Raneepauwa

Gebroken van de kou staan we midden in de nacht op. Het is kraakhelder en de sterren staan er mooi bij. Dit betekent ook dat het gruwelijk koud is. In de kamer is het één graad(!), buiten vriest het dat kraakt. Na een snel ontbijt gaan we 05:45 uur op pad. Het is nog helemaal donker en het pad is in het begin wat lastig in te schatten met de hoofdlampen. Het pad is bedekt met sneeuw en ijs en loopt langs een steile helling. Het pad wordt beter zichtbaar als de zon opkomt. Dit levert tevens prachtige plaatjes op. De klim naar de Thorung-La Pass valt zwaar, niet in de laatste plaats vanwege de ijle lucht. Michelle vecht zich dapper een weg omhoog. Gordon helpt de laatste 200 m mee (lees: sleept omhoog). Om 08:40 uur komen we aan bij de pas. Daar warmen we een beetje op met een kopje thee; de veldflessen klotsen van het ijs. Na het maken van de foto's als bewijs van de prestatie beginnen we samen met Jesse en Odiel - die op de top op ons hebben gewacht - aan de afdaling. Dat is ook nog een dingetje: vier uur steile afdaling. Ook dit is enorme afzien. Na ruim drie uur komen we bij een lunchplek en geven we onze knieën een uurtje rust. Het laatste stuk kost extreem veel moeite, maar we halen Muktinath. We hebben het gehaald! Het hotel heeft een snoeihete douche en dat is een verademing na alle kou. Het eten is hier ook perfect en de grote open haard is warm en gezellig. We stellen de trip naar onze ijskoude kamer zo lang mogelijk uit. We zijn klaar met de kou... Maar we hebben het wel mooi ff gehaald vandaag!!Read more