Tupiza

Nadat de twee beste mannen van het hostel maar eten bleven aanvoeren tijdens het ontbijt ("More pancakes! More pancakes!") vroeg iemand aan één van de twee wat zijn naam was. Vrolijk schreeuwend antwoordde hij "My name is Julio!!". De gids van de mijnen die naast me zat op de bank barstte in lachen uit en vertelde me dat hij eigenlijk Eduard heet. Heerlijk.

Het busstation is enorm en erg modern. In tegenstelling tot vele andere terminals, was deze rond dit tijdstip (11:30) erg rustig. Buiten, waar maar een paar bussen stonden, sliepen een paar honden rustig op de weg, waren er maar een paar mensen aan het wachten, en kwam de ijscoman al van ver aanlopen, druk in zijn toeter knijpend. Toen hij vlak naast ons als groepje wachtenden stond vroeg hij niet of we ijs wilden, maar begon hij gewoon weer keihard te toeteren.

Vandaag was m'n eerste bus in een "Bus Leito", een bus met drie rijen. Oftewel, niemand naast je, grotere stoelen en nog meer beenruimte dan normaal! Best wel een keer lekker.

Net na zessen kwam ik aan in Tupiza. Vanaf hier ga ik de Uyuni Salt Flat tour doen, wat hoog op mijn lijstje stond! De meeste tours beginnen in Uyuni zelf, vlakbij de zoutvlaktes, maar mij was aangeraden in Tupiza te beginnen. De tour duurt een dag langer (4 dagen, 3 nachten), je ziet een stuk meer en de zoutvlaktes komen als toetje, in plaats van direct in het begin. De tour agency waar ik heb geboekt heeft ook een hotelletje, waar ik vannacht slaap. Op het dakterras zaten al twee groepsgenoten bleek.

De Italiaan/Brit had de lijst gezien, en de groep bestaat uit hem, een Brusselse, een Amerikaan die we nog niet hadden gezien, en ik. Erg leuk dat het vier solo reizigers zijn en vier verschillende nationaliteiten! De groep kan uit maximaal 5 mensen bestaan, dus wie weet is er nog een vijfde die last minute heeft geboekt.Read more