Dankjewel forel

Om 17:00 uur zou de keuken van het restaurant sluiten, dus een half uurtje ervoor zeiden we de gletsjer gedag en stapten we op de fiets daar naartoe. Maar iets voorbij het bruggetje waar we eerder hadden staan fotograferen, op zo'n 2,5 kilometer verwijderd van ons avondeten, zei de achterband van Matthijs' fiets ineens "pshhhhh". Fuck (dat laatste zeiden wij). We spraken af dat ik door zou fietsen naar Kjenndalstova en het keukenpersoneel om 5 minuten voor het einde van hun werkdag nog aan het werk zou zetten (sorry, not sorry). Desnoods zou ik om een doggy bag vragen als het allemaal langer zou duren. We hadden in ons huisje immers een keuken dus dat eten konden we dan later nog prima opwarmen. Intussen zou Matthijs de schade opnemen en kijken wat er mogelijk en/of noodzakelijk was om in de eerste instantie bij het restaurant te komen en in de tweede instantie natuurlijk bij de cabin.

In het restaurant was men inderdaad al bezig met de laatste activiteiten voor sluiting. Desondanks wilden ze voor ons nog best twee forellen serveren en ze konden ook het eten verpakken mocht dat nodig zijn, want ze waren vol begrip over mijn lekkebandenverhaal. Matthijs arriveerde vrij vlot, hoewel met een leeglopend achterbandje en bovendien de verontrustende constatering dat ook zijn voorband lek leek, maar goed. In elk geval kon hij op tijd aanschuiven net toen de visjes geserveerd werden, en tijdens het eten konden we nadenken over de ontstane uitdagingen waar we voor waren komen te staan.Read more