Autokamp Draga en wandelen

Lekker geslapen vannacht! Ondanks dat onze camper een bietje scheef staat, toch goed geslapen! We moeten nog steeds de truc met de “levellers” een keer gaan uitvinden, zodat we wat meer waterpas kunnen komen te staan.

Rustig aan op gang gekomen, want er staat een lange wandeling op het programma vandaag. Via de app “Komoot” heeft Talin een tocht van maar liefst 12km uitgezocht. Gezien de best hoge heuvels in de directe omgeving, was ik bang dat er behoorlijk moest worden geklommen vandaag. Ik werd niet teleurgesteld in mijn angst.
Direct vanaf de camping sloegen we linksaf een weggetje in en daar begon het al…. Heel steil naar boven! En dat steile bleef maar doorgaan! In de hete zon was er geen houden aan en baadden we binnen een paar minuten in het zweet. Zenna sjokte aan de lijn achter ons aan en het was wel duidelijk dat zij er ook last van had! Maar we hielden vol en dachten vaak aan “Kamp van Koningsbrugge”. Eigenlijk was wat wij aan het doen waren maar kinderspel vergeleken met de ontberingen van die gasten! Kortom, niet zeuren, doorgaan!!

Maar goed, zoals het oud Hollandsch spreekwoord luidt: “what goes up, must come down!” en dat gebeurde ook. We waren inmiddels van de verharde weg op een soort bospaadje terecht gekomen en die vlakte steeds meer af tot het moment dat we naar beneden liepen! Halleluja!! Wat een verademing! Na een mooi stuk in het koele bos (Zenna was inmiddels alweer helemaal in haar element en liep lekker voor ons uit), kwamen we ineens bij een (volgens het bord dat daar stond) verlaten gehucht. Er liep een watervalletje door het gehucht en dat dreef een watermolen aan die ooit ook echt draaide en als graanmolen dienstdeed. Lekker even verfrist met het koele, heldere water en Zenna bleef blij heen en weer lopen in het water om af te koelen.

Toch maar weer verder! We kwamen de bocht om en stonden oog in oog met een gloedje nieuwe speeltuin!!! Er is in de verste verte niemand te vinden en we zijn in de afgelopen 2 uur ook niemand tegengekomen, maar hier hebben ze een joekel van een speeltuin neergezet! Leek ons een verspilling van geld…. We liepen door het bos het pad verder af naar beneden. Het pad varieerde van kiezels tot grote stenen en je moest erg goed uitkijken dat je je niet verstapte. Niet verstappen was ook een goed advies omdat links van ons het zo’n 50 meter recht naar beneden ging. Uiteindelijk kwamen we toch weer op een asfaltweg uit en volgden die tot aan het dorp. Maar niet voordat we de laatste afdaling met een trap (waar geen eind aan leek te komen) af hadden gelegd.

Bijna onderaan werden we ingehaald door een ranke dame die ineens in tranen uitbarstte. Talin zou Talin niet zijn om er direct op af te stappen en haar op te vangen en een knuffel te geven. Ik had werkelijk geen idee wat er gebeurde, maar volgens Talin had de ranke dame ineens een paniekaanval….. Het laatste stuk voerde langs de boulevard waar we gisteren ook waren. We wilden een tafel reserveren bij een mooi restaurant die we hadden gezien, maar dat zat vandaag en morgen al vol! Dan maar wat anders.

Op de camping aangekomen hebben we eindelijk onze lunch gegeten en zijn we aan het bijkomen van deze uitdagende wandeling. Morgen houden we een wat rustigere dag!!Meer informatie