Zuid Amerika

Vandaag bezochten we een van de sloppenwijken (Favelas) van Rio. Deze zelfvoorzienende samenleving (watertanks, eigen riolering, stroom af tappen enz.) wordt niet erkend door de Braziliaanse overheid. In de jaren 70 werden mensen uit het hele land aangetrokken om de stad op te bouwen, maar ze kregen geen woongelegenheid. Ze trokken de bergen in en bouwden illegaal hun huizen.
Het drugskartel is hier de baas. Kinderen worden vanaf zo’n acht jaar opgeleid en ingezet, scholen zijn er te weinig. Toch is het een sterke gemeenschap die trots is op wat zij hebben opgebouwd. Dit laten ze graag zien aan buitenlanders, zolang je in bepaalde straten maar geen foto’s maakt.
We lopen op de markt langs een tafel waar drugs verkocht worden onder toeziend oog van een twintiger met een indrukwekkend wapen. Toch is het niet onveilig, de drugsmaffia zorgt daar wel voor. Er wordt direct ingegrepen bij diefstal of andere criminele activiteiten om de aandacht van de politie in Rio niet te trekken.

Het verliezen van onze rugzak met daarin Jona’s paspoort hield ons de hele dag bezig. Het betekende dat hij niet met ons mee kon naar Argentinië voordat hij een nooddocument had. In de middag kregen we contact met een taxichauffeur. Hij had de rugzak onder zijn stoel gevonden! Onze koptelefoon en telefoon waren verdwenen, maar het paspoort van Jona zat er nog in. We sprongen een gat in de lucht!
De taxichauffeur leverde het boekje net voor ons vertrek op het vliegveld af, waarna we samen konden verder reizen naar Buenos Aires.Okumaya devam et