Castrojeriz

روز دوم پیاده‌روی
امروز صبح رو با یه هوای ابری شروع کردم. تو مسیر برای چند دقیقه‌ای بارون هم نم نم بارید. تو مسیر به غیر از یه روستای کوچیک که برای خوردن ناهار توقف کردم شهر یا روستای دیگه‌ای نبود. قبل از شروع حرکت فکر میکردم که تو همون روستا شب رو بمونم ولی وقتی ساعت حدود ۱۱ به اون روستا رسیدم دیدم هنوز انرژی و زمان کافی برای رسیدن به روستای بعدی که تو هشت کیلومتری اون بود دارم. برای همین بعد از توقف ناهار مسیر رو ادامه دادم. دو کیلومتر پایانی ولی برام سخت بود و کمر درد و پا درد رو داشتم کم‌کم احساس میکردم. ولی از دور روستا دیده میشد و همین باعث امیدواری بود. ابتدای روستا که از روستای قبلی بزرگتر بود یه کلیسای مربوط به قرون وسطا قرار داشت. شهر حالت درازی داشت و اون خوابگاهی که میخواستم برم تقریبا آخر شهر بود. هم خوابگاه‌های دولتی مربوط به شهرداری هستند و هم خوابگاه‌های خصوصی. ازونجایی که خوابگاه های دولتی کیفیت خوبی دارند و همینطور ارزونتر هستند گزینه اول من محسوب میشن. بعضی ازین خوابگاه‌ها حالت خیریه دارند و هر مبلغی رو که بخوایی بهشون اهدا میکنی.
تنها دو روز از سفر گذشته و کم کم داره دردهای فیزیکی کمر درد و پادرد خودش رو نشون میده. وقتی با کسایی صحبت میکنم که زودتر از من مسیررو شروع کردن میگن بعد از چهار روز دیگه عادت میکنی... باید دید...Read more