Noroeste

Terwijl Markus en ik al snotterend thuis bleven, gingen de jongens naar de sportschool. De nachtelijke bustochtjes met een raam open vanwege de ventilatie door de stoffige bergen, eisen hun tol.
In de avond gaat het gelukkig beter en is er een verrassing. We worden door Jona, Elias en Abel meegenomen naar een knus restaurant met heerlijk eten. Een bedankje voor de mooie tijd die we hier hebben. De jongens zijn verbaasd dat ze nog geen behoefte hebben om zelf meer op pad te gaan. Met name Jona had vooraf aangegeven om misschien zelf een paar dagen te willen reizen. Als je al op jezelf woont, ben je niet meer gewend langere tijd met ouders en broers te zijn.
Onderweg zien we een kleurrijke processie, vermoedelijk ter ere van een heilige.

Als kers op de taart een activiteit waar de mannen alle vier naar uitkijken: een voetbalwedstrijd bijwonen van Wilstermann, de club van Cochabamba en waar Markus gek van was toen hij hier woonde. Johnny heeft natuurlijk een clubcard en regelt kaartjes.
Tjonge, wat een ervaring! Het temperament van de Latijns-Amerikanen wordt hier wel duidelijk. Het merendeel van de wedstrijd wordt er gediscussieerd met de scheidsrechter en op de grond gelegen. Spelers kronkelden over de grond van de pijn, om weer vrolijk op te staan als de scheidsrechter niet gevoelig is voor hun actie. De harde kern van de club heeft een eigen vak waar met trommels en toeters de hele wedstrijd vol passie liederen gescandeerd worden. Johnny geeft aan dat het behoorlijk grove verwensingen naar de tegenstander zijn. De supporters staan met ontbloot bovenlijf te springen op de banken. Het is duidelijk dat veel jongeren in deze club een doel vinden in het strijden voor de club (arm en rijk). Als een eigen goal van de tegenpartij wordt afgekeurd en Wilstermann met 0-1 verliest, wordt de stemming grimmig. De scheidsrechters worden onder ME-begeleiding afgevoerd. Er worden lange slurven opgeblazen naar de kleedkamers, zodat de tegenpartij ongeschonden het veld kan verlaten, want er wordt het een en ander naar beneden gegooid van de tribune. Johnny legt uit dat deze wedstrijd niet anders is dan andere wedstrijden. Zo zie je maar weer, ieder land heeft zijn eigen gewoontes.

Medan Markus och jag stannade hemma med en rejäl förskyllan, gick grabbarna till gymmet. De nattliga bussresorna med öppet fönster för ventilation genom de dammiga bergen har sitt pris. Som tur mår vi bättre på kvällen och får vi dessutom en överraskning. Jona, Elias och Abel tar oss till en mysig restaurang med utsökt mat. Ett tack för den underbara tid vi har här. Pojkarna är förvånade över att de inte känner behov på att resa lite på egen hand. Särskilt Jona hade tänkt att han kanske ville resa några dagar själv. Han bor själv och är du inte längre van vid att vara med föräldrar och bröder under längre perioder.
På vägen dit ser vi en färgglad procession, troligen för att hedra ett helgon. Grädden på moset är en aktivitet som killarna i vår familj ser fram emot: att gå på en fotbollsmatch av Wilstermann, Cochabambas fotbollsklubb och Markus i klubb när han bodde här. Johnny har såklart klubbkort och ordnar biljetter. Vilken upplevelse! Latinamerikanarnas temperament blir tydligt här. Större delen av matchen går åt till att bråka med domaren och ligga på marken. Spelare vrider sig på marken av smärta, bara för att gå upp glada igen när domaren inte är känslig för deras show. Klubbens hårda kärna har en egen avdelning där sånger skanderas passionerat med trummor och horn under hela matchen. Johnny förklara att det är ganska oförskämda rop mot motståndaren. Supportrarna hoppar på bänkarna med bara överkroppar. Det är tydligt att många unga i denna klubb finner ett mål i vardagen med att kämpa för klubben (rika och fattiga). När ett självmål från motståndarlaget underkänns och Wilstermann förlorar med 0-1 blir stämningen dyster. Domarna avlägsnas under poliseskort. Långa trunkar blåses upp till omklädningsrummen, så att motståndarlaget kan lämna planen oskadda, eftersom saker kastas ner från läktaren. Johnny förklarar att den här matchen inte är annorlunda än andra matcher. Så ser man, varje land har sina egna seder.Read more