Trinidad

Het Cubaanse eten nekt mij. Rijst, ei, kaas, ananas en papaja klinkt nog niet slecht maar ik leer mijn badkamer van mijn hotel goed kennen.

Volgepropt met reistabletjes stappen we op de catamaran. Toen we niet meer konden annuleren kregen we te horen dat het toch mogelijk ging stormen.
Maar dan teruggaan naar het hotel is ook geen optie

Het klaart gelukkig snel op en we zoeven naar een eiland.
Ik had vaag iets gehoord in de bus dat het eiland dat we gingen bezoeken Cayo de Iguana heette maar luisteren doe ik niet echt deze vakantie
An, een andere meid uit de groep, ook blijkbaar niet en schreeuwt het uit dat er overal leguanen zijn.
Die had dus ook niet geluisterd en wij hadden een intense zielsconnectie want zij bleek net zo panisch voor reptielen als ik.

We praten hier niet over kleine salamandertjes in kleine getalen, maar over beesten zo groot als krokodillen en minstens 300
An en ik stellen ons stoer op en gaan wel aan land, terwijl we in elkaars hand knijpen en als een van die demonen sneller beweegt slaan we kreten uit.

Voor An en mij een zegen: het strand vinden de leguanen maar niks dus wij kunnen in rust zwemmen en als we eenmaal gekalmeerd zijn kunnen we er wel om lachen

Maar dan moeten we lunchen, op dat eiland. En natuurlijk weten die beesten ook dat het eten dat valt, van hun is.

Leguanen onder mijn tafel terwijl ik eet is een no-go, dus An en ik staan OP de tafels te eten (als er een hap ingaat want wij gillen vooral om de omsingeling van razendsnelle aanvallende monsters
Volledig overstuur worden An en ik vervoerd op de ruggen van mannen naar het strand terwijl wij vasthouden voor ons leven.

We kunnen gelukkig nog even genieten van het prachtige stand maar zijn hyperalert dat we toch niet worden aangevallen alsnog.

Op de boot wordt er hard muziek gedraaid en zijn de armtierige Canadezen en Duitsers aan het zuipen maar liggen An en ik KO van alle spanning in een hoekje.

Op het vasteland is het gelukkig voor vandaag veilig. Ik zoek een restaurant uit waar ze, blijkbaar, de grootste pizza's maken die ik ooit heb gezien. Ik doe het rustig aan met mijn gevoelige maag.

De zusjes willen toch nog even naar de grot maar die blijkt dicht te zijn, we weten dat we in Cuba nergens op kunnen rekenen.
Toch nog vroeg op bed, maar ook een vroege morgen weer want ik moest mijn vriendschap toch nog wat intensiveren met de badkamer
Balen van de buikklachtenMeer informatie