11-11 Ross

De lucht is blauw, ik voel niets van mijn teen, het fietsen kriebelt. Er ligt verse sneeuw op de bergen.
De glowworm dell gisteravond was vooral een bruin bord, een heras hekwerk en een horde toeristen. Blij dat ik ze op andere plekken al op een andere manier heb gezien.
Ik doe de West Coast Wilderness track naar Ross. Het is prachtig. Oude trambaan, oude treinbaan, zo recht en vlak dat het bijna saai werd. Kwam ik langs een bord, er zouden white herons en valken moeten zitten. Niet gezien, maar wel spannend. Daarvoor verdween de track even geheel in een meer (letterlijk!). Op maps and me kon ik zien dat het maar ongeveer 300 meter zou duren. Óók spannend, op een vlonder onder water rijden. Rechter voet voor de zekerheid in plastic zakjes gepakt.
Vlak daarna kom ik Nicole en Rob tegen. We drinken samen koffie bij the Treetop. Vergeet een foto van ze te maken. Te gezellig aan het beppen. Ze nodigen me uit om te logeren, ik ga toch door naar Lisa, ik ben pas 10 km onderweg. Maar wel lief.
Met veel getrut en alle bordjes lezen ben ik na 35 km om half 3 toch al bij Lisa en Xaby.
Alles kan, zij gaan redelijk hun eigen gang, ik ook. Lisa neemt mij en de kinderen (Ainoa en Tana) mee naar het strand want ze moet daar in de buurt plantjes water geven. Zij en Xaby hebben elkaar in Zuid Amerika ontmoet, op de fiets! Veel over fietsen gepraat en veel tips gekregen. Goed om te merken dat ik zeker de helft zelf al bedacht had.
Ik slaap in de caravan.Baca lagi