Thapagaun

Jana is niet fit, keelpijn en flink aan het snotteren dus ze besluit deze morgen niet mee te komen. Ik neem een paar knutselspulletjes mee om zelf armbanden en kettingen te maken. Dat komt weer goed aan en iedereen stort zich er letterlijk op! Delen is moeilijk en ik probeer toe te zien dat iedereen een gelijk aantal heeft, maar moet ook de kleinsten helpen dus helemaal lukken doet het niet. Maar, eind goed al goed, het eindresultaat zijn blije gezichten en voor bijna allemaal een leuke creatieve armband of ketting.
De voorbereidingen voor het feest zijn in volle gang. Er wordt nog driftig geoefend. Moeder Uma en dochter Shova bereiden een lekkernij voor, Pani Puri. Een gebakken ´opgeblazen´ bolletje dat een beetje gevuld wordt met een mix van gekookte aardappelen, uien, chili en speciale kruiden. Dan komt er nog een hoop vocht overheen, wat een mix is uit water, chili, kruiden en nog iets zoetigs. Klinkt misschien niet fantastisch, maar ik vond het geweldig ;0)
Vanaf 17 uur is het dan zover. Jana is ook gekomen en wij slaan alles met veel interesse gade. Er worden lichtkettingen opgehangen, kleine schaaltjes gevuld met zonnebloemolie en een stukje lont erin gelegd (eigen kaarsjes), dan wordt er een weg naar elke ruimte geschilderd. Daarop komen ´voetstappen´ zodat godin Laxmi haar weg vindt naar elke kamer. De meiden tekenen een figuur op de vloer dat met veel liefde wordt gevuld met kleurrijk poeder (dat ze gebruiken voor hun tika) en bloemblaadjes, dat wordt een kunstwerk. Uma gaat klingelend met een belletje en een soort wierooksvat door alle kamers. In één van de kamers wordt een ceremonie hoek gemaakt. Er staan vele offergaven opgesteld, appels, bananen, rijst, bloemen en een bord met vele biljetten kleingeld. Dan komen alle binnen en spreken samen een gebed uit. Eén voor één strooien ze dan bloemen richting de verschillende goden, en buigen met het voorhoofd tot op de grond. Wij hebben deze keer ook een tika gekregen, een teken voor vrede. Deze keer bestaat de tika niet uit een klein kleurig puntje, maar uit rijst vermengd met water en rode kleurstof, wat dan op het voorhoofd wordt aangebracht. Er worden bloemblaadjes over het hoofd gestrooid en Himal geeft alle kinderen een klein beetje geld. Dat is voor goed geluk, en als men dat in zijn portemonnaie behoudt dan komt er in de toekomst meer geld in het laatje. De jongens trekken nog een jas aan, maar de meiden doen prachtige kledij aan. Dan is het tijd om op toer te gaan, en op verschillende plaatsen hun dansen ten uitvoer te brengen. Eigenlijk wilden we deze avond met hun meegaan, om dat ook eens mee te maken hoe dat verloopt, maar ze willen blijkbaar een heel eind weg en we worden door Uma en haar dochter gevraagd om te blijven eten. Naja, het is ook eigenlijk voor de kinderen bedoeld, en morgen gaat het de hele dag nog verder dus misschien krijgen we er daar dan iets van mee. Na het avondeten gaan wij terug naar ons huis en kunnen vanaf het terras de verschillende groepen kinderen zien en horen. Hier en daar wat vuurwerk en de nodige knallers, bijna alle huizen verlicht en de kinderen hoor je zingen. Bij ons huis, wat niet aan een weg ligt, komt toch ook een groep meisjes voorbij. Die krijsen gelijk "Germany!?! Orchid School!... blijkbaar zijn ze van onze school. We moeten natuurlijk gelijk meedansen. Als de zoon van onze opa naar beneden komt en ons ziet dansen weet hij niet wat hij ziet ,0) Hij rent gelijk terug naar boven en komt terug met de camera. Zelfs opa komt naar beneden. Na een poosje dansen bedanken we ze en geven ze nog wat geld mee, want daar is het uiteindelijk allemaal om te doen :)Read more