Réinitialiser la recherche
Norah BenmeridjaNorah Benmeridja
Modifier la route
Norah Benmeridja

Norah Benmeridja

s’est rendu dans 9 pays. En savoir plus
S’abonnerMessageStatistiques
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari South-Africa & Botswana

      Day 7 - Wildlife nature

      18 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 9 °C

      "Good morning twins" - said Mpho when waking us up at 6am in our tent with fresh tea. The night had been again very cold, but the blankets of the bed kept us warm, as well as our "bush baby". This night we actually had a very good sleep, because we got more and more used to the sound of wildlife around our tent and didn't hear any roaring lion next to our heads. Both Lara and I are morning persons, so we didn't have much trouble jumping out of the bed. Especially not when you know another exciting horse riding trip is waiting for us. We got dressed, put on the boots and off we went for a lovely breakfast at 6.30am with the whole group.

      Today we would do only a morning ride, because the afternoon we're having an amazing jeep safari. The focus would be more on the nature of Mashatu's Game Reserve, such as the trees and river systems.

      One of the most incredible trees of this area is the Mashatu tree, or also known as the Nyala-berry tree. The trees vary ages from 300 to 600 years old (!) and reach a height of 30 metres. Quite impressive trees with beautiful canopies and thick trunks create the perfect home to many animals. The Mashatu trees are mostly found close to river banks, creating even higher chance to spot animals when searching for these trees.

      We also saw some Baobab trees, also known as "the upside-down tree “, because their canopies look like roots spread out towards the sky. The trees can also age up to several 100 years.

      Very often we were asking Mpho how animals could survive in this dry arid area, but he explained us it's just for several months in dry winter. As soon as spring comes up, just in one night the river banks can be filled up and the whole area starts to flood with water. Even during our rides in winter time, we saw some left-over mud baths, so clearly still some water was still left in this area.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari Zuid-Africa & Botswana

      Namiddagrit: olifanten

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 26 °C

      Na de lunch gingen we voor onze namiddagrit. De focus lag op olifanten. Hier in Zuid-Afrika worden ze gewoon Afrikaanse olifant genoemd. De olifant is het grootste landdier, met een gewicht tot 7 ton. Hun grote oren fungeren als warmtewisselaars, zodat warmte op hete zomerdagen kan ontsnappen vanuit de schedel en omgeving rond de hersenen. Nog een gouden laatste veiligheidsregel van Mpho en we waren klaar voor vertrek: niet praten of bewegen in de buurt van olifanten. Dit betekent dat van zodra Mpho olifanten spot, de groep moet stoppen met praten en de paarden moet stoppen. De reden is vrij eenvoudig: olifanten zullen altijd aangeven wanneer ze mogelijks willen aanvallen door signalen uit te zenden. Alle gidsen worden getraind om die signalen te lezen, dus moeten we onze stem laag houden zodat ze zich kunnen concentreren. Mpho gaat dan aangeven of de situatie veilig genoeg is om door te gaan en misschien zelfs foto's maken. Spannend, hier gaan we.

      Mpho reikte met zijn collega's via walkietalkie om de dichtstbijzijnde locatie van de olifanten te leren spotten. Het was prachtig om met een opkomende zon op zoek te gaan naar olifanten. Het leek bijna alsof ik aan het dromen was. Het duurde niet lang voor we onze eerste olifant hadden gespot. Heel vaak kwamen we jonge tienerolifanten tegen (ongeveer 16 jaar oud), omdat deze "young boys" (zoals Mpho ze altijd noemde) meestal voorop de groep spelen en op ontdekking gaan. Het is zeer onwaarschijnlijk dat deze jongen olifanten zouden aanvallen, omdat ze zelf bang voor ons zijn. Het gevaar is echter dat volwassenen olifant achteraan de groep kan aanvallen we te dichtbij komen ter bescherming van hen, vooral als er mama's met babyolifanten in de kudde zijn.

      Dus daar stonden we dan als één groep, de kudde olifanten voor ons te bewonderden. We voelden echt als een leger, opgewassen tegen de vijand vanop een veilige afstand met onze leider Mpho voorop. Meerdere keren zagen we grote kudde olifanten passeren die hun eigen weg volgeden in de natuur. We voelden ons echt geblend in de natuur. We zagen ze eten, spelen en knuffelen, bijna alsof je een deel van de mensheid in hen voelde. Mpho stond ons toe om verschillende foto's te maken en zelfs te poseren met ons paard. Sommige van onze paarden mochten niet voorop staan in de groep, omdat ze te jong waren (en potentieel teveel schrik van olifanten), of omdat ze wit waren en teveel kunnen opvallen in de savannekleuren.

      Aangezien we in de winter waren, merkte je hoe schaars de fauna en flora was. Het was ongelooflijk om de olifanten hele struiktakken te zien verorberen met grote doorns op. Ze hebben een zeer sterke mond en dikke maag- en darmwand, zodat doorns de olifanten niet beschadigen en aan het einde van de dag gewoon met hun ontlasting meekomen. Kun je je voorstellen dat deze enorme dieren zich alleen voeden met planten? Geen wonder dat ze tot 300 kg voedsel per dag moeten eten. Nu begrijp ik waarom vegetariërs of veganisten geen dierlijke eiwitten nodig hebben om sterk te worden.

      We hadden twee spannende avonturen, waarbij de "young boys" naar ons probeerden te rennen alsof ze zouden aanvallen. Mpho was natuurlijk helemaal niet bang en stond met zijn paard standvastig klaar om ze op te wachten. Hij vroeg de groep altijd om niet te bewegen en dicht bij elkaar te blijven, als één team. Toen de olifantjes te dichtbij kwamen, sloeg hij zijn handen op de schoot, waardoor de olifanten bang werden en wegrenden. De eerste keer waren het twee jonge olifantjes die op ons af renden, de tweede keer slechts één olifantje maar eerder een koppige. Mpho leerde ons nooit weg te rennen van deze jonge olifantjes, omdat ze niet mogen leren om mensen weg te jagen. Dus moest Mpho bij het tweede geval harder klappen met zijn handen en zelfs bijna zijn zweep grijpen om hem weg te jagen. De situatie was eng, want in de verte zagen we een hele groep olifanten op ons afkomen, omdat ze het gevoel hadden dat de jonge olifant in moeilijkheden verkeerde. Gelukkig liep het olifantje weg en konden we de groep langzaam ruimte gegeven door weg te wandelen. Missie geslaagd !

      Als conclusie van dit olifantenavontuur zou ik echt durven zeggen dat dit een van de beste en meest opwindende ervaringen was van mijn leven. We kwamen zo dichtbij olifanten, we voelden echt de spanning en opwinding van de natuur en we hebben er elk moment van genoten. Bedankt African Safari, more to come!      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari South-Africa & Botswana

      Afternoon ride: Elephants

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 26 °C

      After lunch we went for our afternoon ride. The focus was elephants. Here in South Africa, they're simply called African elephants living in the savanna. The African elephant is the largest land animal, weighing up to 7 ton. Their large ears function as heat radiators so that warmth can escape from close to the brain on hot summer days. Just some last safety rules by Mpho and we were good to go: no talking or moving when around elephants. This means as soon as Mpho would spot an elephant, the group has to stop talking and stop the horses. The reason is quite simple: elephants will always indicate when they'd potentially want to charge by sending out signals. All guides get trained to read those signals, so must keep our voices down for them to concentrate. Mpho would then indicate if the situation is safe enough to continue and maybe even take pictures. Exciting, here we go!

      Mpho was reaching out to his colleagues by walkie talkie to get know the closest location of the elephants. It was so nice to canter with the upcoming sun, scouting for elephants. Isn't this a dream? It didn't take long to spot our first elephant. Very often we encountered young teenager elephants (about 16-year old), because these "young boys" (as Mpho loves to call them) usually walk in front to play and to go on discovery. It's very unlikely they would charge, because they're scared themselves of us. However, the danger is adults at the back, potentially charging if we come to close, especially when there's mum's with baby elephants in the herd.

      So, there we were standing as one group, admiring the herd of elephants in front of us. We truly felt like an army, staring at the enemy from a good distance with our leader Mpho in front of the group. Several times we saw big herds passing by, doing their own thing in nature. We truly felt blending in. We saw them eat, play and cuddle, almost like you felt a part of humanity in them. Mpho was allowing us to take several pictures and even pose with our horse on the picture. Some of our horses couldn't stand in front of the group, because they were too young and new to elephants, or because some horses where white and not blending in the savanna colours.

      As we were in winter time, you could notice how scarce the grass was. It was incredible to see elephants eat whole bush branches with big spikes on them. They have very strong and thick mouth and intestine system, so that spikes don't harm the elephants internally and just come along with their faeces at the end of the day. Can you imagine these huge animals are just feeding just on plants? No wonder they have to eat up to 300kg of food per day.

      We had two exciting events, with the "young boys" trying to run at us as if they would charge. Mpho was of course not scared at all, and was standing ground with his horse. He always asked the group not to move and to stay close together, as one pack. When the young boys would come to close, he would smash his hands on the lap, so that the cute elephants were already scared and ran away. The first time it was two young boys running at us, the second time just one young boy but a naughtier one. The young boy tried to "charge" several times, but Mpho taught us never to run away because these young elephants cannot be learned to scare away humans. They must learn that it's not OK to charge, and that we can be a danger for them as well. So Mpho had to yell and clap the hands harder, almost even grabbing his whip to scare him away. That situation was quite scary, because in the back we saw the whole group of elephants coming at us, because they felt like the young boy was in trouble. Then it was time for us to walk away slowly, to show we were not scared but still wanted to respect their space.

      I would truly say this was one of the best and most exciting experiences of my life! We come so close to elephants, we truly felt the tension and excitement of mother earth's nature and we have been enjoying it every moment. Thank you, beautiful elephants!      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari South-Africa & Botswana

      Lunch time and swimming pool

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 24 °C

      At 12am our Lunch was served with many vegetables and meat. Often, they offer a selection of African meat types from the bush, such as Impala stew, Kudu beef and Guinea Fowls. We had 2 vegetarians in our group, so there were definitely some delicious non- meat options as well.

      After lunch, we always have an « African siesta » because the heat is getting too much. That’s why the days start very early, with morning rides from 7am and afternoon ride after 3pm. The siesta time was perfect for a little nap, or for relaxing by the pool. It was so lovely so sit there and watch the impalas pass by or hear the baboons chill in their tree as well. The guides told us the antelopes seek comfort with the humans in the bush, because in some way they feel safe and know we won’t hurt them (Well at least not in this area).

      Meanwhile the horses have a relaxing time under the trees with fresh water, hay and oats. Lara her horse was rolling with the rope when she wanted to tight it, was a big surprise for us because we didn’t think the horses would be so comfortable with the ropes.

      Funny enough we saw the bush pigs trying to steal the food of the horses. A mum bush pig came by every day with her 3 cubs. The horses didn’t allow this of course and kicked with front- or hind legs to scare them away. As a human ourselves we have to be careful of these bush pigs. The mum has some nasty horns that she won’t be reluctant to use in case she feels threatened, especially when we’d stand in between her babies. Personally, I almost had a tricky situation when the cubs where walking around and I suddenly found myself standing in between the mum and her cubs. Luckily the mum didn’t move a thing, so I could bring myself in safety again.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari Zuid-Africa & Botswana

      Lunchtijd en zwembad

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 24 °C

      Om 12.00 uur werd onze lunch geserveerd met veel groenten en vlees. Vaak bieden ze een selectie Afrikaanse vleessoorten aan uit de jungle, zoals een impala-stoofpot, koedoe-rundvlees en parelhoentjes. We hadden 2 vegetariërs in onze groep, dus er waren ook enkele verrukkelijke opties zonder vlees.

      Na de lunch hebben we steeds een «Afrikaanse siësta» omdat de hitte te veel wordt. Daarom beginnen de dagen heel vroeg, met ochtendritten vanaf 07.00 uur en een middagrit vanaf 15.00 uur. De siësta was perfect voor een dutje op ons bed of om te ontspannen bij het zwembad. Het was prachtig om daar te blijven zitten en impala’s te zien passeren of bavianen vredig te zien rusten in hun boom. De gidsen vertelden ons dat de antilopen vaak troost zoeken in het kamp bij de mensen, omdat ze zich op een bepaalde manier veilig voelen en weten dat we hen geen pijn zullen doen (tenminste niet in dit gebied).

      Ook de paarden hebben ondertussen een ontspannen pauze onder de bomen met genoeg water, hooi en krachtvoer. Mijn zus haar paard rolde zelfs even op de grond met het touw nog aan toen ze hem even losmaakte, wat een grote verrassing was voor ons omdat we niet dachten dat de paarden zo comfortabel zouden zijn te rollen met touwen aan. Hier hebben ze niet echt weides, dus de paarden nemen elke gelegenheid om zelf te ontspannen.

      Grappig genoeg zagen we dat de bush varkens probeerden om het voedsel van de paarden te stelen. De mama kwam elke dag langs met haar 3 biggetjes. De paarden lieten dit natuurlijk niet toe en schopten met voor- of achterbenen om ze weg te jagen. Als mens moeten we voorzichtig zijn met deze bush varkens, want volwassen exemplaren hebben slagtanden die ze zeker zullen gebruiken in geval van discomfort of nood. Zeker als we tussen de mama en haar biggetjes zouden staan. Persoonlijk bevond ik mezelf in een lastig parket toen de biggetjes rondliepen en ik plotseling tussen de mama en haar biggetjes in stond. Gelukkig heeft de moeder niets bewogen, dus kon ik mezelf weer in veiligheid brengen.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari Zuid-Africa & Botswana

      Dag 6 Ochtendrit - Jackhals

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 13 °C

      Goedemorgen Botswana! Om 6 uur 's ochtends maakte Mpho ons wakker met verse warme thee. We waren enthousiast om onze rijkleding aan te trekken en een nieuw avontuur te beginnen tussen de wilde dieren. Lara en ik hebben een bewogen nacht achter de rug vanwege de brullende leeuwen, maar we konden niet wachten om op te staan en ons verhaal te vertellen aan de groep bij het ontbijt. Om 6.30 uur werd het ontbijt geserveerd, zodat we al om 7-7.15 uur op onze paarden konden springen. Omdat de zon vroeg om 6.15 uur ondergaat, hadden we al een goede kans om ook veel dieren te zien ontwaken.

      Alle paarden waren netjes voorbereid op ons, wachtend op de rit naast hun grote bal hooi die aan de bomen hing. We bemerkten dat dat de paarden hier in Botswana iets groter waren in vergelijking met de paarden van het Horizon-kamp in Zuid-Afrika. Waarschijnlijk omdat ze in deze robuuste omgeving feller en sterker moeten zijn, met lange galopritten voor het geval dat dieren ons achtervolgen. En zo vertrokken we met de eerste ochtendzon.

      Niet veel verder op onze ochtendrit botsten we tegen een dood karkas van een impala dat gedood was die nacht. Het ongelukkige dier moest zijn leven geven aan de wildernis, als onderdeel van de levenscyclus. Het hoofd en de nek waren nog intact, maar de rest van het lichaam was griezelig genoeg uit elkaar gescheurd. Een beetje luguber om te zien, maar dat bevestigde ook dat deze wildernis “the real deal” was.

      Volgens Mpho werd de moord gemaakt door cheeta's in de vroege avond, maar de maaltijd werd afgewerkt door andere roofdieren. Cheeta's maken de meeste moorden vanwege hun efficiëntie en behendige lichaamssnelheid, maar ze consumeren vaak niet het hele karkas omdat het te veel tijd neemt en ze tegen die tijd worden weggejaagd door andere groepen roofdieren. Dus andere carnivoren profiteren van deze moorden, zoals leeuwen en jakhalzen. Inderdaad, het duurde niet lang voordat we een kleine groep jakhalzen opmerkten. Ze waren bang voor onze indrukwekkende kudde paarden, dus ze verstopten zich. Maar zodra we wegliepen van het bidden, begonnen ze zich opnieuw te verzamelen en om het vlees te vechten.

      Jackhalzen zijn zelf te klein om grotere antilopen te doden, maar ze verzamelen zich graag als een kudde en "stelen" het vlees zodra het is gedood. Het is interessant om te weten dat deze dieren solitaire zijn en meestal op zichzelf leven, maar wanneer ze de behoefte hebben om zichzelf te voeden en een van hen een (dood) slachtoffer gevonden heeft, gaan de jakhalzen elkaar ondersteuning. In onze tent ’s nachts hebben we ooit het gehuil van deze dieren gehoord. Ze huilen en blaffen bijna zoals de combinatie van een hond en wolf, om versterking te vragen.

      Grappig feit: Jakhalzen bewegen de staart net als honden, maar niet uit geluk of vreugde. Het is eigenlijk het tegenovergestelde: ze doen dat wanneer ze zich in gevaar voelen en eerder agressief worden. We merkten inderdaad dat de jakhalzen deze attitudes naar elkaar deden om het vlees van de anderen te winnen. We waren zo dichtbij om dit te bekijken. Verbazingwekkend !

      Uiteindelijk hebben we de rit beëindigd met een mooi uitzicht op de Afrikaanse bosarend in een boom. De kop is bruin, in tegenstelling tot de Afrikaanse zeearend die ook in het gebied te vinden is. De vleugels kunnen een breedte van 2 meter bereiken, zeer indrukwekkend.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari South-Africa & Botswana

      Day 6 – Jackals

      17 juillet 2019, Botswana ⋅ 🌙 8 °C

      Good morning Botswana! Lara and I didn’t have the best sleep because of the roaring lions, but we couldn’t wait to get up and tell our story to the others at breakfast.

      At 6am, Mpho was waking us up with some fresh tea. We were excited to put on our riding gear and start a new adventure in between the wild animals. At 6.30am breakfast was served, so that we could already jump unto our horses at 7-7.15am. As the sun sets early at 6.15am, we had already a good chance to see many animals waking up as well.

      All horses were nicely prepared for us, waiting next to their big ball of hay in between the trees. We could notice that the horses were slightly bigger here in Botswana as compared to the Horizon camp in South-Africa. Probably because they need to be more fierce and stronger in this robust environment, with long canters in case animals are chasing us. So off we went with the first morning sunlight.

      For the morning ride, de bumped into a dead carcass leftover from the night. An unfortunate impala had to give away his life to the wilderness, as part of the life cycle. The head and neck were still intact, but the rest of the body was eating and ripped apart. A bit lurid to see, but that also confirmed this wilderness was the real deal.

      According to Mpho the kill was made by cheetahs in the early evening and finished by other predators. Cheetahs tend to make the most kills because of their efficiency and agile body speed, but they don’t consume the whole carcass because that’s simply too much for them. So other carnivores benefit from these kills, such as small jackals. These animals are too small to make a kill themselves on the bigger antelopes, but they love to gather as a herd and “steal” away the meat once it’s killed. It’s interesting to know that these animals are solitaire and usually by themselves, but when the need calls to feed themselves and a dead (or nearly dead) pray has been found, the jackals call each other for support.

      Indeed, it didn’t take us long to notice that the pray was being surveyed by a small group of jackals. They were scared of our impressive herd of horses, so they were hiding. But as soon as we walked away from the pray, they started to gather again and fight over the meat.

      Funny fact: Jackals move the tails just like dogs, but not for happiness or joy. In fact, it’s the opposite: they do that when they feel endanger and turn into angry mode. Indeed, we noticed the group of jackals was doing these movements to each other to win over the meat from the others. We were so close by to watch this. Amazing!

      Finally, we ended the ride with a nice view on the African bush eagle on top of a tree. Its head is brown, as contrary to the African fish eagle that can also be found in the area. The wings can reach up a width of 2 meters, very impressive.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari Zuid-Africa & Botswana

      Slapen met leeuwen

      16 juillet 2019, Botswana ⋅ 🌙 17 °C

      We hadden begrepen dat de leeuwen 's nachts het tentenkamp binnensluipen, maar ook dat de tenten ons zouden beschermen als omheining. Ze zouden nooit binnenkomen, omdat ze de tent respecteren en liever een ander dier eten dan de moeite te doen om deze tent open te scheuren en mensen te achterna te gaan. Dit gaf ons een veilig(er) gevoel, maar we vroegen ons af hoe het zit met onze paarden. Hoe slapen deze ’s nachts?

      Vergelijkbaar met onze tenten, slapen paarden 's nachts in een afgesloten stal met hoge omheining en gesloten poorten. Twee personeelsleden slapen in de stallen om de paarden te bewaken en te voorkomen dat ze in paniek raken als er een leeuw in de buurt is. Blijkbaar voelen alle paarden zich veilig in de stal, maar “op hun gemak” kan je het niet noemen want ze worden blijkbaar erg nerveus als ze ruiken dat er een leeuw of een ander roofdier in de buurt is.

      Na de eerste nachtelijke ervaring met de brullende leeuwen rond onze tent, hoorden we dat onze tent (nummer 4) blijkbaar de meest "drukke" plek was voor leeuwen om rond te dwalen. Onze tent dieper lag dieper in de struiken en was het dichtst bij de rivierbank. Toen we wakker werden, konden we het niet laten om even rond onze tent te snuisteren naar sporen en inderdaad we zagen grote leeuwenpoten. We zagen zelfs kleinere poten van een luipaard, het leek op hondenpoten. Zo eng, maar tegelijkertijd ongelofelijk spannend !

      Tip: 's Nachts kan het erg koud worden (10-12 graden), dus je kunt je beter ook warm aankleden. Botswana is iets warmer dan Zuid-Afrika, maar nog steeds behoorlijk koud. Net als in de Zuid-Afrikaanse loge, kregen we elke avond een 'bush baby' of een warme waterkruik voor in ons bed ons warm te houden. Je kan niet geloven hoe blij we waren om elke dag die verse, warme “bush baby” te krijgen. Heb je zelf warme waterkruiken bij je thuis, aarzel niet om ze mee te nemen want je zal er geen spijt van hebben.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari South-Africa & Botswana

      Sleeping with lions

      16 juillet 2019, Botswana ⋅ 🌙 20 °C

      So, we understood the lions are sneaking inside the tent camp at night, and we as humans could protect ourselves with our tents as natural fencing. They would never come in, because they respect the tent and will rather eat other animal than having to do the effort of biting or ripping apart the tent and catch the humans. This made is feel comfortable, but we were wondering what about our horses?

      Similar to our tents, at night to horses sleep in an enclosed stable with high fences and closed gates. Two staff members sleep inside the stables to survey the horses and prevent them from panicking when a lion is around. Apparently, all horses do feel safe in the stable, but they might get nervous when smelling that a lion or other predator is around.

      After first night experience with the roaring lions around our tent, we heard that explicitly our tent (Tent 4) had been the “busiest” spot for lion to wander around. Apparently, our tent was the deeper inside the bush and closest to the bank river. When we woke up, we couldn’t resist examining the trails around our tent, and indeed we could confirm the lion steps we noticed. We even saw smaller paws as well from the leopard (lions have bigger paws). So scary, but at the same time very exciting!

      At night it can get really chilly (10 degrees), so you better dress up warm as well. It’s slightly warmer than South-Africa but still quite cold. Just like in the South-African lodge, we received every evening a “bush baby” or a warm water reservoir to keep inside your bed blankets and night. You wouldn’t believe how happy we were to get our fresh warm bush baby every night.      En savoir plus

      Voir la traduction
    • Norah BenmeridjaVoyageurSafari Zuid-Africa & Botswana

      Avondrit – rivierbanken oversteken

      16 juillet 2019, Botswana ⋅ ☀️ 25 °C

      We hebben allemaal de test met onze paarden doorstaan, dus tijd voor onze eerste rit in het Mashatu Game Reserve naar onze loges (1,5 uur rijden). Mijn paard heette "Hitari" en het was een prachtige Appaloosa paard dat vroeger een leidend paard was. Mijn paard vond het van tevoren leuk en gaf de voorkeur aan een goede snelheid. Gelukkig heb ik het voor elkaar gekregen en heb ik er plezierige reizen mee gemaakt!

      Onze gidsen waren "Mpho" (front guide) genoemd en "Mmushi" (back guide). Mpho maakte een grapje dat hij de gids was die ons naar het gevaar leidde en dat Mmushi ons ervan zou wegleiden (indien nodig). Dit betekent dat we te allen tijde tussen deze twee gidsen moeten blijven om veilig te zijn als “kudde” (onthoud dat paarden nog steeds prooien zijn voor roofdieren zoals leeuwen, cheeta's en luipaarden).

      Je zou het niet geloven, maar net na het opstijgen op onze paarden vanuit het hoofdkamp kwamen we al verschillende giraffen tegen! In Zuid-Afrika moesten we enkele uren zoeken om ze te vinden, maar hier kwamen we ze gewoon na 300 meter tegen. We zagen 3 giraffen met verschillende lengtes en leeftijden. Enige tijd later zagen we ook enkele struisvogels, bush varkens, impala's, koedoes en wildebeesten (ook wel gnoes genoemd). Welkom Botswana!

      Vervolgens begonnen met onze “training” van natuurobstakels, zoals het oversteken van rivieroevers. Omdat het de winter is, zijn alle rivieren leeg (droge winter), wat het dus gemakkelijker maakte om van gebied te wisselen door langs de oevers te klimmen en ze als het ware als efficiënte "autostrades" te gebruiken in de drukbezette jungle.

      De paarden moeten altijd in stap naar beneden gaan, omdat de paarden achter hen anders te opgewonden kunnen geraken en de ruiters de controle over deze steile wanden kunnen verliezen. Bij het klimmen mag het paard draven omdat omhooggaan gemakkelijker is met volle energie in de beweging. De paarden leken er behoorlijk aan gewend, met uitzondering van jongere paarden die het nog van de anderen moesten leren. We voelden ons veilig bij onze paarden en vertrouwden de kudde, dus dat was de belangrijkste lesje dat we hadden geleerd.

      Bij aankomst in de rivier voelde je je een beetje kwetsbaar lopende op de bodem van een lege rivier liep terwijl alle dieren hogerop je in de gaten houden. Maar het was een geweldige ervaring. Ik herinner me dat ik nog zei hoe schoon deze rivieren zijn, met alleen schelpen en een aantal plantjes te spotten.

      Af en toe zagen we grote goten in de grond, gemaakt door olifanten om naar water te zoeken. Deze dieren hebben een ongelooflijke goede geur, gehoor en gevoel (grondtrillingen), zodat ze het water in de grond kunnen detecteren en de zandgrond met hun slurven wegschrapen. Zo begon ik te begrijpen hoe creatief dieren moeten zijn om de winter in deze droge omgeving te overleven.

      Uiteindelijk kwamen we precies op tijd aan in het kamp met de ondergaande zon. De lucht kleurde prachtig rood en de temperaturen begonnen te dalen. Het was alsof er een nieuwe wereld opende. Welkom in de nachtelijke jungle!      En savoir plus

      Voir la traduction

    Obtenez votre propre profil de voyageur

    Gratuit

    QR code

    FindPenguins pour iOSFindPenguins pour Android