Tongariro crossing 🗻

We rijden richting de Tongariro crossing. We vinden een camping dichtbij en kijken alvast waar de startplek is. Het is een beetje een rotdag. Doordat we best vaak slecht weer hebben en een te kleine camper zitten we echt op elkaars lip. En dat is best wel vervelend. Door het kapot gaan van de camper en het slechte weer zijn we veel tijd verloren en reizen we nu in een flink tempo. 3 mensen, 3 verschillende wensen dus af en toe botst dat even. We besluiten dus ook dat we zaterdag even wat ruimte nodig hebben. Ik wil heel graag de crossing lopen en Lynn wil niet dat ik alleen ga dus zaterdagochtend om 6 uur 's ochtends zet Erik ons af en beginnen wij aan de tocht van 19,4 km. We hebben eindelijk echt geluk met het weer. Het is helder niet te warm of koud en het zicht is geweldig. We zien zelfs mt Taranaki en die ligt op 150 km afstand. Het begin van de crossing is simpel en daar vliegen we doorheen. Dan wordt het wat stiller naast me en komt er wat geklaag want vanaf dan wordt het klimmen. Na het eerste gedeelte klimmen volgt een platte vlakte waarbij je de volgende klim al kan zien. Omdat het weerbericht had gezegd dat het vanaf 9 uur slecht zicht zou worden houden we weinig pauzes en is het af en toe een slokje even op adem komen en door. Lynn blijft ook stug doorlopen omdat ik heb beloofd dat we boven op de berg gaan lunchen. Het laatse stuk klimmen is pittig. Met de stenen glij je makkelijk weg en het waait op dit gedeelte heel hard. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de rode krater en de blauwe meren. Het waait er alleen te hard dus we moeten ook afdalen voor we kunnen eten. Dit blijkt het moeilijkste stuk van de tocht want de stenen glijden onder je vandaan. Om de beurt liggen Lynn en ik op onze kont maar zonder zware valpartijen komen we beneden. Om half 9 kunnen we eindelijk even pauzeren en lunchen met een geweldige uitzicht op de meertjes. Nadat Lynn een blikje red Bull opheeft van een formaat dat we in Nederland niet kennen heeft ze weer nieuwe energie gevonden. De volgende 10 km zijn ook makkelijker en is het voornamelijk dalen. Ze kletst aan 1 stuk door. Aan het einde beginnen de voetjes wat pijn te doen en bij mij vooral mijn tenen van het constant dalen. 3 km voor het einde sturen we Erik een bericht dat we bijna klaar zijn en precies als wij de parkeerplaats oplopen komt Erik aanrijden. Ik ben stiekem wel erg trots op Lynn en mezelf. Een half jaar geleden kon ik bijna niet bewegen van de rugpijn en dacht ik geen seconde aan sporten of bewegen. Nu zijn we al 10 kilo kwijt, ben ik begonnen met hard lopen en lopen we deze pittige hike. Erik heeft een plekje gevonden aan een riviertje waar we heen rijden en Lynn en ik even bijkomen. Erik verzorgt ons met wat eten en drinken en heeft ook een hot pool in de buurt gevonden. Dat klinkt voor onze spiertjes geweldig dus een half uurtje later liggen we met z'n drieën in een heerlijk warm zwembad. De lucht is weer geklaard en de sfeer is weer terug. In de avond liggen we weer met z'n drieën naast elkaar voor een gezellige filmavond.Read more