City of Deadwood

Toot, toot, tooot zo klonk de trein die achter het hotel reed! Elk uur hoorden we er één tot middernacht!
Terug vertrokken met mist, gelukkig na 2 mijl trok hij helemaal op. Sheridan en elk stadje die naam waardig bestaat gewoonlijk uit een min of meer historic center gewoonlijk Main street. Soms enkele bredere straten die dan uitdeinen in kleine steegjes met meestal witte houten chalets, daarna komen de buitenwijken met eerder grote stacaravans en al dan niet junkyards.
Soms echte autokerkhoven met de oude auto’s uit de jaren 1950, enkele tractors en versleten machines. Na al deze wildgroei kwam de vlakte, mooie uitlopers van de Black Hills die van zacht fluweel leken. Hier zagen we de eerste antilopen eerst een 6-tal en later grotere groepen. Steeds kuddes van 6 tot 10 dieren met één bok. Bij het naderen van Gilette zagen we een bovengrondse koolmijn, deze mijnen produceren 1/4e van alle Amerikaanse kolen, en 1/3e van de elektriciteit word opgewekt met kolencentrales. Voorbij Gilette zagen we grote en kleine boortorens, je kent dat wel, de perpetuum mobiles, zoals die namaakvogels die in een glas water dippen met altijd dezelfde beweging.
Een dieseltrein met 120 wagons onderweg was ook machtig om te zien. En een coyote die overliep vòòr onze auto! Naast de weg zagen we de lijken van skunk, fox, porcupine (stekelvarken) en deer: allemaal roadkill!
Eens we de I 90 verlieten en de HW 14 volgden werd alles veel groener, je zag werkelijk dat we de bergen uit waren en de heuvels waren bebost. Hier wordt ook aan houtwinning gedaan. Van ver zagen we reeds ‘Devils tower’,deze vrij onnatuurlijke klomp steekt 386m boven het landschap uit en zou 60 miljoen jaren geleden ontstaan zijn uit magna dat geen uiteg vond en zo afkoelde in de vorm van een zuil. Door erosie kwam hij geleidelijk te voorschijn. In 1893 werd hij voor het eerst beklommen. Een omtrek van 2 km aan de basis kan afgewandeld worden. Ik vond het niet de moeite waard om deze hike te doen, je hebt geen uitzichtspunt.
Vandaar op weg naar Spearfish onze volgende S 8. Een koffie en een boterham met gerookte sardientjes vlug binnengespeeld en op weg naar Deadwood. Normaal zouden we dit niet gedaan hebben maar er is een TV serie die zich daar afspeelt en zo weten we dat het een Little Las Vegas is, 80 gambling halls 24/24u open! Niet zo luxueus en kleiner maar je moet toch voorbij de slots om in het restaurant of de giftshop te komen. Op straat geen shows of bezienswaardigheden. Toen we ergens binnengingen voornamelijk voor een foto kregen we onmiddellijk een drankje aangeboden op kosten van het casino! Om dit enigszins te rechtvaardigen stak ik een biljet van One Dollar in de eenarmige bandiet, zoals wij die machines hier noemen, en ik won 8$. Goed hé.
We namen ermee de trolley die door Deadwood rijdt en toen ik een bord zag naar Mount Moriah Cemetery zag herinnerde ik mij dat Bill Hickok en Calamity Jane, (geen gefingeerde personen) hier begraven liggen. Na een steile klim brachten we een groet aan hun graven op een stemmig kerkhof tussen de bomen. Nog wat dwalen tussen de straten en terug naar Spearfish voor avondmaal en een rustige TV avond.Læs mere