Arrondissement de Saint-Quentin

Vandaag de 27e,... blfijft een bijzondere dag, nee niet vanwege de koning maar van mijn Koningin, 11 maanden alweer. En met 12 maanden wil ik dus in Santiago zijn..dus op naar St Quentin.. omdat ik nog een stukje Garmin wil uitzoeken heb ik via de telefoonapp van St Jacobus gereden en dat beviel ook goed. Onderweg door dorpjes en velden. Dorpjes met naast mooie idyllische huisjes ook de nodige bouwvallig... natuurlijk in ieder dorpje ook een kerkje met prachtige uitbeelding, soms nog met biechtstoel en een spreekgestoelte waar je U tegen zegt maar sommige zijn ook gesloten, denk ook niet dat een kerk per dorp houdbaar is... enfin in een van die kerkjes toch even wat elektronica opgeladen en rond de klok van 12, ik zat op de trap mijn boterham op te eten, kwamen de moeders hun kroost ophalen van school. Ik denk de rest van de dag vrij, de bofferds...... langs menig kanaal zag ik vissers alleen ogen in gezelschap naar hun dobbers turen en sommigen dacht ik, moet jij niet gaan werken, maar ja voor het zelfde geld zit hij in de onregelmatige dienst...... 😀 😀. Ook zag ik de gele lijnzaad- of koolzaad velden afgewisseld met windmolens....... de omgeving wordt er in ieder geval niet mooier op.
In een van de dorpjes zag ik een oud schoolgebouw met boven de uiterst linker toegangsdeur 'garcons' en boven de uiterst rechter deur 'filles'. Of dit nog beleid is of gewoon een oud gebouw.....dat heb ik niet kunnen zien. Zag inmiddels ook aardig wat fazanten en echt grote hazen in het veld, prachtig.
In de namiddag zag ik dat de jongeren zich nogal eens verzamelden rond de kerk, er was ook niets anders te doen, triest, maar er werden wel hele gesprekken gevoerd. En zo werd het avond en ik zat nog op m'n fiets. De dorpjes sterven uit, zo ook de openbare verlichting en zo kwam er het moment dat naast de velden ook de dorpjes zwart werden en als ik zwart zeg dan is het zwart, hoewel ik mijn hoofdlamp wat liet bijschijnen ging ik bij nagenoege stilstand omver en stootte ik toch mijn rechterknie en daar lig je dan... het moment kwam dichterbij dat ik besloot om het dorpje niet meer uit te rijden... maar ja aan een taxi kwam ik niet en ik bereidde me voor om de nacht dan maar onder de Franse sterren, op een bankje door te brengen toen er een auto voorbij kwam die me in licht zette...... tja collega's van de Gendarmerie Nationale' op patrouille. Zonder cautie vertelde ik in welke situatie ik me bevond en ze boden aan om mij met mijn bagage naar een hotel in St Quentin te brengen dus fiets met 2 sloten vast gezet en instijgen. Na middernacht kwam ik aan, snel ingecheckt en na snel een berichtje voor het thuisfront te hebben gemaakt was mijn lichtje ook op.
Vanochtend dus na het ontbijt een taxi gepakt die me met mijn spullen weer bij mijn fiets bracht. 50 euro lichter, dat fietst niet sneller, stapte ik weer op nu met de fiets naar St Quentin waar ik rond de middag aankwam. Bij een restaurant zag ik een platte du jour, zeg maar de dagschotel, en in de boeken stond dat je dat zeker eens moet proberen en inderdaad een goede lekkere maaltijd. Vervolgens weer een stempel voor mijn credential gescoord en kwam bij mij het gevoel dat het genoeg was voor een dag. Ik heb net 4 uurtjes geslapen en voel me een stuk beter dus tijd om even het een van me af te schrjjven, het is nu 18.14......waar moet ja dan als gepensioneerde Kmar aandenken...... juist ja het jaar waarin de Kmar werd opgericht, al zeg ik het zelf, een hele goede keuze.
Enfin morgen dus vanuit St Quentin naar Compiegne met een uitgeruste fietser. Tot morgen!Les mer