Okauia

Ik dacht nog even dat ik net zo'n mazzel als gisteren had, toen achter me de bergen in de buien verdwenen. Het spoorfietspad was eigenlijk een beetje saai. In Te Aroha heb ik mijn gloednieuwe blikopener, de flesopener van Karin en mijn Peruaanse bakje weggegeven. Aan een fundraisingshop voor de modeltrein daar. Ik moest aan je denken Frank! Ik heb nu nl. een zakmes wat alles kan (behalve dat bakje dan).
Daarna door naar Wairere falls. Lekker weer op asfalt, al scheelt het voor de pijn in mijn schouders dat ik mijn stuur weer in het midden heb gezet. Zat aldoor te kloten met hoger en lager; staat het gewoon 2 cm naar links. Mijn stuurtas past nu ook weer veel beter 🙄. En vlakbij de waterval reed ik de wolk in helaas. Kon nog redelijk droog lunchen onder een boom en de wandeling was ook door het bos. Eenmaal op de camping, en helaas net voordat de tent stond werd het naatje. Van de haast ook mijn footprint weer ondersteboven,de glimmende kant was nu nl de zeiknatte kant van vanochtend. (van de dauw). Voordeel: in de warme baden heb je er geen last van, en nu in mijn tent ben ik bezig met vergelijkend waren onderzoek: is de caramel slice nu lekkerder, of de chocolade slice. Ik kom er maar niet uit en omdat ik "zielig" ben mag ik het onderzoek voortzetten. En nog een voordeel: ik hoef nu niet op de stoep van het kantoortje te zitten voor de WiFi. Mag ook wel, voor 2 dollar!Read more