Arslanbob/Арстанбап - Dag 1

Vanochtend ben ik naar het busstation gelopen om de bus naar Arslanbob te nemen. Bij de overstap in Bazar-Korgon kocht in een kaartje naar Arslanbob en ging even zitten om wat te drinken en eten. Ik zat tussen twee oude mannetjes die al snel handen schudden en vroegen waar ik vandaan kwam en waar ik naartoe ging. Toen ik Arslanbob zei, wezen ze direct naar een busje, sleepten me er haast naartoe en hielpen me met m'n tas. Geen tijd om wat te eten en drinken dus. De mensen in het busje hadden flink ingeslagen, want de achterbak lag helemaal vol met fruit en groente.

Er waren vooral oudere vrouwtjes in de bus, dus het was een stoelendans op hen te laten zitten (de bus was erg vol). Ik heb meerdere keren m'n stoel aangeboden, maar elke keer werd er gewezen naar een stoel waar ik moest gaan zitten, zodat ook ik kon gaan zitten (eerder was het al rond gegaan dat ik uit Nederland kwam). Uiteindelijk kwam ik helemaal achterin het hoekje terecht, waar vijf mensen op vier stoelen zaten; de bus zat ramvol. Onderweg kreeg ik meerdere keren eten en drinken in m'n handen gedrukt, afslaan was geen optie.

Na bijna twee uur rijden kwamen we in het supermooie Arslanbob. Het is een dorp met zo'n 12.000 inwoners, maar het is extreem groen en wijdverspreid, je zou dus niet zeggen dat het zo groot was. Er is één centraal punt met de bus en veel winkeltjes, en that's it. De straten door het dorp zijn prachtig en overal lopen ook kinderen rond die elke keer "Hello! What's your name?" roepen.Read more