Uji Shi

Het was water gieten vandaag, de hele dag door. Ik besloot onmiddelijk te vertrekken naar een van de belangrijkste punten op mijn agenda: Uji. Dit klein stadje ligt iets buiten kyoto en is de oorsprong van de thee in japan. Hier werd de eerste theeplantage aangelegd en de streek staat nog altijd bekend voor de beste thee. 


Het was nog geen tien uur toen ik toekwam en de meeste winkels waren nog gesloten, dus ik ging eerst een tempel bezoeken, bekend van zijn phoenix hal. Het tempelcomplex was japan op zijn best en ik had geluk vroeg te zijn want ze lieten maar 50 man tegelijk in de tempel. Daarna was het shoppen in de straat met de theewinkeltjes, de ene na de andere. De thee daar is zeer duur, maar de kwaliteit is direct te merken. Ik heb er wat op goed geluk gekocht, want de meeste winkels waren niet voorzien op engels, en de enige touristen die ik tegenkwam waren een paar hollanders.


Er waren nog wat tempels aan de overkant van de rivier, verscholen in de bossen, en daar was ik echt weer de enige. Nog twee andere mensen tegengekomen op mijn wandeling en dat was het. In je eentje rondlopen in een boeddhistisch tempel complex heeft toch wel een apart sfeertje.


Op terugweg naar kyoto besloot ik de overdekte winkelstraten eens te doen, en het oude centrum met die typische houten huisjes en lantarens. De straten waren overbevolkt gezien de meesten op dat idee gekomen waren, en er valt niet zo veel over te zeggen behalve dat ik van veel dingen die ze verkochten niet wist wat het was. De vis-op-een-stokje dingen waren wel lekker. Ik denk toch dat het vis was. Ook nog een tempel bezocht en een paar omamori gekocht.


Tegen de avond begon ik goed uitgehongerd te geraken en ik zag op mijn kaart een smal steegje met veel restaurants en besloot dat op te zoeken. En het was echt een zeer smal steegje, zoals ge er vele in venetie hebt, met allemaal restaurants. Je kon niet binnenkijken en ik was van plan om door te lopen en iets anders te zoeken, maar had geen goesting om nog uren in de regen rond te tsjolen, dus ben ik een willekeurig restaurant binnen gegaan. Ik moest eerst mijn schoenen uit doen voor ik binnen mocht, en het volledige interieur was traditioneel japans. Op een kussen aan een tafeltje zitten dus, op tamati matten vloeren. Het was een vrij luxueuze bedoening en achteraf gezien zag ik dat de meeste daar in kostum rondliepen in dat straatje. Ik heb een menu besteld van een gang of 5 met allemaal kleine hapjes, sashimi, miso, tempura, ...
Het was zeer lekker, eigenlijk het beste wat ik al gegeten had, en koste bijna 40 euro. Morgen zal het weer ramen zijn voor 5 euro hoor.


Het was leuk om eens mee te maken, maar mijn benen waren blij toen ik rechtstond. Een uur gelijk nen boeddha zitten is niets voor mij. Pontocho kyoto intikken in google images om te weten waar ik zat, foto's nemen was te moeilijk gezien voornamelijk paraplu's in beeld.Meer informatie