South East Asia ’24/25

Mabuhay!

Na Cebu werd het tijd voor ons volgende eiland: Siquijor. Dit wordt ook wel het hekseneiland genoemd vanwege het geloof in alternatieve genezingsmethoden, de aanwezigheid van genezende planten/bomen en het gebruik van voodoo.

De tocht naar Siquijor was al een avontuur op zich. Om er te komen hebben we 1 bus, 2 boten, en 4 tricycles moeten pakken. Tricycles zijn een soort van Tuk-Tuks maar dan met het wagentje naast de scooter in plaats van erachter.

Op 1 plek wilde een chauffeur ons met 5 mensen in een tricycle duwen (er is maximaal plek voor 3). Dat maakte ons niet uit want het was maar een klein stukje en dat was goedkoper. Toen uiteindelijk iedereen zat en alle tassen op het dak waren gebonden waren we klaar om te vertrekken, zou je denken… De banden van de tricycle waren niet gemaakt voor 5 man en zodoende hadden we direct een lekke band. We besloten uiteindelijk maar een eigen te pakken voor ons tweeën.

Bij de ticketbureau’s van de veerboten was het pure chaos, omdat alle toeristen daar hun kaartje kopen waren er veel bedelaars . Op een gegeven moment kreeg ik zelfs een pakje Viagra aangeboden, deze heb ik vriendelijk afgeslagen.

Het was de eerste keer dat we zoiets meemaakten deze reis. Het was geen fijne ervaring, maar achteraf hebben we er hard om kunnen lachen. Uiteindelijk zouden we na 6,5 uur bekaf in ons hotel aankomen.

De volgende dag werden we al vroeg wakker door het gekletter van regen. Die zou helaas de hele dag aanhouden. Dit gaf ons de kans om onze reis weer iets verder te plannen. In de avond keken we naar de zonsondergang die, om in de sfeer van het eiland te blijven, echt magisch was!

Gelukkig klaarde het weer de volgende dag op zodat we met een scooter het eiland konden verkennen. We begonnen de dag met een bezoek aan een ‘betoverde’ boom. De boom is zo bijzonder omdat hij zichzelf steeds vernieuwd en 400 jaar oud zou zijn. Voor ons was het toch vooral gewoon een grote boom.

Vervolgens vlogen we op onze scooter (of was het toch een bezem?) door naar een waterval. Hier heb ik weer in het water kunnen plonzen en springen als een klein kind in een waterpretpark terwijl Veerle als bezorgde moeder vanaf de zijkant toekeek.

Hierna stond de volgende waterval op de planning, maar toen we de hoeveelheid scooters bij de ingang zagen zijn we direct doorgereden. Konden we met voodoo de andere toeristen maar van dit eiland verjagen.

Dus besloten we maar naar het afgelegen Bandilaan bos te gaan. Het ligt op het hoogste punt van het eiland en vanwege de dikke begroeiing lijkt het op sommige plekken alsof de zon helemaal niet schijnt. We kwamen onderweg nog een verlaten ‘healing park’ tegen. Deze plek had iets mysterieus en kon het decor zijn van een horrorfilm. Uiteindelijk kwamen we aan bij een uitkijkpunt op het hoogste punt van het eiland met een geweldig uitzicht. Het was de toch zeker waard geweest.

We sloten de dag af met en bezoek aan een vlindertuin, dit was natuurlijk een must-see voor Veerle met haar nieuwe vlinder tattoo!

Paalam Na,
Tom & Veerle Czytaj więcej