Skreabrua

Het was vandaag de dag van de Nederlandse Climate Classic, die ik vorig jaar fietste tussen Breda en Utrecht (https://www.wendelawaller.nl/blog/carbon-commit… ). Met de fietsende klimaatdrammers thuis in gedachten, ondernamen wij vandaag ook een lange rit. Tussen Dovrefjell en de volgende kampeerplek stonden oorspronkelijk zo'n 140 km gepland, en dat leek in de eerste instantie best haalbaar omdat het grootste deel van de rit bergafwaarts was. Maar tijdens onze voorbereidingen hadden we dat plan al eens gewijzigd. Want misschien was het toch niet zo verstandig om op deze reis overmoedig of naïef te zijn. We hadden allerlei reisdoelen, een groot wensenlijstje, veel potentiële avonturen en een intensieve manier van reizen met maar weinig rustdagen op de planning. Dus het leek ons destijds beter om te eindigen in een hotel als we zoveel kilometers moesten overbruggen,. Die vonden we op iets meer dan 120 kilometer afstand. En naar Sunndalsøra zou het weliswaar zo'n 700 meter stijgen zijn, maar ook zo'n 1.600 meter afdalen. Dus dat hotel hadden we toen ook maar meteen geboekt, en het plan stond vast.

Die ochtend leek het een grijze, mogelijk zelfs regenachtige dag te worden, maar Matthijs had een Noorse weer-app die het tegendeel aangaf. Mooi! Verder waren er grote zorgen over de hoeveelheid schijfruimte op alle apparaten die we bij ons hadden. Het aantal foto's (vooral vanwege timelapses), filmpjes van de GoPro en camera's en geluidsopnames namen nu al bizarveel ruimte in beslag. Gelukkig lag op onze route het stadje Oppdal waar èn een elektronicawinkel zat (voor een grote USB-stick of extern schijfje?), èn een Intersport (voor instantmaaltijden/astronautenvoer en een nieuw, niet-lek hoofdkussentje voor Matthijs), èn een apotheek (voor die miljard muggenbeten die mij plaagden).

Na een uitgebreid ontbijt stapten we dus vol goede moed op de fiets. We sjeesden inderdaad snel naar beneden, over de autoweg (dus helmen op en lampjes aan), kwamen daarbij opnieuw langs Dovrefjell (goed kijken of je niet toch een kudde wilde rendieren ziet), stopten nog bij een rivier voor wat foto's op de brug, en voor we het wisten waren we in Oppdal. We reden zo tegen het winkelcentrum aan waar we al onze boodschappen vlot hadden gedaan en waar ik meteen op de dames-wc met de tube hydrocortison aan de slag kon. Daarna lunchten we uitgebreid en ondernamen we de 70 kilometer die we nog te gaan hadden.Read more