Dag 9: Rotorua pt 3

"waar laat ik mij ook tot overhalen" dacht ik vanochtend om 07.00. Nee het was geen kater, en ik was sowieso al vroeg wakker want de naastgelegen sportschool besloot om 06.00 een groepsles te geven met keiharde techno. Ik had weer toegezegd om te gaan ziplinen door de boomtoppen van de bossen hier. Weer mijn leven op het spel moeten zetten, om dertig kilometer per uur over tientallen meters hoogte te roetsjen. Maar ik had nu eenmaal aanbetaald en beloofd aan Bianca om mee te gaan.

De eerste afdaling voelde ik al de touwen en zekeringen gesprongen zijn en zou ik te pletter slaan op varens (de nationale plant van NZ). En dat 12 keer.
Ik had spijt. Maar toen vertelden zij dat zij veel doen voor natuurbehoud (is ook zichtbaar) en kon ik de guides iets minder schieten. Dat was wel van korte duur, want de verrassing was dat ik ook nog naar beneden moest abseilen. Je kan wel zien hoe veel plezier ik daar in had. Lukte het mij nog om tijdens de kabelovertochten om niet te gillen, heb ik bij deze afdaling geheel krijsend doorgebracht.

Toen ik uitgevloekt was en weer in het vervoer richten het kantoor zet bekroop mij het gevoel van triestheid. Niet zozeer om mijzelf, maar wel om de situatie met exoten hier. Deze exoten (possums, ratten, hermelijn en wallabees) zijn verantwoordelijk voor een groot deel van de ontbossing tegenwoordig, bedreigen inheemse soorten dieren en zorgen voor een dramatische daling van het aantal vogels. Nu worden er veel gedood en niet altijd op een humanere manier. Al deze exoten zijn geïntroduceerd door de mens. Ook al begrijp ik de noodzaak, is het wel zeer verdrietig dat deze exoten moeten sterven.
Ook lees ik nog dat ontbossing door mensen ook orde van de dag is en dit ook nog veel illegaal plaatsvindt.

Met deze vrolijke gedachtenstroom ga ik op jacht naar nieuwe oortjes. Ik eet een vegan burger (gelukkig niet ZELF gebakken) en besluit even te rusten.
Om 17.00 besluit ik toch nog iets te willen doen. Ik appte een reisgenootje en die wilde, he bah, koken. Mijn creatie van magnetron rijst, erwtjes uit blik en curry saus streelt al mijn smaakpapillen als schuurpapier. In de hostelkeuken besluiten wij naar Redwoods Night Walk te gaan. Met de hoop dat dit even tof is als Amsterdam Light Festival is, stappen wij met zijn vieren de taxi in. Als we aankomen regent het vreselijk hard. Dat stopt de hele tocht niet meer. Toch lukken nog een paar kiekjes, maar het valt wat tegen. Doorweekt trek ik mij maar terug in mijn hok.
Terwijl ik dit schrijf in de Starbucks (soms moet ik lekkere koffie hebben) stort het ook weer...
Voorjaar in Nieuw Zeeland.Read more