Jalal-Abad/Жалал-Абад

Vandaag naar Jalal-Abad gevlogen. Jalal-Abad mét streepje. Jalalabad zonder streepje is...iets minder leuk. In de vlucht zaten veel kinderen (heb m'n raamplek aan zo'n koter afgestaan) en baby's en ik was volgens mij de enige westerse persoon aan boord. Het vliegveld is extreem klein. De vertrekhal is ook de aankomsthal en er is één mini bagageband. Niet in een cirkel, maar je moet je tas gewoon op tijd pakken.

Midden op de parkeerplaats stond en oude man, te vragen of mensen taxi's wilden. Hij was helemaal blij toen ik met hem mee wilde, en rende overal naartoe om te kijken of er nog meer mensen meewilden, één andere vrouw reageerde en stapte in.

De man vraagt waar ik heen moet (in het Kirgizisch) en in laat hem de plek op Google Maps zien. Hij maakt me duidelijk dat hij niet goed kan zien (lees ook: chauffeur) en vraagt een willekeurig iemand die voorbijloopt om hem uit te leggen waar hij heen moet. Zwaaiend en schreeuwend naar kennissen rijden we door de stad, en opeens stoppen we. Bestemming bereikt denkt de man, maar dit is niet waar ik wezen moet. Na lang proberen uit te leggen waar het wel is (iets laten zien blijkt echt geen zin te hebben), snapt hij er geen hol van, en rijdt ie naar de universiteit waar hij tot stilstand komt bij een groepje Indiërs, die het dan maar duidelijk moeten maken. Die begrepen de hele situatie niet, en waren alleen maar mijn hand aan het schudden en vragen waar ik vandaan kwam (terwijl het ging om waar ik heen moest).

Na nog twee keer te zijn gestopt bij mensen, kwam er opeens een naam naar boven. Ik noemde het hotel "Orto-Asia" wat naast mijn guesthouse is. De voorbijganger herhaalt wat ik zeg, en de oude man ziet het licht en we stappen lachend de auto weer in. We lijken de goede richting op te gaan, maar dan neemt ie de verkeerde afslag...en rijdt veel te ver door. Ik zeg meerdere keren dat hij beter kan stoppen, maar hij rijdt vrolijk verder. We stoppen, en hij wijst naar en hotel. Ik zeg alleen maar lachend "No! No! No!", maar we stappen het hotel in. Wederom komen zonder resultaat buiten te staan. Ik probeer hem te overtuigen om naast hem te komen zitten en simpelweg te wijzen waar die heen moet, maar dat wilde hij niet.

Na een rit van ruim 45 minuten, wat volgens Google Maps niet langer dan 6 minuten had hoeven duren, ben ik er eindelijk. Lachend, maar ook een beetje medelijden met de vrouw, want die is al die tijd maar op de achterbank blijven zitten (ik had nog een poging gewaagd om haar eerst thuis te laten brengen...).Read more