Chile Argentina Uruguay

Σήμερα θα ήταν μία πολύ μεγάλη μέρα και το ήξερα. Για να ξεκινήσω την πεζοπορία, θα πάρω ένα τρανσφερ που σε ανεβάζει πιο πάνω στο βουνό, κι έτσι έχεις την ευκαιρία να δεις περισσότερα πράγματα, όπως παράδειγμα ο παγετώνας. Το βαν άργησε 15λεπτα κ τρελαθηκα γιατί είχα μείνει τελευταία στο χοστελ. Κάθισα δίπλα σε μια κοπέλα χωρίς πρόθεση να μιλήσω, είχα πολλά στο κεφάλι μου κ ήθελα να είμαι συγκεντρωμένη. Με ρώτησε από πού είσαι; Λοιπόν γνωρίστηκαμε κ ήταν τόσο συμπαθητική που της είπα να περπατήσουμε παρέα. Η Μάρθα, δικηγόρος τελειόφοιτη από το Μανχάταν. Στην Αμερική για να γίνεις δικηγόρος, σπουδάζεις 7 χρόνια. Δηλαδή όσο οι γιατροί! Είχε την ευκαιρία να κάνει το τελευταίο της εξάμηνο κάπου αλλού κι επέλεξε το Μπουένος Άιρες. Κ αυτή την εβδομάδα έχουν spring Break. Δεν έχει ξανακάνει πεζοπορία παρόλα αυτά είναι σκιέρ και όταν ήταν μικρή έκανε British Riding, που είναι ουσιαστικά ιππασία με άλματα! Έχει να κάνει 15 χρόνια για αυτό και τις τρεις τελευταίες μέρες των διακοπών της έκλεισε να πάει σε ένα ράντζο και να κάνει δύο ημέρες full ιππασία στην εξοχή. Τέλος πάντων ανεβήκαμε παρέα το βουνό και σχετικά με αυτή την εμπειρία έχω ανεβάσει πληροφορίες στο facebook. Ήταν κάτι τόσο τρελό που δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου αλλά ούτε και της μάρθας. Η τελευταίες 2 ώρες είναι ένα ανέβασμα της σε πέτρες όπου γίνεται όλο και πιο απότομο και δεν υπάρχει ούτε ένα σκοινί προστασίας, φυσικά γιατί είναι αδύνατο να φιξάρεις κάτι σε αυτού του είδους το έδαφος. Παρόλα αυτά αφήνουν τον κόσμο να ανέβει με οποιοδήποτε παπούτσι και οποιοδήποτε εξοπλισμό και σε οποιαδήποτε ηλικία. Και μάλιστα λένε ότι αυτοί πεζοπορία είναι εύκολη και μπορεί να την κάνει οποιοσδήποτε!! Τρομερή ανευθυνότητα και φυσικά αποδεικνύεται αυτό που μου είπαν πέρυσι στο σκι το ζευγάρι των γερμανών για τα διαφορετικά safety standards μεταξύ ευρώπης και λατινικής αμερικής. Με την μάρθα αναρωτιόμασταν αν κάποιος γκρεμοτσακιστεί εκεί πέρα πώς μπορείς να τον σώσεις;; Δεν υπάρχει σήμα και καμία επίβλεψη. Δηλαδή αν κάποιος πάθει κάτι, πρέπει κάποιος άλλος να κατέβει όλο το βουνό που παίρνει τουλάχιστον 4,5 ώρες και να ειδοποιήσει ιατρική βοήθεια. Η Μάρθα στο χοστελ της, είδε 3 κορίτσια με φούστα καλσόν κ παπούτσια μοκασινια, να ζητούν να ανέβουν το βουνό. Η υπάλληλος τους είπε ότι έτσι δεν γίνεται, παρόλα αυτά είναι στη διάθεση του κάθε ατόμου να αποφασίσει μόνο του...τις είδαμε μετά στο βουνό κ έπαθα σοκ. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το πόσο πόνεσα για να βγάλω αυτήν τη πεζοπορία. Εύχομαι κάποιος να με είχε ενημερώσει σωστά για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσω τις 2 τελευταίες ώρες, προκειμένου να αποφασίσω σωστά αν θέλω να το κάνω η όχι. Προφανώς και δεν θα το έκανα. Έχασα 4 ώρες παλεύοντας με τις πέτρες, τον πάγο, τον αέρα, και την κίνηση (!!!!!!) στην πιο απότομη πλαγιά όλης της πεζοπορίας! Τελικά δεν μπορούσα να σταθώ εκεί επάνω, τις πλάκες γρανίτη ούτε που τις έβλεπα, και το αριστερό μου ματι πάγωσε για 5 λεπτά όταν φτάσαμε. Πάγωσε τόσο πολύ που έκαιγε κ έκλαιγα, δεν μπορούσα να το ανοίξω. τουλάχιστον μπορώ να πω μπράβο στον εαυτό μου που τα κατάφερε... ακολουθεί φωτογραφία του πως πράγματι είναι το τοπίο αν είναι καλοκαίρι και βλέπεις την λίμνη. Κατά τα άλλα, είναι η πιο όμορφη πεζοπορία της ζωής μου, απόδειξη τα τοπία κάτω από χιόνι τα οποία δεν απόλαυσα λόγω βιασύνης. Έφαγα μέσα στο λεωφορείο chocos με γάλα, στο ποτήρι, γελαγα τόσο πολύ, πρέπει να ήταν πολύ γελοίο θέαμα για τους γύρω, να βγάζω το κουτί με τα chocos, τα οποία κάνουν κι αυτό τον χαρακτηριστικό ήχο όταν τα σερβίρεις, και μετά το κουτί με το γάλα, και να σερβιριζομαι λες και τρώω πρωινό στο σπίτι μου... Έφτασα στο καινούργιο χοστελ, το οποίο είναι υπό διάλυση όπως και το προηγούμενο, και αντί να με βάλουν στο δωματιο 3 κρεβατιών που είχα κλείσει, με έβαλαν σε τετράδα. Τόσο ψοφια που ήμουν απλά πήγα για μπάνιο. Έφαγα βραδινό στις 11 ένα κιλό βρασμένο ρύζι. Καληνύχτα. Czytaj więcej