Musandam dhow uitstap in Oman

Laatste keer vroeg opstaan en tegen half zeven in het restaurant, iets te vroeg maar we mochten toch al binnen. Iedereen nog duchtig aan het poetsen en alles klaarzetten, een beetje achter de schermen. Stip om half 7 koksmuts op en glimlach klaar.
Bagage in depot en men kwam ons halen voor de Musandam dhow uitstap. Van onze groep waren we de enigen maar in het hotel ernaast, waar we afgezet werden, waren nog 10 mensen die meegingen. Paspoorten werden ingescand want deze trip ging naar Oman! Stipt om 8u de gezinsauto in en hiermee meerijden in spitsuur is een hele andere ervaring dan met een reisbus!
We reden door de woestijn maar zelfs hier zie je regelmatig bouwwerven. In de bergen juist voor de grens stoppen we voor een fotoshoot maar daar was eigenlijk niets te zien ={
Onze paspoorten werden grondig gecontroleerd maar we konden toch doorrijden. Even later politiecontrole en we waren in Dibba. Een heel andere wereld, Oman maakt geen deel uit van de Verenigde Emiraten en is een Sultanaat. Omdat zij eerst olie hadden wilden ze niet aansluiten toen de UAE werd opgericht.
Aan de haven is het vuiler en je ziet de vissers hun netten klaarmaken om te gaan vissen zij lijken toch arme mensen. Hier worden de inkomsten van de olie blijkbaar anders verdeeld.
16 dhows liggen klaar en de 5e is die voor ons, veel kussens en voor iedereen een handdoek en snorkel is zowat alles. Koffie, thee, frisdrank, koekjes en fruit staan klaar maar niet zoals een buffet hoor, het belangrijkste is dat we er gratis van kunnen genieten en dat het aangevuld wordt.
We bleven liggen in halva fjord om aan de omgeving en het zwemmen te wennen. Een dorp in deze inham heeft geen water, vers voedsel of electriciteit en ook geen wegen! Alles wordt aangevoerd met boten. De mensen die hier wonen zijn vissers en zij wonen hier alleen buiten het vissersseizoen. Zij hebben ook een tweede huis in Diba waar ze in het visserseizoen verblijven omdat ze daar hun vangst lossen.
Er wonen, buiten mijn verwachting, een 200 mensen.
Een deel van de passagiers gaat met een bootje naar het strand, Dirk en ik springen van de boot het water in, geen hartstilstand het water is zo’n 28 gr.
Dirk zwemt naar het strand toch zo’n 200 m schatten we, ik ga snorkelen maar zie niet veel, het water is hier 6 m diep. Als we terugkeren staat de lunch gedekt, plaatselijke gerechten en we mogen met onze handen eten, wat niemand doet.
Dan varen we naar Lima coast waar we kunnen gaan zwemmen maar ook met een bootje naar een grot varen, dat doen we natuurlijk. Ondertussen worden we verwend met lekkere geurtjes en de souvenirtjes worden uitgestald.
Als het eerste bootje wegvaart doet mij dat denken aan de bootvluchtelingen, hier zetten ze er 10 toeristen in voor de veiligheid, en daar? Ik wil het me niet voorstellen.
Het was een kort ritje maar wel de moeite waard, zoals de blauwe of groene grot op Kreta bv.
Nog even in het water gedoken en de waren alweer op de terugweg.
Er werden nog wat toeristen als Sheikh en zijn vrouw gekleed met abaja maar de crew had daar het meeste plezier in denk ik. Zelfs zoveel dat er een crewlid zich misstapte en zijn hoofd zo hard stootte dat men hem met een speedboot afvoerde.
Iedereen kleedde zich ondertussen aan en we bereikten terug Dibba.
Busje in en weg, we reden sneller dan deze ochtend ik denk dat onze chauffeur voor donker terug in de bewoonde wereld wou zijn. Om half 6 gaat de zon onder en dan wordt het wel heel donker in deze woestijn.
En dan naar de changingrooms voor een lekkere douche en omkleding in onze meer winterse uitrusting want de bus naar de luchthaven doet er 3,5u over om ons in Abu Dhabi af te zettenRead more