Nậm Tóng

Sapa, hier ben ik dan! Hier heb ik echt naar uit gekeken! Want volgens alle reisgidsen is dit kleine dorpje in het noordwesten van Vietnam een absolute must-have voor op de bucket list. Het gebied bevat namelijk indrukwekkende rijstterrassen, kleurrijke bewoners en de hoogste berg van Vietnam, de Fansipan. Dat belooft wat!

Onderweg naar het geruchte Sapa kom ik een (onbemande) gekantelde vrachtwagen tegen. Ik vond het nogal indrukwekkend, dus stopte even om de boel eens te inspecteren. Hmm, heftig. Het glas, de brokstukken en wat bloed was allemaal nog te vinden. Ook stonk het boeltje nog naar diezel, dus ik dacht: houdoe, ik naai um erruut.

Onderweg haakte ik aan bij drie Italiaanse jongens die ook onderweg waren naar Sapa. Samen met hun verblijf ik bij Mama Sa Homestay. Via een paar gasten in het vorige hostel kwam ik bij Mama Sa terecht, want de homestay is onvindbaar op boekingssites of Google. Alleen via Facebook kon je een reservering plaatsen. Een wat minder toeristisch plaatsje dus, dat staat me wel aan! Eenmaal aangekomen op locatie komen we gelijk Mama Sa tegen. Voordat we überhaupt onze kamer hebben gezien, grijpt ze naar een zak vol met weed en zegt ze lachend: "After dinner smoke, smoke. Then boem boem!". Ahzo, voor de rest is het een vrolijk, klein en behulpzame moeder. Want je hoeft maar te roepen, en ze regelt het voor je. Ontbijt, lunch, avondeten, hiking, vervoer, alles is geen probleem. Haar motto: gasten blij, Mama Sa blij.

De Italiaanse en Nederlandse S.W.A.T. willen graag dé hiking toer door de rijstvelden van Sapa doen, daarvoor zijn we tenslotte naar Sapa gekomen. Zo gezegd, zo gedaan en Mama Sa zet haar zoon Su aan het werk. Su verzorgde ons een mooie hike door de rijstvelden en we nemen een duik bij de waterval in de buurt (een gratis tip van mij persoonlijk, ga niet met je iPhone X zwemmen). Een mooie hike, maar ik had er toch echt veel en veel meer van verwacht.

Misschien vertrouw ik te veel op mijn LP (Lonely Planet), de bucket listen van andere mensen of de reclame die overal gemaakt wordt over Sapa. Want Sapa, je hebt me eenig sinds teleurgesteld. Ook al verbleef ik in het buitengebied en was het uitzicht vet, de grote toeristentrekpleister is zo sterk aanwezig dat het melken van al die toeristen mij gaat irriteren. Of misschien wordt ik te veel verwend met andere adembenemend locaties waar geen toeristen zijn te vinden en waar de echte lokale bevolking samen met hun culturen mij elke keer verbazen. Achja, wat loop ik te zeuren. Ik had het ook niet willen missen :)Leer más