Río San José

Gistermiddag om 16.30 uur werden we aan de hoofdweg, de Pan-American, afgezet door een vriendelijke taxi chauffeur. We gaan op weg naar Chili omdat alle bijzondere attracties in Peru zo´n beetje gesloten zijn vanwege de harde wind of de wateroverlast. We hebben kaartjes gekocht voor de Ormeño expreso nacional welke ons naar Tacna zal brengen...de laatste stad vóór de Chileense grens. Zoals gebruikelijk hebben we weer van alles ingeslagen en hebben we de kleine rugzak gepakt met alles wat nodig kan zijn onderweg.
De bus was uit het jaar ?, en was al aardig uitgewoond. Ik stond te wachten tot iemand het bagageluik open zou doen, en men was bijna zonder mij vertrokken. De bus was oud en vies! De airco werkte niet, de stoelen waren plakkerig en vies, en de toilet kon je halverwege de bus al ruiken. De kiezen op elkaar en de tijd maar weer uitzitten....morgen om 9 uur zijn we in Tacna....16 uurtjes bussen. Eerst werd de 2e gewelddadige film opgezet en vervolgens ging het licht uit. Er werd nog een aantal keer gestopt onderweg en de laatste vulling kwam rond 1 uur aan boord. De chauffeurs reden niet echt door en stopten vele malen om te plassen en uitgebreid koffie te gaan drinken. Het uitzicht was eentonig.....zand, zand en nog eens zand!
Om 7 uur ging de eerste zeer bloedige film aan (De afgezaagde ledematen vlogen over het scherm) en we hadden geen trek meer in ons ontbijt. De zak koekjes zag er aan de buitenkant zéér belovend uit....de inhoud bleek niet meer dan paardenbiks koekjes....niet te eten!! Even later stonden we stil in de file ¨in the middle of nowhere¨. Er bleken twee vrachtwagens tegen elkaar geknald te zijn in een bocht....we konden lekker de bus uit, weg van de agressiefilm! De Politie was met mobiele telefoons foto´s aan het maken van de situatie en er brak een flinke discussie uit tussen de omstanders, de politie en de beide chauffeurs. Eén van de trucks lekte diesel...en mensen liepen gewoon te roken. De schuldvraag, dat was de belangrijkste vraag....in plaats van de weg vrij maken zodat het verkeer kon doorgaan. We hebben er een uur staan wachten. Later stopten we weer voor een fruit check. Iedereen moest de bus uit en alles werd nagekeken....opbrengst, 2 kilo druiven en een paar kleine banaantjes. Wij hebben tijdens de check lekker onze appeltjes opgegeten....niemand zei wat, hahahahahaha. Daarna hebben we nog één of andere check gehad (we weten nu nog niet waarom).....en uiteindelijk reden we om 13.30 uur de terminal van Tacna op....4,5 uur later dan gepland. De internationale terminal was aan de overkant en we waren in 20 minuten alweer op pad naar de grens van Chili en naar Arica, het eerste plaatsje. Onderweg papieren invullen, uitcheck documenten pakken voor Peru en geld klaarleggen om te wisselen. De grens overgang verliep snel en geruisloos. Dit is de eerste grens overgang waarbij echt koffers gecheckt werden met machines, waar alle formulieren moesten kloppen en waarbij de bus geheel doorzocht werd.....en alles in een half uurtje tijd.
Om 3.30 stonden we op de terminal van Arica en bleek er voor vandaag geen kaartje meer te krijgen voor de bus naar San Pedro de Atacama. Dan maar vast een kaartje voor morgen om 21.30 uur.....en eerst een nachtje in een bed slapen, douchen en even niets!!

23 uur is mooi genoeg geweest!
En we gaan nooit meer met Ormeño.....wat een butmaatschappij!!En savoir plus