Cala de la Invencible

Vanuit de camping in de woestijn ben ik naar de kust gereden. Heerlijk om weer de zee te zien. De plek die ik had uitgezocht om te overnachten beviel me niet helemaal dus ben ik de volgende ochtend meteen naar een volgend strand gereden een klein stukje verderop. Daar was het beter en ik heb er een fijn dagje gehad. Ik merk dat, nu ik verder naar het oosten kom, de temperaturen lager worden (maar 17 graden haha) en de wind wordt frisser en in de avonden en nachten koelt het sneller af zodra de zon weg is. Iets verderop zou het volgens de voorspellingen wat warmer blijven in de nachten dus de dag daarop ben ik naar het strand bij Castello de la Plana gereden, net voorbij Valencia. Het was een groot hagelwit strand en de temperatuur was weer wat hoger maar er waaide toch een flinke koude wind dus ik kon wel genieten van de kitesurfers die er waren, maar dit beloofde weer een frisse avond te worden.
Eenmaal terug bij mijn busje kwam er een auto naast mij staan. Een man stapte uit en we maakten een praatje. Hij vroeg me even later of ik misschien zijn doosje eitjes wilde hebben want hij kon wel slapen in zijn auto maar niet koken. Ik bood aan wat eitjes voor hem te bakken en uiteindelijk spraken we af dat we samen zouden avondeten. Hij was heel bescheiden en aardig en vroeg steeds toestemming als hij bv in mijn auto wilde kijken of iets op de treeplank wilde leggen.
Hij had ook zijn zalmfilet even in mijn koelbox geparkeerd en die zou ik de volgende ochtend aan hem teruggeven maar in de loop van de avond, toen het echt te fris werd en we beide al in onze eigen auto zaten, reed hij ineens weg. Dus nu zit ik met die zalmfilet haha. Nou ja, ik kom vast wel iemand tegen die het lekker vindt.

Het was een fijn plekje daar met een mooi strand maar ik merkte dat 'het' nu toch wel echt begon te kriebelen bij mij en dat ik wel naar huis wilde.
Dus de volgende ochtend ben ik al om 8 uur gaan rijden en heb een flinke sprong gemaakt: Frankrijk in tot net voorbij Brive. Om 18.45 uur was ik waar ik wilde zijn. Op een plekje dat ik kende van andere vakanties. Daar heb ik heerlijk 2 nachtjes gestaan om effe bij te komen.
Maar dit paardje rook haar stal dus na de twee nachtjes ben ik weer om 8 uur vertrokken en kwam ik om 18.45 aan in Nederland. Nu in Heerlen waar ik meteen bij mijn tante kon aanschuiven aan tafel. Wat een verwennerij :)
Ik had nooit verwacht dat ik zulke lange dagen kon autorijden maar het was zo heerlijk rustig op de weg en ik had steeds fijne muziek opstaan en was aan het meezingen en ik had voor onderweg hapjes naast me op de bijrijdersstoel staan en salade gemaakt voor de lunch en een thermoskan lekkere thee dus het rijden ging lekker.

En nu ben ik dus ineens in Nederland.
Poeh, er is hier veel meer verkeer en alles is klein hier, en zo dicht op elkaar. En iedereen praat ineens weer Nederlands. Zo raar.
Ik ben weer naar het plekje gegaan waar ik een paar jaar geleden de as van mijn ouders heb uitgestrooid. Daar ben ik deze reis gestart en ik vond het mooi om daar ook te eindigen. Het was superkoud en mistig maar eenmaal daar trok de mist weg en kwam de zon door en heb ik er heerlijk een uurtje op een plaid gelegen en teruggeblikt op de afgelopen tijd.
Ik doe nog een rondje Nederland om mijn zussen en vrienden te bezoeken. En dan ga ik naar Nijmegen naar huis.

Hierbij eindigt dus mijn fantastische reis. Ruim 4 maanden ben ik onderweg geweest. En alles is goed gegaan, het universum heeft goed voor mij gezorgd: Er zijn geen akelige of echt lastige dingen gebeurd, geen diefstal, niet ingebroken in mijn busje, behalve de lekke band geen grote autopech, geen ongelukken, files waren altijd op de andere weghelft bij de tegenliggers, ik heb op vreselijk mooie plekjes gestaan en lieve mensen leren kennen. Toen ik in Noord Spanje was regende het in het zuiden, in Portugal had ik mooi weer en eenmaal in het zuiden aanbeland heb ik denk ik 3 dagen regen gehad, terwijl het in het noorden toen juist weer slechter werd. In Spanje had ik mooi weer maar nu deze week gaat het daar ineens regenen en zit ik in een zonovergoten Nederland. Dus hoe goed kun je het treffen 😇
Dankzij vrienden en bekenden daar ter plekke, of op afstand hier in Nederland, waren er altijd mensen waar ik steun bij kon zoeken als dat nodig was. Want hoe fijn het ook was, er waren natuurlijk ook momenten dat ik me ongelukkig voelde. Ik heb me regelmatig onzeker en klein gevoeld en gelukkig heb ik een deel daarvan overwonnen en voel ik me sterker daarin nu. Ik heb ontdekt dat ik meer kan dan ik dacht, dus ik kan niet anders dan dankbaar zijn voor deze afgelopen tijd en met een goed gevoel weer mijn leven hier oppakken.
Dank jullie wel voor het lezen van mijn blogs, dapper dat jullie dat 4 maanden vol hebben gehouden 🙏👍😉🫶☀️🚐Baca lagi