Kyoto tempels 2

Fris en lichte regen was het weerbericht. Ik heb goed gezweet vandaag in de zon, en ben wat verbrand. Ik begin te denken dat kyoto de stad is met het meeste werelderfhoed, want er stonden weer drie van die zaken op mijn agenda vandaag. Het was mij voornamelijk om het gouden pavilioen te doen vandaag, maar onderweg passeerde ik nog drie interessante tempelcomplexen, te voet natuurlijk.


Het eerste was een groot domein met ongeveer 50 kleine tempels. Het was gelijk een bungalow park van center parks, maar dan met mooiere gebouwen en zonder zwembad. Ik ben er gewoon eens doorgelopen op weg naar een tempel met een mooie landschapstuin en een paleisje. De japanse paleizen zijn anders dan de europese. Volledig in hout, enkel gelijkvloers en alle muren beschilderd. En altijd schoenen uitdoen natuurlijk.


De volgende tempel was de eerste werelderfhoed tempel op de planning, namelijk Ryoanji, bekend voor zijn rotstuin. De tuin dateert van rond 1500 en telt 15 rotsen waarvan ge er maar 14 kunt zien, waar ge ook staat. Ik kan dit best geloven, want met al die touristen die in de weg stonden waren er niet veel te zien. Rond de rotstuin staan bomen, maar er is geen blaadje te zien want die gravé steentjes worden iedere ochtend geharkt.


Daarna was het tijd voor het gouden pavilioen. Het was ondertussen al middag, dus ik verwachte veel touristen want iedereen die naar kyoto komt moet dit gezien hebben. Het was behoorlijk aanschuiven en moeilijk voor een foto te nemen. De toegangsprijzen zijn eigenlijk vrij laag in vergelijking met europa. De meeste tempels zijn gratis, en bij de beroemde heb ik nog niet meer dan 8 euro betaald. Sommige tempels verdienen wel goed bij met de verkoop van geluksbrengers en dergelijke. Het gouden pavilioen schitterde in de zon.


Gaan eten is altijd een beetje avontuur. Deze keer ben ik iets binnengestapt dat vol zat met studenten en een beetje het gevoel gaf van een schoolkantine hierdoor. Het eten was ook eenvoudig, ik heb kip met curry en rijst genomen. Het was daar vreemd genoeg zeer rustig.


Gezien alles de neiging heeft om rond 4 a 5 uur te sluiten, betekende dat nog een ding op de planning en dat werd nijo castle. Een kasteel, ik zou het eerder paleis noemen, want enkel de gracht met vesten errond heeft enige verdedigingwaarde, werd gebouwd in 1603 en is nu werelderfhoed. Het is ook in renovatie, stukje per stukje, want het is volledig van hout en de muurschilderingen beginnen af te bladeren op sommige plekken. En natuurlijk hoort daar een prachtige tuin bij met veel sakura. Het kasteel staat bekend voor zijn nachtegaalvloeren, een houten vloer die geluid maakt als ge erop loopt. Dit om huurmoordenaars (ninja's) te horen aankomen. Het was nogal kabaal met al die touristen, eerder een bende schorre zeemeeuwen dan een nachtegaal.


Op de terugweg voor de eerste keer meegemaakt dat ik niet meer op de trein kon, er was geen centimeter ruimte meer in alle wagons. Dan maar gewacht op de volgende, 10 min later en ervoor gezorgd dat ik vooraan in de rij stond. In ieder station staat op het peron geschilderd waar de deuren van elke wagon zullen staan, en is het de gewoonte om rijen te vormen voor die plaatsen. Een keer in tokyo heb ik meegemaakt dat de trein een halve meter te ver was doorgeschoven. De deuren gingen toen niet open voordat de trein weer iets achteruit reed.

Morgen laatste dag kyoto. Er is nog veel te zien, maar ik ga het wat rustig aan doen voor mijn benen.Read more