …. spodnie, kurtki, nogawki itd. A na horyzoncie kolejna deszczowa chmura :-)

Mimo pogodowo - galanteryjnej rozrywki mamy jeszcze czas podziwiać trasę i widoki z grzbietu smoka. A trzeba przyznać, deszczowe chmury jeszcze dodają dramaturgii scenerii, wiec jest przepięknie (choć nie jest to skala norweska, powiedzmy sobie szczerze).

Więc zdobywamy grzbiet smoka, zdobywamy Waun Fach (811m), i dopiero wtedy deszczowe chmury wygrywają. Drogę powrotną, choć chyba jeszcze bardziej urokliwą, przemierzamy w potokach deszczu, potokach górskich i potokach błota, ale za to bez gimnastyki z przebieraniem się. I tylko owce łypią na nas okiem podejrzliwie spod drzewa - bo kto to widział w taki deszcz po polu biegać???

Jeszcze mijamy ruiny Castell Dinas, normańskiego zamku, które zdecydowanie nie wyglądają tak imponująco jak na zdjęciach w internetach (albo te imponujące przeoczyliśmy chroniąc się od deszczu ????), i już pola uprawne, i parking i…. słońce wychodzące zza chmur, oczywiście.Läs mer