Corsica

Via Vico, de Gorges van Spelunca en Evisa rijden we naar Porto waar we lunchen. Vertrek op de minicruise ‘Scandola’ 2,5u. Terug naar Ajaccio langs de golf van Sagone en de golf van Porto een UNESCO erfgoed.
Lange versie: vroeg uit de veren om 6,30u om om 8u de bus te nemen voor een natuurdag. Dirk gaat niet mee hij neemt een dagje vakantie van de rondreis. Wij rijden langs de golf van Sagone en stoppen in Vico waar Geert een afspraak heeft met de bazin om de Wc te mogen gebruiken met 24 van de 42 reizigers, ik niet en dus neem ik een pastis. Door het kronkelige binnenland, ik zit op de achterbank en wissel links, rechts en het achterraam om foto’s te nemen, best wel inspannend!
Onderweg verteld Geert over Napoleon en daarna over de feitjes die hij meemaakt met de (koppige) Corsicanen. Ik nam een gedeelte op want het is inderdaad ongelooflijk hoe,vooral de oudere, Corsicanen de toeristen behandelen. Toch is toerisme één van de belangrijke bronnen van inkomsten. Onze chauffeur is Roemeen, de garçons in ‘t hotel Fransen, Zwitsers en Italianen die seizoenswerk komen doen van 15 april tot 15 oktober. De vervang chauffeur op zondag was van Marseille en wou met ons de berg op want de chauffeur vorige week was een Corsicaan en weigerde dat gewoon! In Evisa hadden we een vlotte doortocht: 15’ voor 50m! Campers, kleine vrachtwagen en enkele personenwagens die voor- en achteruit moesten manoeuvreren om door de hoofdstraat met geparkeerde auto’s te geraken. De loslopende koeien, varkens en geiten waren al dat verkeer blijkbaar gewoon, ze zijn semi-wild en worden eens per jaar bijeengedreven en gelabeld.
In Porto lunchen we eerst en nemen we de boot naar het natuurgebied Scandola. 45’ varen en we waren aan de rode rotsen gevolg van vulkanische uitbarstingen 250 miljoen jaar geleden. De rode plooien, hier zit veel ijzer in de grond, in steen de door lijnen doorkliefde rotsen, gasbellen die natuurlijke bruggen vormden, niet uit te leggen zo prachtig. Even teruggedacht aan lake Powell en de Postpiles in de USA.
De kapitein vaarde kloven binnen voor- en achterwaarts bovenop zijn stuurhut zoals je soms een kraanman ziet doen. Toch spijtig dat Dirk forfait gaf.
Terug in Porto een kleine wandeling door een laurierbosje en de bus wachtte ons op. Her rijden door de Calenques de Piana die terug bestonden uit rode rotsen met vreemde vormen. En omdat het wat nevelig geworden was waren de uitzichten niet zo spectaculair meer. Tot we aan een mooi terras kwamen ‘Les Roches Bleues’ en daar stopten we om te genieten van de blauwe rotsen in de verte die mooi afstaken tegen de rode rotsen nabij. Het werd 27•.
De verdere terugrit was langs meer toeristische weg en om 7u kon ik Dirk mij terug bij Dirk voegen die de hele dag gewandeld had.
Samen aten we aan de ferryhaven, hij mosselen, en konden elkaar op de hoogte brengen van onze tijdsbesteding overdag.Lue lisää