Ask yourself: how did I get here?!

Van de week zei ik nog dat het niet per se heel snel zou zijn voordat we weer iets zouden laten horen. Maar holy shitsnacks, Zuid-Afrika. Wat een begin.

Zondag zijn we aangekomen in Balule Nature Reserve, onderdeel van de Greater Kruger area, ons huis voor zeker het komende half jaar. We zitten in een erg funky lodge, met leuke houten huisjes, gemeenschappelijke braai/eet/chill-plek en een soon-to-be-minizwembadje. Echt een heerlijk plekkie. Omdat onze opleiding pas vandaag zou beginnen dachten we zondag: misschien is het leuk om maandag en dinsdag wat met de werknemers hier mee te gaan, en alvast een beetje bekend raken met de omgeving en dieren etc.

Nou, dat is gelukt. We vroegen aan Jason, de Head of Wildlife Protection of hij wat hulp kon gebruiken. Zondag had hij nog niet meteen iets in gedachten, maar maandagochtend om 06:30 stond ie voor de deur of we mee wilden gaan om ‘controlled wildfires’ te maken. Grote stukken land worden om de beurt in brand gestoken om de grond vruchtbaar te houden en zo het land in balans te houden. Meestal gebeurt dit natuurlijk, maar als dat uitblijft dan helpen ze een handje. En dat gingen we doen dus. Met een man of 50 op stap. Een aantal mensen steken de boel aan, en de rest zorgt ervoor dat er niets overslaat naar de stukken land die níet moeten verbranden. En lange tijd ging dit goed, geen vuiltje aan de lucht. Totdat onverwacht de wind draaide en het vuur toch kans zag om de weg over te steken. Er kwam een vuurdeeltje terecht in uitgedroogde olifantenpoep, dat heeft een tijdje staan smeulen en is toen uit elkaar gespat, met vonken naar de overkant. Toen was het kwaad geschied. Omdat het zo rete droog is hier brand er binnen een paar seconden meters aan land weg. Er was geen houden meer aan. Dus de rest van de dag hebben we met man en macht geblust om te zorgen dat het nog een beetje binnen de perken bleef. Fun fact: blussen gaat grotendeels niet met water, want dat is er niet, maar met rubberen bezems en bladblazers. Wat op zich ver(r)assend goed werkt, maar telkens als het eindelijk een beetje onder controle was laaide het vuur een paar honderd meter verder weer op. 2000 hectare is in vlammen opgegaan, in plaats van de 400 in het originele plan. Tamelijk bizar om zoiets mee te maken. Zeker op je eerste dag in het land. We hadden eigenlijk nog niets gezien van het park, en dan sta je opeens midden in het veld waar je eigenlijk onder geen beding mag lopen vanwege dieren slangen schorpioenen ollies leeuwen alles, om koste wat kost de schade te beperken.

Gister dus maar even iets rustiger aan gedaan, en is het spannendste dat we meegemaakt hebben dat de auto bijna werd aangevallen door een mama olifant die haar kleintje (omg cute) wilde beschermen. Misschien wel dezelfde olifanten die de nacht ervoor op letterlijk een meter van ons huisje bomen omver liepen om op te smikkelen. Afgelopen nacht hebben de ollies plaatsgemaakt voor een setje leeuwen dat op patrouille liep over de campus, ook vlak langs ons hutje. Welcome to South Africa!

PS: we zagen net een zwarte neushoorn, die helemaal relaxt was met onze aanwezigheid waardoor we een kwartiertje naar hem konden kijken. Dat is bijzonder want deze dingen zijn bijna uitgestorven. Het is nogal onwerkelijk allemaal.

Liedje van het moment: Talking Heads - Once in a LifetimeRead more