Kosambi

Maandag 3 juni verlieten Ruben en ik de Vietnamese grond om een nieuw avontuur in Indonesië te beginnen.
Na 3:15 uur vliegen landden we voor een tussenstop in Kuala Lumpur in Maleisië. We aten daar een overheerlijke fastfood maaltijd, waarna we ons naar Jakarta begaven. Na de ene tijdzone te zijn ingevlogen, vlogen we deze weer uit en landden we om 21:35 in Jakarta. Een visum hoeven we niet aan te vragen, deze krijgen we bij een verblijf van 30 dagen of minder.
In Hanoi hadden we alvast een hotel geboekt, zodat we via de wifi van het vliegveld een Grab konden bestellen en hier snel ter plekke waren. Na een comfortabele nachtrust gingen we opzoek naar mogelijkheden om verder te reizen. We wilden niet in Jakarta blijven, omdat we te horen hadden gekregen dat dit geen hele leuke stad is. Na een ontbijt van nasi goreng gingen we terug naar het vliegveld vanwaar we heel snel een bus hadden geregeld naar Bandung. Tijdens de busrit glijdt eerst de enorme stad Jakarta aan ons voorbij. Hierna verandert het landschap en zien we groene heuvels en rijstvelden. Na een 3,5 uur durende prima busrit stonden we in Bandung. We verblijven in een gezellig hostel. In het hostel krijgen we van de eigenaresse te horen dat de Ramadan is afgelopen en dat het Suikerfeest is. Java is namelijk voor een groot deel Islamitisch. Dit betekent dat hotels stukken duurder zijn, en dat het openbaar vervoer helemaal volgeboekt en ook stukken duurder is. Veel mensen gaan deze dagen op bezoek bij familie. Ze waarschuwt ons dat op woensdag heel veel gesloten zal zijn. Er zijn dan ook geen tours te boeken, wat erg jammer is, omdat Bandung een prachtige omgeving heeft met een aantal hele mooie bezienswaardigheden. Ook gaat het niet lukken om woensdag verder te reizen, waardoor we een nacht bij moeten boeken.
Dinsdagmiddag lopen we even de stad in. Wat direct opvalt is dat we enorm worden aangestaard door iedereen op straat. We vallen heel erg op, voornamelijk omdat we ook boven iedereen uitsteken. Ik word bij mijn arm gegrepen door een man, die mij niet laat gaan voordat hij met mij op de foto is geweest. Kinderen roepen ons toe en zwaaien. De mensen zijn erg goedlachs en groeten ons vriendelijk. Wanneer we een groepje meisjes passeren wordt er luid gegiecheld. Er passeert een paard met wagen, dat hier lijkt te worden gebruikt voor vervoer door de stad.
Langs de kant van de weg vinden we een kraampje waar ik een simkaart aanschaf. Voor €4,70 heb ik weer een nieuwe simkaart waar ik mee kan internetten in Indonesië. Het moet nog blijken hoe betrouwbaar de op straat gekochte simkaart is.
Door de stad heen zien we tekenen van Nederlandse invloeden terug. Tegenover het hostel zit een restaurant wat de Keuken van Elsje heet. We zien meer Nederlandse namen hangen en komen een parasol van het merk Campina tegen. In de supermarkt liggen Verkade koekjes.
We hebben nog niet geluncht, dus we eten even snel een pizza in een groot warenhuis. Als we later op de avond willen gaan dineren blijkt alles al gesloten te zijn. Hier hadden we even geen rekening mee gehouden. Via het hostel helpen ze ons om eten te bestellen bij de enige restaurants die nog open zijn: fastfood. Zucht. Na wederom een gezonde en voedzame maaltijd te hebben verorberd gaan we naar bed. Ondertussen zijn de moskeeën begonnen met luid gezang, wat overal hoorbaar is. Vanwege het feest duurt dit niet een paar minuten, maar houdt dit de hele avond aan. Urenlang. Dankzij de vermoeidheid van de reis is het gelukkig toch niet moeilijk om de slaap te vatten. De eerste dag Indonesië zit erop.Read more