Zuid-Amerika

januar - april 2016
Et 111-dagers eventyr av Anika and Mike Les mer
  • 22fotspor
  • 5land
  • 111dager
  • 125bilder
  • 0videoer
  • 11,5kkilometer
  • 4,7kkilometer
  • Dag 95

    Wildlife spotten op de Galapagos

    10. april 2016, Ecuador ⋅ ☀️ 8 °C

    Mike kan nog net even de decompressiekamer in voordat we de taxi pakken naar de aanlegplaats van onze boot :)
    Het is een relatief kleine boot, maar wel van alle gemakken voorzien. Nadat we ons op het dek hebben geïnstalleerd ontmoeten we onze 14 mede cruise gangers, en zowaar 2 bekenden van Tilburg/Plato, Calle en Guido (zij doen de Galapagos in 2 weken vakantie). De eerste middag ontmoeten we ook onze gids Milton, ware natuur en snorkel liefhebber. 's Middags blijft Mike op de boot en gaan we met de groep naar El Chato, een Turtle farm voor land schildpadden. Deze grote beesten kunnen wel 150 jaar oud worden, heel indrukwekkend hoe zij hun grote schild overal mee naar toe slepen.

    Elke avond krijgen we een briefing aan boord van het schip wat we de volgende dag gaan doen. Meestal houdt dit een wandeling op een landingsplek in met aansluitend snorkelen, lunchen, weer een wet of dry landing en snorkelen. Elke dag leggen we aan bij een ander eiland zodat we heel wat kunnen zien. Ook vaart de boot op sommige avonden om de grote afstanden te overbruggen.

    De meeste vogels hebben we gezien op Genovesa eiland in het noorden. De vogels zitten hier gewoon in de struiken en je kunt heel dichtbij komen. Alle dieren blijven ook gewoon stil zitten omdat ze gewend zijn aan mensen en er nooit op hen gejaagd is. Het is broedseizoen, dus we zien veel opgeblazen rode kelen van de Frigate bird om de vrouwtjes te verleiden en al heel wat nestjes met eieren bij de Boobies (Jan van Genten). Op dit eiland leven Nazca en Red-footed Boobies, deze zijn heel zeldzaam en komen alleen hier voor.

    We gaan ook naar een eiland waar bijna alleen maar marine iguanas (leguanen) leven. Zij voeden zich in het water (en zwemmen en duiken dus), en drogen op in de zon op het land. Omdat afgelopen jaar El Niño jaar is geweest, is het 'koude water seizoen' niet gekomen. Hierdoor zijn veel (migratie) dieren niet gekomen, zijn de jongeren gestorven en groeien planten niet zoals normaal. Zo zijn ook de algen die worden gegeten door deze iguanas niet aangegroeid. Door het tekort aan voedsel zien we veel dode iguanas liggen op het strand. Dit is natuurlijke selectie en overleven van de fitste in de dagelijkse praktijk. Charles Darwin zou hier wel een paar theorieën op los kunnen laten.

    Tijdens het snorkelen zien we heel wat White-tip haaien, veel marine turtles, verschillende roggen en vissen en zelfs pinguïns en zeeleeuwen in het water en op de kant. Het onderwater leven is heel indrukwekkend. We hebben genoten van de cruise en we hadden een heel toffe groep.
    Les mer

  • Dag 111

    Final destination

    26. april 2016, Ecuador ⋅ ⛅ 22 °C

    Na het bijzondere en bizarre avontuur op de Galapagos eilanden, stonden Guayaguil, Cuenca, Vilcabamba en Quito nog op de planning.

    Het devies in alle plaatsjes was eigenlijk geen toeristische activiteiten meer ondernemen en een beetje uitrusten van alle hectiek. Op dat moment wisten we natuurlijk nog niet dat de spanning nogmaals opgevoerd werd door een aardbeving. Al met al hebben wij hier zelf veel geluk mee gehad, echter is het een enorm drama voor alle mensen in de getroffen gebieden. We waren net een dag op tijd weg uit Guayaguil en gelukkig niet vastgehouden aan ons eerste plan. Dat was twee weekjes chillen aan de kust in Ecuador en dan hadden we in het epicentrum gezeten. Na de aardbeving zei iemand erg toepasselijk: "Het lijkt wel of jullie in een final destination film zitten met al die incidenten." In plaats van de kust trokken we de bergen in naar Vilcabamba om in een soort budget resort bij te komen. Tijdens de aardbeving zaten we op een terras op een berghelling en voelden we de aarde zo'n 30 seconden op en neer gaan. Het is een gevoel alsof je een beetje aangeschoten bent en alles gaat draaien, lampen die heen en weer schudden. Een beangstigend gevoel! In eerste instantie dachten we dit is hier vast normaal, echter een snelle blik op de locals die hun adem inhielden en stopten waar ze mee bezig waren vertelde ons anders.

    Naast deze ervaring ging het niet echt lekker met Mike na het duikongeluk en kreeg hij veel last van zijn borst na de vlucht uit de Galapagos en de trip de bergen in. Volgens de duikarts was het vrij normaal een lange nasleep te hebben, echter was een controle in Quito noodzakelijk om zeker te weten dat de lange vlucht naar huis geen probleem op zou leveren. De longarts in Quito vond het verbijsterend hoe goed hij er aan toe was en zei nogmaals 'you're very lucky'. De pijn was duidelijk te verklaren als nasleep van alle druk op de borstkas en inwendig werd alles als oke bestempeld. Dus nog wat souvenirshoppen, alles achterlaten wat we niet echt nodig hebben voor de slachtoffers van de aardbeving en op naar huis. We kijken er naar uit iedereen weer te zien en te spreken, tot morgen!
    Les mer