Dag 4, Afdalen en geluk bij ongeluk #woe
September 15, 2016 in
Austria
Vandaag ruim 4 uur afgedaald. Helaas weer geen groot succes. Ik ging zó traag... Alle kracht is uit mij. Mentaal, maar ook lichamelijk. Mijn knie (die ik met John getraind heb) houdt het goed. Maar de rest van mijn lichaam is moe. En ik ook!
IK HEB GESTOLEN...
De gastvrouw en haar collega's zijn niet bar vriendelijk. Evelien en ik werden flink afgesnauwd... Maar eerlijk is eerlijk, heerlijk ontbijtje!! Met oa cake!! Uit kift heb ik 2 plakjes gejat om onderweg lekker op te peuzelen... Maar karma is een b*tch. De tocht werd zwaar voor mij... Alweer.
PFFFT MIJN LIJF WIL NIET MEER
Het afdalen ging moeizaan. Ik voelde mijn blaren (drie joekels), de onderkant vsn mijn voeten zijn beurs en ik voel al mijn spieren. Blijk er nogal wat te hebben... Tineke trekt me er doorheen het eerste stuk. En lapt me op met zout sls ik misselijk word.
Daarna komt Marieke alweer in actie om me de weg te wijzen als er, je verzint het niet, weer tig stenen onder mijn voeten komen... Maar er waren ook veel boomwortels. Leuk; voor de afwisseling.
Wel vond ik het laatste stuk van de afdaling heerlijk! Heerlijke geur van bos, geluid van stromend beekje en verder niets!
FOTO
Op de foto zie je linksboven de hut waar we vanacht geslapen hebben!!
WE KOMEN OP TELEVISIE
Ongeveer halverwege komen we een tv-ploeg tegen. Of we even een stukje terug konden lopen en dan weer heen, voor de opnames voor een documantaire. Daar heb ik vriendelijk (vrees dat mijn gezicht boekdelen sprak) voor bedankt! De rest van de groep heeft een prachtig staaltje acteerwerk neergezet. Frank zou trots zujn😉
CAPPUCHINO EN DE BUS
Onderaan de berg in het dal was een cafe/hut. Daar heb ik heerlijke cappuchino gedronken en cola light! Verder vond ik het allemaal wel best. Voor mij geen tochten meer. Dit was mijn eindpunt!
We pakten de bus, hilariteit onder de passagiers, naar een dorpje waar Linda (andere Linda) nieuwe schoenen kon kopen. Doe had ze nl. kapot gelopen en dat is levensgevaarlijk.
Kreeg ik me in de bus toch een bak heimwee. Ook dat nog... Al snel konden we uitstappen en gingen mijn gedachten weer naar mijn pijnlijke lijf!
In Oostenrijk houden ze blijkbaar siesta. Heel vervelend... Nu moesten we een restaurant zoeken om wat uurtjes door te brengen #Jippie🎉🍴☀️🍷😊
Heerlijk gegeten (Wiener Schnitzel; what else), telefoon opgelsden én Jihn gebeld. Gezegd dat ik zou stoppen.
KABELBAAN BUITEN WERKING
We reden met onze busjes, die we daar hadden achtergelaten voor onze eerste klim, naar de kabel baan die ons naar boven zou brengen nasr de volgende hut. Zou... Jammer de bammer die kabelbaan was buiten werking.
Om een lang verhaal kort te maken... Hotel geboekt. Heerlijk!!! Kleren gewassen (ja ik had wasmiddek in mijn rigzak), douche genomen, ontdekt dat er goede Wifi is!!!, schone kleren aan, John weer gebeld én Sharon en ik voelde me een stuk beter!
UNO
We zijn met zijn allen gaan eten en hebben daar uno gespeeld! Ik won (één potje) en toen gimgen we weer naar hotel. Lekker slapen!!
TOCH DOORGAAN MET EXPEDITIE
De tourleider heeft andere tocht moeten bedenken om toch bij de volgende hut te komen. De route is relatief eenvoudig. We stijgen en daar ben ik best goed in. En via datzelfde pad gaan we vrijdag weer dalen. Dat zullen mijn benen wel niet zo fijn vinden, maar zo kan ik wel de hele expeditie volgen!
Ik voel me beter en gesterkt door de groep heb ik besloten de expeditie voort te zetten. Yes I Can!!!
DIABETES
Voor het eerst hardop uitgesproken dat ik misschien een pomp wil. Benieuwd hie ik hier morgen over denk...
Het is al veel te laat! Ik ga lekker slapen!!! Sorry voor de vast vele tikfouten...Read more
That's the spitrit! XXxx
Je bent een topper hoor Linda ...echt zo wel respect voor jou!!! Dikke knuffel
Heel stoer!!!!! Respect ..... 💜💜💜
Respect hoor Linda... en Yes you can :) x Sylvia Ligthart
Leuk om jou blog te lezen en jullie avontuur ook ns van een ander te horen (lezen) ... Jullie mogen alle trots op je eigen zijn want het was niet niks ... Groetje Rianne (Jeroen)