dag 2

rustig waak ik uit mijn slaap ik mijn eigen bed. Vandaag de 200 meters rug en vrijeslag. De zenuwen lopen al over mijn rug al voor dat ik mijn ontbijt op opgegeten. De 200 meter rug sta ik op de 3e plaats ingedeeld, mijn directe concurent ligt de baan naast mij in de wedstrijd. Ik moet hem voor blijven, ik kan niet anders als ik nog een medaile naar huis mee wil nemen.

Na ontbijt rustig spullen bij elkaar zoeken. Zwembroek, handdoeken, wat makkelijks te eten en natuurlijk team outfit mee. trek mijn schoenen aan, diepe adem halen en ik loop zelfverzekerd de voordeur uit. Vandaag is de dag dat ik die medaile ga halen.

Onderweg in de auto praat ik met Ricardo (een teamgenoot) nog even voor hoe we zelf verwachten hoe de dag zou gaan verlopen. Voor hem is het ook spannend. de 100 meter schoolslag staat hij op een mooie 2e plaats ingedeeld.

Rond 12 uur komen we aan het Amerena zwembad in Amersfoort. Spanning is hoog nog 2 uur dan moet ik strijden. Omkleden en even inzwemmen in het 50 meter bad om nog even het gevoel te krijgen wat dit bad met mijn lichaam doet. Het zijn maar 4 banen blijf ik me zelf zeggen.

Om 13 uur begint de wedstrijd. Ik kijk nog even hoe mijn teamgenoten de 50 meter vlinder zwemmen en met succes. Mogen weer medailes op de medaile spiegel bijgezet worden. Maar nu gaat het voor mij beginnen. Inzwaaien, spieren warm maken, voornamelijk mijn schouders daarbij belangrijk, bespreek nog 1 keer de race voor met Micheal.

Nu wordt het. Loop vanuit het torenbad naar de het wedstrijdbad. Mijn hart zit in mijn keel, zenuwen in mijn maag. Ik weet wat op het spel staat. Er zit maar 1 seconden tussen mij en mijn tegenstander. Dat moet genoeg zijn. Ik meld mij bij baan 7. Ondertussen zie ik achter baan 8 Wessel mijn tegenstander staan, Hij staat er zelfverzekerd. Maar ik heb er hard voor getraind ik moet dit kunnen.

Eerste fluit gaat, de zaal wordt stil. tweede fluit gaat en ik en de rest springen het water in. Pak de hendel vast van het startblok, voeten op de balk, controlleer of ik grip heb en ga ik de starthouding klaar hangen. "ON YOUR MARK" klinkt het door de zaal. Ik span mijn spieren aan lijkt euwigheid te duren. Daar is het start signaal. Ik gooi mijn lichaam over het water heen. kom soepel in het water, Lig goed diep, hard mijn benen om snelheid te winnen. En ik kom boven, en gooi mijn armen een voor een over het water heen. Zie de vlaggen tel af tot de kant, keerpunt, goed slag onderwater. Ik zie in mijn ooghoeken Wessel een lichaamslengte achter me liggen. concentratie.... vlaggen, keerpunt, afzet baan 3.
Nu wordt het zwaar nu moet ik aanzetten. Ik lig nog steeds door, hoor vaag het geschreeuw van mijn teamgenoten. Vlaggen, keren en zie Wessel dichterbij komen. Laaste baan, alles er uit nog minder dag 50 meter. Ik zie hem dichterbij komen, ik geef alles wat ik heb. Maak me niet uit of ik kruipend het water uit moet komen ik ga dit halen.
Ik zie de vlaggen, Wessel ligt nagenoeg naast me. En dan volle kracht de wand aantikken. Ben kapot, hap naar adem, lijkt net of mijn keel dichtgeknepen was en ik zoek naar lucht. Ik kijk omhoog naar het score bord. En dan zinkt de moed in mijn schoenen. Wessel was me net een halve seconden voor.

Klim het bad uit happend naar adem, ondertussen loop ik naar het torenbad en zie sterretjes voor mijn ogen. Zak weg in mijn stoel en probeer mijn ademhalen te herstellen. Teleurgesteld, "die halve seconden die had ik gewoon moeten hebben!" na 2 minuten duik ik het zwembad weer in, spieren zijn helemaal verzuurd. Het is gebeurd kan niks meer veranderen. Tijd om te herstellen en klaarmaken voor de volgende race.

De volgende race was 200 meter vrijeslag. Dit ging niet best omdat al mijn kruid had verschoten op de 200 rugslag.

Na de laaste estaffete (stonden we 6e plaats dus inzet was niet zeer nodig) en daarna met 5en naar een pizzaria om lekker nog even te eten. Dit hadden we zeker verdient was een intensieve dag. Daarna naar huis gereden en thuis gelijk bed in. Het is klaar voor vandaag, morgen laaste racedag.Baca lagi