Santa Ana

Wat later in de middag dan gepland stopte de bus in Santa Ana....we hadden er al een aardige rieisdag opzitten toen we uitstapten en onze bagage onder uit het luik haalden. Wat stinkt het hier verschrikkelijk....het lijkt wel een vuilnis stortplaats....we staan naast de groentenmarkt!
Even oriënteren waar we ongeveer staan....we weten het niet! In de trotter hadden we een hostel gevonden waarvan de internetsite reeds niet meer beschikbaar was....aan de 29a calle poniente. We besluiten om niet te gaan lopen maar een taxi te regelen.....Heleen stapte per ongeluk op een dode hond die naast het trotoir lag. Na het oversteken zagen we een taxi...helaas was de chauffeur onvindbaar. Dan maar wachten op een andere. De chauffeur was later toch gevonden, allen wilde hij ons niet wegbrengen. Weer wachten....uiteindelijk was iemand bereid om ons te brengen.
Wat een trieste stad....en bij aankomst op de 29a calle poniente zag het er niet beter uit. Dit was het adres...maar het leek wel een gevangenis; een betonnen muur met prikkeldraad en twee zware stalen deuren. Heleen belde aan en een vriendelijk oude dame deed open. Het hostel bestond dus nog, en er was plek. Wat voorzichtig gingen we naar binnen. Achter deze gevangenismuur was een mooi huis met gezellige woonkamer, keuken en tuin. De dorms waren boven....maar wij kozen voor een twee persoons kamer bij de ingang. We waren moe...en hebben eerst een siesta gehouden.
Rond een uur of zeven hadden we trek en besloten we op pad te gaan naar de in de trotter aanbevolen restaurantjes. We liepen de stad in en alles was donker en verlaten. Er was geen winkel meer open. Alles was afgesloten met dikke stalen luiken en hangsloten. Op straat leefden de honden en de zatlappen. Verderop werden de laatste ¨marktkraampjes¨ opgeruimd en de straat (weinig asvalt en veel zand en kuilen) lag vol met enorme grote hopen afval waarin de honden op zoek waren naar eten. Het stonk enorm! Eenmaal in ¨het centrum¨ aangekomen bleek het niet beter. Er was niets open en er hing een nare sfeer....het voelde niet veilig. We zijn terug gelopen naar ons hostel en gestopt bij het enige ¨restaurant¨ wat we op de heenweg gezien hadden. Het was nog open gelukkig!
En we hebben gegeten....zo lekker! Het klopte helemaal niet met de buitenwereld. Een beetje chique tent met een enorm leuke kaart en lekkere toetjes...welke weggespoeld werden met koud bier en witte wijn. Gelukkig kwamen er later nog meer gasten....een stuk of tien nonnen voor een bezoek aan het toilet, koffie en desserts....de kerk doet het goed hier!!
De stad zal ons niet lang boeien...maar we gaan hier zeker nog een keer eten!Read more