Ribeira de Remourinho

Dinsdag 19 november
Zoals gewoonlijk alweer vroeg wakker en de route bekeken die ik zou rijden vandaag naar de plek waar ik André weer zou ontmoeten. Ik zag dat deze route min of meer door Porto ging dus toen besloot ik om meteen te vertrekken en toch nog Porto in te rijden zodat ik er toch nog wat van zou zien. Ik was hier nu en Porto schijnt mooi te zijn dus zo gedacht zo gedaan.
Ik had op google maps een parkeerplaats uitgezocht bij een Lidl en in de buurt van het centrum. Althans dat dacht ik. Toen ik aankwam bleek dat ik nog steeds in een buitenwijk zat en dus nog lang niet bij het centrum. Ik ben vervolgens steeds naar een volgende parkeerplek gehopt tot ik echt in de buurt van het centrum kwam en hiep hiep hoera daar kwam ik zomaar een parkeerplekje tegen dat gratis was en nog maar 20 min lopen van het centrum. Er was een vrouw die haar hond uitliet en zij vertelde mij waar ik heen kon lopen en waar het leuk was. Rond 12.15 uur liep ik weg bij mijn auto, steeds maar bergaf naar het centrum. Porto viel me tegen eerlijk gezegd. Misschien was het het weer (somber en bewolkt) of misschien het feit dat overal gewerkt werd aan de straat of aan de gebouwen. Er was daadoor veel lawaai overal en om mij heen was er steeds kruip door sluip door verkeer. Of misschien is een stad toch niet mijn ding. Of misschien was ik nog niet helemaal geland na mijn 3 dagen alleen. Anyway, ik vond er niet zo veel aan. Op internet had ik mooie plaatjes gezien van gekleurde huisjes maar die kon ik niet vinden. Ik was wel in de goede wijk (Ribeira) en zag wel wat gekleurde huisjes maar die waren lang niet zo mooi als wat je op de ansichtkaarten en internet ziet. Zo zonder zon kwamen die kleuren niet zo tot hun recht denk ik? En misschien zou je dat allemaal beter kunnen zien vanaf de overkant. Anyway, toen ik eenmaal bij de rivier aankwam was daar een boulevard met terrasjes en straatmuzikanten en dat zag er op zich wel gezellig uit. Maar de overkant zag er rommelig uit met hijskranen en lelijke gebouwen. En vlakbij zag ik een lelijke stalen brug. Ik snapte niet waarom iedereen er foto’s van maakte en ik dacht nog: “echt balen, zit je hier lekker op een terrasje, kijk je tegen die lelijke brug aan.” Later kwam ik er achter dat dit de beroemde Ponte Dom Louis I is. Dat is een ‘must see’ in Porto. Het bijzondere er aan is dat de brug bestaat uit twee wegdekken die 44 meter boven elkaar liggen. Het bovenste dek is voor de metro en voetgangers, het onderste voor de auto’s. Dus toen heb ik er ook maar een foto van gemaakt haha. Later heb ik ergens ook even wat gegeten op een terrasje bij een straatmuzikant. Deze kreeg, als collega’s onder elkaar, natuurlijk wat geld van mij :)
Maar al met al was Porto te groot / te massaal voor mij denk ik, ik voelde me er verloren en wilde weer weg. Heb nog wel wat winkeltjes bekeken en zo maar ben toen toch maar teruggelopen naar de auto. Dat was een hele klim naar boven weer. Deels ook door saaie straten dus ik had Yvonne gebeld om lekker te kletsen onderweg.
Bij de auto even snel wat gedronken en toen doorgereden naar de plek in de buurt van Valongo waar ik me weer bij André voegde. Het was niet bijzonder mooi daar maar wel lekker afgelegen en lekker stil en dat was fijn.

Woensdag 20 november
Hier ten oosten van Porto is er een hangbrug over de Paiva kloof. Het is de Ponte 516 Arouca. Zoals aan de naam te zien is, is hij 516 meter lang en daarmee is dit de langste wandelhangbrug ter wereld.. Er zijn langere bruggen te vinden maar die zijn dan niet specifiek alleen voor voetgangers maar ook voor ander verkeer.
Deze brug wilde ik graag ‘belopen’ want in het midden, dus daar waar de kloof het diepste is, ben je 175 meter boven de grond en dat zou dan eng zijn omdat je loopt op stalen roosters waar je doorheen kunt kijken.
De weg er heen was mooi. Veel groen, mooie hellingen met terrassen en mooie huizen en tuinen.
Op een zonnige dag zou dit allemaal nog beter tot zijn recht komen. Wij reden echter steeds in de wolken en mist en motregen.
Rond 13.00 uur waren we in het dorpje valk bij de hangbrug en intussen hadden we uitgevogeld dat je online een kaartje moest kopen om er op te mogen. We hebben eerst wat gegeten en zijn toen naar de brug gelopen om daar dan online een kaartje te kopen als we het echt de moeite waard zouden vinden.
Na 20 minuten lopen in de motregen zagen we de brug. We konden de overkant niet zien door de dikke wolk die er hing. Ik toch wel graag dit doen, ook al was het zicht slecht door de mist. André haakte af en heeft op me gewacht onder een afdakje. Je zou denken dat er dan een restaurantje is of zo maar nee, er was helemaal niets, gewoon een zandpad er heen en dan een klein wachters huisje voor de 3 mannen die daar dan de hele dag zitten om kaartjes te scannen en mee te lopen heen en weer over de brug. Beetje raar wel.
Maar los daarvan was het best leuk. De gids die mee liep heeft foto’s van mij gemaakt en hij vertelde ook hoe de brug is gebouwd. Ze hebben er 2 jaar over gedaan en in den beginne eerst de 2 pijlers aan beide oevers gebouwd en toen een touw aan de ene kant vastgemaakt en dit door het dal heen aan de andere kant omhoog gebracht. Er loopt niet een paadje of zo dus dat hebben ze met hulp van alpinisten gedaan. En met dit touw hebben ze een soort transportweg gemaakt waarmee ze alle kabels waar de brug aan hangt naar de overkant konden trekken.
Vanaf de brug was ook een deel van de Paiva Walkways te zien. Mooie houten paden/bruggen langs de hellingen van deze kloof. Maar de gids vertelde mij dat er bosbranden waren geweest 2 maanden geleden en dat ook een deel van deze houten wandelweg was afgebrand en dat je nu dus maar de helft kan lopen. Je kon de verbrande stukken ook zien hangen. Zag er triest uit. Ze gaan het binnenkort renoveren en vanaf maart volgend jaar zou het weer helemaal hersteld moeten zijn.

Na de brug was het alweer 16.00 uur en het zou binnenkort gaan schemeren dus hebben we niet zo heel veel verderop geslapen bij een kapelletje. Het was sowieso al somber vanwege de regen en we haalden het niet om voor het donker daar te zijn dus het laatste stuk was best lastig rijden op de kronkelige en onverlichte wegen hier. Bij het kapelletje was ook geen licht dus we hebben onze campers op de gok een plekje gegeven, op hoop van zege dat we een beetje netjes stonden in case er een andere auto ook langs zou rijden.

Donderdag 21 november
Nog steeds slecht weer dus verder richting het zuiden. We kwamen uit bij een plekje bij particulieren. Ten oosten van Penela. Het was een gezin uit NL die daar sinds maart dit jaar wonen. Ze hebben er een klein huisje gekocht met een stukje grond er bij. Het huisje is nog niet bewoonbaar en zijn ze aan het verbouwen. Tot die tijd wonen ze met hun 3 kinderen in een grote camper. Echt dapper om zo lang boven op elkaar te gaan wonen. Ik begreep van hen dat het dan ook af en toe wat aanpassingsvermogen vraagt.
Het fijnste daar was hun DOUCHE !!! Ik heb geen douche gezien sinds we vertrokken op 22 oktober. Dus na alle natte washandjes, koude watervalletjes, en dunnen straaltjes water uit de campingdouchezak ,was deze douche een paradijs op aarde. Hij hing in een oude kapotte schuur, overal rommel om me heen, geen vloer dus gewoon zand en steentjes, maar de douchebak was nieuw en schoon en het water was heerlijk warm dus who cares dat je daarna wat zand aan je voeten hebt.

Vrijdag 22 november
Ook hier is er nog veel motregen en mist. Ik ben moe en hoef na Porto effe niet naar Lissabon. En bij Nazare waren deze komende 2 weken geen hoge golven dus we besloten even een flink stuk zuidelijker te gaan.
In de loop van de dag werd het gelukkig wat lichter en kwamen we net voorbij Lissabon op een plek bij het stadje Alcacer do sal. Er ligt hier een stuwdam met een aangelegd meer er bij. Het ziet er wat gecultiveerd uit maar wel prachtig wijds en stil hier. Er staan meer campers maar er is plek genoeg. Het is te koud om er in te gaan zwemmen maar we blijven wel een dagje hier want morgen wordt het 22 graden en daarna slaat ook hier het weer om dus beter genieten we daar even van.

Zaterdag 23 november
Vanochtend na het ontbijt onze campers een stukje verplaatst naar een plek dichter bij het water. Op de parkeerplaats boven, die op zich best mooi was, kwamen steeds meer campers er bij staan dus hebben we hier beneden onze rust opgezocht.
Het waait overal flink hier maar achter de auto zitten we redelijk uit de wind. Het was een heerlijk dagje. Lekker even opgeruimd in de camper en mijn bed gelucht en om 14.00 uur zijn we naar een klein restaurantje gelopen hier vlakbij en hebben we heerlijk gegeten. Eerst allebei een gebonden groentesoepje en voor mij hadden ze daarna een pasta met groentes gemaakt als hoofdgerecht. Superlekker. Glaasje wijn er bij, vond ik wel passen voor een keertje haha. Daarna nog een stukje taart met thee. Echt een verwennerij. Er waren ook Portugezen en een man sprak ons aan in het engels en vertelde dat hij hier vrienden kwam ontmoeten om wat te drinken. Leuk om te zien hoe ze het echt gezellig hadden met elkaar. Tussendoor kwam hij steeds terug bij ons tafeltje om weer even te kletsen. Uiteindelijk kwam het gesprek ook op de bijenkasten die een stukje verderop stonden. Hij kende de imker en was heel trots op de honing en even later kregen we zomaar een potje aangeboden. Dit soort spontane ontmoetingen vind ik echt leuk.
Rond 16.00 uur waren we weer bij de campers en er ligt hier overal dor hout dus hebben we dat verzameld zodat we later een kampvuur konden maken. Het was heerlijk om in het zonnetje en met al die wind lekker rond te sjouwen en hout naar de campers te slepen. Ik voelde me helemaal in mijn Happy Place. Toen we genoeg hout hadden verzameld begon het al te schemeren dus besloten we het vuur aan te maken. Met wat papiertjes die we hadden bewaard en wat kleine droge takjes had ik het vuur snel aan en gingen we er lekker bij zitten. De hele verdere middag en avond hebben we daarvan genoten. Ik vind het heerlijk om er steeds nieuw hout op te gooien en kan uren kijken in die vlammen terwijl je dan aan alles en niets denkt. Vluchtige gedachten die voorbij opkomen in mijn hoofd en weer vervagen. We stonden hier beneden ver van alle anderen dus niemand had last van ons. Muziekje er bij. Dansen als we zin hadden. En samen veel gepraat over het leven in het algemeen en ons leven in het bijzonder. Deze dag behoorde echt bij de top 10 tot nog toe en ik voelde me voor het eerst sinds mijn “3-daagse” weer helemaal uitgerust en bijgetankt.
Morgen gaan we weer verder en hopelijk blijft het even droog. Ik hoef geen 25 graden, maar
in NL is het altijd somber en nat rondom mijn verjaardag en ik hoop het dit jaar eens een keer met wat zon te mogen vieren.Read more