Lekker touren rondom Hpa-An

Die ochtend rijden we op ons scootertje naar de Kawt Ka Taung cave. Een beetje kitschy met kleurrijke beelden, led lichtjes en muziek. Wel mooi. Weinig toeristen stoppen hier, het lijkt vooral een bijzondere plek voor locals.

Het scooterrijden is genieten. Heerlijk om het stuur weer in handen te hebben en zelf te kunnen bepalen waar we stoppen en voor hoe lang. Echte vrijheid! We rijden op stoffige wegen naar de volgende attractie. We zien groene rijstvelden, karststenen bergen en koeien, overal en nergens. Prachtig.

Aangekomen bij de Saddar cave -een van de grootste en meest bekende grotten in de omgeving- doen we onze schoenen uit. In Myanmar is het heel belangrijk dat je je schoenen uitdoet wanneer je een tempel of zelfs iemands huis betreedt. Wij doen natuurlijk braaf mee.
Als we de grot binnenlopen zien we een grote open ruimte, vol boeddha beelden en wierook walmen. Achterin de grot vinden we een pad. Op onze blote voeten volgen we het pad de duisternis in. Soms voelen we iets tussen onze tenen. Te merken aan de penetrante geur in de grot is het vleermuizenpoep. Brr, niet aan denken! Het lijkt wel eeuwen te duren voor we weer licht zien. Het pad komt uit op een lagune omringd door vissersbootjes en groene bomen. Prachtig!
Honderd foto's verder gaan we op zoek naar een pad terug naar de ingang. Als dat pad er niet blijkt te zijn (hmm..) nemen we een boottochtje samen met de Belgische Eva, op wie we even daarvoor zijn gestuit. We varen een klein stukje en moeten dan weer te voet verder. Allemaal geen enkel probleem. Het boottochtje is mooi en we worden vanuit een andere boot flink op de foto gezet door een paar monniken met ipads. Altijd leuk. Totdat we in de gaten krijgen wat ons nog van onze geliefde schoenen scheidt.. Een strook van driehonderd meter scherpe steentjes waar we overheen móeten. Au au aaaau! Het moge nu grappig klinken, dat was het toen niet, haha!

We rijden door naar Lumbini park. Best leuk zo veel boeddha beelden op zo weinig vierkante meters, maar echt indrukwekkend is het niet. Snel weer door naar een echte bezienswaardigheid: het Kyauk Kalap klooster. Het klooster is gebouwd op een onmogelijk smalle hoge rots middenin een verder vlak landschap. Het doet denken aan een ooievaarsnest, op eenzame hoogte in het landschap. Het is in Myanmar niet ongewoon om pagodas en kloosters hoog bovenop bergen op de moeilijkst bereikbare plekken te bouwen. Toch blijft het een bizar gezicht. Hoe hebben ze dit ooit kunnen bouwen?
Temidden van de monniken lopen we naar boven, naar het klooster. Een van de monniken bindt bij ons een 'blessing' armbandje om. Deze armbandjes moet je omhouden tot ze vanzelf afvallen. Het bandje doorknippen of afdoen brengt ongeluk, met als gevolg dat de bandjes nu -anderhalve maand later- nog steeds keurig om onze polsen zitten, haha!
In eerste instantie denken we trouwens dat we moeten betalen voor de bandjes en dus wijzen we en vragen we wat het kost. Gevolg? Even later zijn we trotse bezitters van twee prachtige posters met het beeld van het klooster erop.. Het was nog best een klus ze hier en daar 'per ongeluk' op een nette plek te verliezen (je weet het tenslotte nooit met dat ongeluk!).

De laatste stop is de bat cave. Bij zonsondergang zien we -precies zoals ons vooraf is verteld- een niet aflatende stroom vleermuizen de grot uit vliegen, de nacht in. In totaal duurt het misschien maar een half uurtje, maar het is indrukwekkend. Het zijn er duizenden, misschien wel tienduizenden!

Die avond duiken we afgemat ons bed in, nadat we eerder die avond bij een klein restaurantje frietjes op de kaart hebben ontdekt. Oh, dat westers eten na wekenlang rijst en noodles zo lekker kan smaken, genieten! Een perfecte afsluiter van onze tijd in Myanmar. Morgen vliegen we namelijk alweer terug naar Bangkok. Wat was het mooi. Allemaal naar Myanmar hoor, snel!!Read more