Desa Pasirpanjang

Vandaag werden we al snel wakker door de vroege zonnestralen en de overvliegende vleerhonden / flying foxes. Alles was klammig en de best zachte matrasjes bleken toch wat minder proper te zijn dan ze in het maanlicht leken. Vlug vlug een faciale wipey over ons gezichtje en wat gebakken banaan, want vandaag stond er een potje worstelen met Komododraken op het programma.

Het Komodo Nationaal Park bestaat uit een groep eilanden waar deze schubbige lieverdjes te vinden zijn. Onze eerste stop was Komodo eiland. Met zo'n naam kon het niet anders dan dat we er gingen tegenkomen, toch? Buiten entreegeld voor het Nationaal Park, moesten we voor onze groep van 12 mensen ook twee rangers betalen die ons rond een klein deel van het eiland zouden gidsen. We voelden ons meteen veilig (not!) met onze twee kleine mannetjes die als enige verdediging een stok bijhadden. Ze wisten ons meteen te melden dat het paarseizoen van de draken was, waardoor de vrouwtjes zich verstopten voor de tweepenisige - zes uur lang doorgaande (echt) mannetjes. Desondanks zagen we al vrij snel een baby Komodo die zich voor veiligheid in een holle boom had verstopt. De volwassen exemplaren, ja zelfs de eigen ouders, eten namelijk de kleintjes op als ze kunnen. Na nog wat gewandel en wistjedatjes van onze rangers, kregen deze via de walkytalky bericht dat er een Komodo lag te zonnen op een nabijgelegen heuvel. Allen daarheen! En inderdaad, daar lag een medium groot exemplaar wat te chillen, waardoor iedereen er wat foto's van kon trekken. Tof om te zien, maar voorlopig nog niet echt indrukwekkend (alhoewel dat dit exemplaar toch ook al de grote had van een serieuze hond). Verder waren de mooie uitzichten het enige dat we nog gezien hebben tijdens het laatste deel van onze toer op dit eiland.

Voor we naar een tweede eiland met Komododraken gingen, maakten we een tussenstop op Pink Beach. Dit strand kleurt regelmatig roze omwille van de rode koraalstukjes die er aanspoelen, maar toen wij er waren was het jammer genoeg een "gewoon" strand. Nog altijd wel mooi hoor! Dan besloten we om maar wat acrobatische sprongen van het dek van onze boot te maken in het tropische water.

Onze laatste stop van het eiland hoppen, was Rinca Island. Bij het aanmeren, zagen we al meteen meer dieren als op Komodo: aapjes, buffels, rendieren ... Allemaal import voedsel voor de Komododraken, wist onze gids te vertellen. Met zo'n overvloed aan eten was het dan ook geen verrassing dat we al snel een aantal grote draken zagen die wat lagen te relaxen rond de hutjes. Volledig gerust zouden we toch niet zijn als bewoners! En bij onze wandeling rond het eiland waren we "very lucky" volgens onze gids. Eva had even daarvoor een wel erg groot exemplaar zien weg wandelen van ons. Toen deze kolos echter besloot om zich om te draaien op een klein padje, hadden we dus het "geluk" dat hjj ons passeerde op een 0,5 meter afstand terwijl wij in de kant moesten gaan staan. Het was even muisstil onder de reizigers, buiten onze gids die maar bleef zeggen" very lucky! Do not swing anything or move!". Dat hebben we dan maar gedaan. En met deze ontmoeting hadden we gelijk ook het indrukwekkend moment meegemaakt waarop we gehoopt hadden. En we leven nog, wat een dag!

Na hier en daar nog schubvriendjes te hebben gezien, zat ons avontuur er op. We hadden echter nog een boottocht van drie uur te verwerken, maar gelukkig verliep dit deze keer veel vlotter.

Om de laatste dagen in rust door te brengen, hebben we een hotelachtig verblijfplaatsje geboekt uit de stad en met een eigen strand: Waecicu Beach Inn. Hierover morgen meer! Slaapwel!Read more