Portobelo District

Zo....we hebben Isla Grande verlaten om een zeilboot te vinden in Portobello voor de trip naar Colombia. We hebben de pancha van 8.30 uur genomen bij onze kamer voor de deur en zijn vervolgens de bus ingestapt voor een uurtje naar Portobello. Dit moet volgens de lonely planet de plek zijn waar alle boten vertrekken naar Catagena.

Na aankomst hadden we al snel een kamertje gevonden langs de weg voor 12 dollar per nacht....en zijn we het dorp ingegaan om eerst wat te drinken en op verkenning te gaan. Al snel bleek dat er vanuit Portobello weinig boten vertrokken en dat we meer kans zouden in Puerto Lindo...twee dorpen verderop. Het bleek nog heel lastig te zijn om s´avonds wat te eten te vinden in dit verlaten gat. Daarna vonden we zowaar een pc om te internetten bij iemand in de achterkamer om wat gegevens op te zoeken in Puerto Lindo. Hostel wunderbar, klinkt erg latin..., regelt boten en na een telefoontje bleek dat het mogelijk zou zijn om op korte termijn te vertrekken. Morgen gaan we op pad!!

Aangekomen bij hostel wunderbar bleek de werkelijk toch iets anders. in tegenstelling tot wat eerder verteld was bleek er mogelijk een boot vanaf Colombia onderweg te zijn en moesten we twee dagen wachten tot de captain contact op zou nemen. Tevens bleek het een nieuwe captain te zijn waarmee ze nog niet eerder zaken hadden gedaan.....erg vaag allemaal. Ook konden de Duitse eigenaren van de hostel ons melden dat we in het slechtste geval pas zouden varen vanaf 8 november omdat er op 3 november een nationale feestdag is en alle instanties, waaronder de emigratiedienst waar ons paspoort gestempeld moet worden, de hele week gesloten zouden zijn. Jammer dat ze dat ons niet eerder verteld hadden...dan hadden we een paar dagen elders kunnen plannen. Er zat niets anders op dan een dubbele kamer te nemen bij wunderbar en te wachten tot er nieuws was over de boot. De kamer was echter een met bamboe afgezette ruimte naast de dorms....waar gelukkig maar één persoon bleek te zijn, Luke uit Australiė, die ook op een boot zat te wachten....hetzelfde schuitje dus.
De hostel viel erg tegen.....er was geen internet omdat het regende....het ontbijt was echt slecht...en de eigenares bekommerde zich meer om haat kindje van twee jaar oud dan om haar gasten.....we hadden het gevoel dat we in de weg liepen en af en toe brak er een fikse ruzie uit tussen Guido en Silvia (de eigenaren). Ook werden we al om 6.30 uur gewekt omdat Emanuela dan wakker was.....

Even verderop zat een leuk restaurantje waarvan een Nederlandse ex zeiler de eigenaar was...we hebben heerlijk karbonaadjes gegeten en gekletst. Verder hebben we met Luke zitten kletsen en ons vermaakt met darts en pool.

Twee dagen later kwam het nieuws dat de boot binnen was maar dat de captain niet meer zou vertrekken omdat hij een weekje rust wilde. We hebben de captain later ontmoet bij Hans op het terras...en we vonden het niet zo erg dat we niet met hem zouden zeilen....we hadden geen match met hem.

Het goede nieuws was dat er een goede zeiler onderweg was vanuit Colombia waar ze al zes jaar zaken mee deden.....het slechte nieuws was dat hij op z'n vroegst pas 7 November zou zeilen omdat hij alles nog moest regelen voor vertrek. Ook zouden we dan nog ruim een week bij wunderbar moeten blijven wachten voor vertrek....hmmmmmmmmmmm.
Guido had echter een oplossing. We konden alvast naar één van de San Blas eilanden gaan waar we opgepikt zouden worden door David, de Franse zeiler van de Tango, op 7 November.
Hij kende een Kuna familie waar we konden overnachten voor 12 dollar inclusief drie maaltijden per dag....en het moet er fantastisch zijn.
Laten we dat maar doen.....alles beter dan wunderbar zonder wunder en zonder bar! Morgen vertrekken...samen met Luke....Guido zal uitleggen hoe we er zouden komen.

Het werd een wereld tocht.....
De volgende ochtend zouden we de bus nemen van 11 uur welke voor de deur langs kwam. Dat kwam hij inderdaad....maar ondanks ons heftige zwaaien stopte hij niet. Guido hield voor ons een busje aan met grote tanks met water....Heleen voorin en Luke en ik achterin...op weg naar het kruispunt waar de bus kwam. Deze kwam gelukkig op tijd, maar zat bomvol....we hebben anderhalf uur in de bus gestaan met gebroken nek voor we aankwamen in Miramar...de plaats waar Guido ons heen stuurde om een pancha of een vrachtboot te nemen naar El Porvenir wat het begin van de San Blas islands is.
Toen we aankwamen in de haven bleken alle boten al vertrokken te zijn op één na...deze zou morgen om 5 uur ´s ochtends vertrekken. We hebben onze intrek genomen bij Gloria...en oude manke vrouw welkede hele dag boeren liet...detail. Een enkele kamer voor Luke en een dubbele met een lek dak voor ons. ´s Avonds hebben we gegeten bij één van de gaarkeukens van het dorp (niemand kookt zelf thuis...er zijn een paar mensen waar je eten gaat halen) en helaas was het niet mogelijk om er een biertje bij te drinken omdat alle alcohol verboden was wegens de komende feestdagen. Dan maar een grote fles cola met z´n drietjes...en vroeg naar bed.

Om 4 uur waren we op....en om half vijf zaten we bij de haven....alles was stil en donker. Om vij uur kwam er iemand die zei dat het een beetje later zou worden......om tien uur nog iemand......en om 12 uur kwam het nieuws dat ze niet meer zouden varen. De captain kwam wel vertellen dat hij morgen om 4 uur zou vertrekken....en dat we op tijd moesten zijn.....hahahaha. Er ging die dag geen enkele boot meer omdat het 3 november was....feest in Panama...en in Miramar. We hebben genoten van de optacht (er liepen 4 jongens met een trommel, twee mensen met een vaandel en drie meisjes met een stok) en ´s avonds hebben we in een andere gaarkeuken gegeten. Gelukkig bleek er iemand jarig te zijn in het dorp en kregen we taart en rum ijs.....en konden we een biertje kopen voor de dorst. Gelukkig konden we de kamers bij Gloria nog een nacht huren en stonden we na een korte nachtom half vier aan de haven. Het werd ietsje laten....maar uiteindelijk vertrokken we om 5 uur voor een tocht van 3,5 uur naar El Porvenir...de zon tegemoet. We zaten op een stoel op het dek....tussen de kratten en de vrieskisten....er werd nog een grote vis gevangen onderweg....er werd kip gekookt met rijst en maiskoek...en we waren blij dat we op weg waren!

Wunderbar!Read more