...Bikkelen in Bryce Canyon!

Na ons avontuur in de Narrows reden we naar Bryce Canyon, een rit van een uur of twee. Ik was chauffeur vandaag en ik begin al aardig lol en vaardigheid te krijgen in het rijden met onze BHM ! Lekker de muziek hard aan, meezingen, en dan genieten van het uitzicht, wat steeds weer verandert en na elke bocht mooier wordt!

In Bryce aangekomen, hebben we eerst het visitor Center bezocht en ons voor laten lichten over welke trail we nog het beste konden doen met de uurtjes die we nog hadden voor het donker werd. De ranger raadde ons een pittige wandeling aan, Navajo Loop geheten, naar de bodem van de Canyon (en weer terug omhoog natuurlijk)
Zo gezegd, zo gedaan.

We parkeerden bij Sunset Point en daar wierpen we onze eerste blik op het immens indrukwekkende Bryce Canyon. Wat groot, wat mooi, wat een kleurschkeringen, en wat ....diep! Gaan wij daar naar beneden? Ja dus.

Marjolein en ik hebben samen deze wandeling naar beneden gemaakt Prachtig om steeds verder af te dalen in de spleten die de rivier in miljoenen jaren tijd heeft uitgesleten. Maar wat me wel zorgen baarde: ik zag heel veel mensen zwaar hijgend en zwetend terug naar boven lopen. Het was dan ook ERG diep en stijl.
Hier was het veel minder druk dan in Zion, dus af en toe waren we zelfs helemaal alleen (met zn tweetjes) in een stuk van de Canyon, dan zag je eekhoorn rennen en hoorde je de wind boven je blazen, magnefiek!

Maar toen....wat naar beneden gaat, moet ooit ook weer omhoog. Ik heb mijn fitte roomie Marjolein alvast vooruit gestuurd. Want ik kan best lang en stevig doorlopen, en in de rivier was ik haantje de voorste dankzij mijn stok, mijn stevige beentjes en goede uitrusting. Maar klimmen en klauteren is en blijft een conditioneel drama.

Ik heb er wat langer over gedaan, veel gepauzeerd en uitgehijgd, en het zweet gutste over mijn rug. Mijn ru,g en knieen waren het overigens helemaal NIET eens met deze wandeling, en vonden het niet leuk, Maar mijn brein vond het wel leuk, dus gewoon doen. Je bent hier nu toch!

Uiteindelijk ben ook ik weer boven gekomen, zo'n 20 minuten na Marjolein. Supermoe en kapot, maar trots op mezelf. Ik moest er zelfs een traantje om laten. Ik denk dan altijd: dit had ik toch 6 jaar geleden niet geflikt! En nu twee zulke inspannende heftige dingen op 1 dag.
Bovendien was de wandeling zo indrukwekkend. Bryce is mooi van bovenaf, maar je kan het oas echt goed waarderen als je naar de bovem bent afgedaald en alle lagen van de tijd hebt gezien. SUPERVET dus, en ondanks de vermoeidheid, zeker ook een wadenling die in de top 5 komt!

Daarna reden we naar onze camping voor de nacht: Ruby's Inn RV park. Een zeer nette campground, weer met full Hook up, en dit keer weer gratis wifi en gratis douches. Ik heb me dan ook, na het installeren van de BHM, eerst een kwartier lang heet gedoucht! Het is hier behoorlijk koud en mijn spieren waren na de inspanning teveel afgekoeld. Maar na een warme douche was ik weer boven jan.
We hebben vanavond met zn allen pasta gegeten, iedereen had iets anders klaargemaakt en dat hebben we saen opgesmikkeld. Maar het is te koud om buiten te zitten of zelfs een kampvuur te maken, dus we zitten nu in de camper. Tijd voor een blogje :-) En vroeg er uit, want morgen willen we de Sunrise zien boven Bryce Canyon, voor we de weg weer op gaan naar onze volgende besteming.

Al met al een zeer enerverende, bijzondere, hetfige en schitterende dag. Ik ben erg dankbaar dat ik hier ben en er zo van kan genieten :-)Read more