La Sierra

Een ticket naar Pasto bleek wat ingewikkelder te liggen dan ik dacht. Er gaan geen bussen, maar alleen groot uitgevallen auto's. Ik had er één gevonden, waarna ik ook de prijs pas begreep. 120.000 pesos, in plaats van 50.000. (zo'n 24 euro ipv 10). Dit vanwege de extra afstand van de omleiding om de landslide heen. Omdat Google Maps zei dat de omweg om de landslide heen, niet meer dan twee uur extra reistijd zou opleveren, vond ik dit vrij absurd. Maar volgens medepassagiers was dit toch echt de prijs.

Vrij snel bleek waarom. Binnen een uur stonden we al in de file, vlak voor de afslag voor de omleiding. Hier hebben we zo'n anderhalf uur gestaan... En toch was het erg leuk! In de auto zit ook een Amerikaan en twee Colombiaanse jongens met wie leuk te praten viel, en ook hebben we nog praatjes gemaakt met willekeurigen uit de file. Hier is de Amerikaans (Nolan) en mij onder andere Cavia aangeraden, de specialiteit van Pasto.

Eindelijk konden we, in hele kleine stukjes, doorrijden. Een aantal uur ging dat zo door, totdat we rond 20:00 stil stonden vlak na La Sierra, waar de lokale bevolking, inclusief de dominee, het verkeer stond te regelen. Hier verlieten we de (grotendeels) verharde weg, en gingen een landweggetje op. Vrijwel direct kwamen we alweer stil te staan, en deze ging zo'n drie uur duren. Het was donker, werd wat kouder en het regende hard. Dat laatste is exact niet wat je wil met een file op een landweggetje. Het zeldzame verkeer dat uit tegenovergestelde richting kwam (daarom vroegen we ons af waarom wij uberhaupt stil stonden), kwam regelmatig vast te zitten.

En hierom zijn Colombianen zo geweldig: met heel veel mankracht, werd auto na auto uit de modder gesleept. In de keiharde regen, met alleen licht van een paar koplampen trok iedereen met man en macht aan een touw om iedereen weer los te krijgen. En misschien nog wel beter: mensen die in La Sierra of de boerderijtjes in de omgeving woonden kwamen op hun motoren met thermoskannen vol koffie en manden vol broodjes om iedereen in de file te voorzien! Gratis en voor niks reden ze op en neer naar hun huizen om nieuwe koffie en nieuwe broodjes te halen. Zelfs toen iedereen in de auto zat, werd er nog regelmatig geklopt op de ramen, of we koffie wilden. Hoe zo'n wilde rit toch nog fantastisch kan zijn!! Ondanks dat de hele omleiding, van de eerste file tot de normale weg (hemelsbreed 19 kilometer), zo'n 11 uur duurde, was het een geweldige ervaring. En props naar de Colombianen!

Uiteindelijk bleek dat verderop de weg eenrichtingsverkeer was, waardoor we zo lang moesten wachten. Na nog overgezet te zijn van bus, kwamen Nolan en ik ergens midden in de nacht aan bij ons hotel, waar we de eigenares wakker moesten bellen. Het bed was heerlijk.Read more