Sisal Park

Met elke dag minimaal 35 graden op de thermometer, leek het ons lekker vandaag de zee op te zoeken. Ten noord westen van Merida licht een kleine landstrook met daarop een klein dorpje Sisal.
Sisal is wel een echt badplaatsje, maar nog eentje die niet is aangetast door commercie en buitenlands toerisme. Het zijn allemaal kleine ondernemers die een paar centen proberen te verdienen aan de overwegend Mexicaanse badgasten. We vallen bepaald op in de straten en op het strand met onze lengte en bleke huid.

We huren op het strand voor een appel en een ei een provisorisch gemaakt gazebo met een dak van bananenbladeren, een hangmat, vier stoelen en een tafel. Uitzicht op de helblauwe zee waar grote witte en grijze pelikanen landen om hun voorraad vis aan te vullen. Om de 5 minuten loopt er iemand voorbij met op zijn hoofd een grote voorraad voorgesneden tropisch fruit, bekers drinken, ijsjes, lollies, pinda’s. Allemaal in de hoop om iets te verkopen.

Naast ons grote (in aantal dan) Mexicaanse families die met veel geluid, muziek, gepraat en gesnack hun dagje strand beleven. En voor de muziek nemen sommige dan hun complete karaokeset mee het strand op (uiteraard weer met knipperende lichtjes)

Het dorp is wel helemaal ingericht op strandvertier, maar alle restaurantjes zien er authentiek en een beetje identiek uit. Een groot vierkant gebouw opgetrokken uit betonblokken, vrolijk doch slordig beschilderd in wilde kleuren, ramen en deuren zijn er niet, alles is open, grote coca cola koelkast voor de drank, een zelf getimmerde bar, vaak een soort kerstverlichting aan het plafond en snoeren voor elektriciteit die van hot naar her over de muren lopen. In Restaurant Brisa de Mar waar wij eten, zijn wel chique houten stoeltjes geplaatst in plaats van de gemiddelde plastic tuinstoel. We eten vis (verser wordt het niet, die ochtend met blauwe sloepjes gevangen) en Kibis (een variant op de Libanese kebab).

Op de terugweg ontdekt Erica nog een bijzondere Cenote (de ondergrondse waterpoelen). In een willekeurige tuin in een dorp verderop heeft iemand tijdens het bewerken van de grond een cenote ontdekt. We komen in het doorsnee aandoende straatje aan. Er is niks te zien. Er wappert wel een oude banner aan de boom dat hier de cenote is. Kinderen van een jaar op 10 rennen op ons af. Of we de cenote willen zien. Ja dus. Dan laten ze blijken trots te zijn op hun paar woorden Engels: “hello”, “overthere”….en…”money”. We lopen om het armoedige huisje over de keien door de tuin van de bewoners. Om ons heen de kinderen en een paar zwerfhonden (zo zien ze er tenminste uit). Het jongetje wijst naar een gat in de grond, met daarin een stalen laddertje. We dalen af in het gat en komen in een kleine ronde ruimte met een doorsnee van misschien 8 meter dat vol met helder water staat. Dit is ‘m dus, de cenote.

Na 15 minuten klimmen we er weer uit en rijden door naar huis.
Daar blijkt de watervoorziening gestopt te zijn in onze straat. Vvuil van het strand, maar zonder water om ons af te spoelen. De technische ploeg van het wijkje komt langs om water vanuit de tonnen op het dak van de buren over te pompen naar onze ton, zodat we in ieder geval kunnen douchen.

Morgen verlaten we het huisje en rijden door naar onze volgend stek. Een paar honderd kilometer zuid-westwaarts.

Nog even over dat Libanees eten in Mexico: Natuurlijk, de Mexicaanse keuken staat bekend om zijn tortilla's, taco's, tequila, salsa's. Het is een mix van voornamelijk Spaanse en inheemse keukens, maar er zijn ook veel andere invloeden. Er is bijvoorbeeld een behoorlijke Arabische invloed die via de Spanjaarden en vervolgens door de Libanese migratie naar Mexico kwamen.
Zo wordt de “Al Pastor” vulling voor de taco gemaakt op een shoarmarol, Taco's Arabes worden niet geserveerd met tortilla's maar met pitabroodje. Mazapan wordt in Mexico gemaakt met pinda's, maar lijken op halva wat wordt gemaakt met amandelen of pistachenoten. En vandaag aten we dus kibis, de Mexicaanse variant op kebab.

Kibis Yucatecos

250 g rundergehakt
250 g bulgur
½ witte ui, fijn in blokjes gesneden
Een handvol muntblaadjes, fijngehakt
1 teentje knoflook, geplet
1 ei
1 el Fajita-kruiden (het bevat annatto-zaden, perfect voor dit gerecht)
1 tl Habanero Salsa
1 tl zout
1 tl zwarte peper
olie, genoeg om de kibis te bakken

Spoel de Bulgur en laat minstens twee uur weken. Laat uitlekken

Meng alle ingrediënten in een kom tot alles goed verdeeld is. Maak middelgrote ballen met het mengsel en vorm voorzichtig een langwerpige bal zoals een American football.

Bak in de hete olie. De kibis zijn klaar als ze aan alle kanten perfect goudbruin zijn. Haal ze uit de olie en plaats ze op een rooster of over papieren handdoeken om overtollige olie af te tappen.

Lekker met ingemaakte uien

1 kleine rode ui, fijn in blokjes gesneden
1 habanero peper, gesneden of fijn in blokjes gesneden
¼ kopje citroensap
¼ kopje sinaasappelsap
zout naar smaak

Meng het citroensap met het sinaasappelsap en zout. Voeg de in blokjes gesneden ui en habanero toe en laat marineren terwijl de kibis klaar zijn.
Eventueel bruine bonen en eens als erbij….Read more