Cambrils

De eerste 20 kilometer waren een ramp. En dit keer overdrijf ik niet.

Eerst moest ik de stad uit zien te komen. De kant waar ik de stad zou verlaten, bleek niet de idylle te hebben horende bij het verhaaltje over een "oude Romeinse havenstad aan zee." Het bleek in elk geval een lelijke achteruitgang te hebben. En erger nog, al bij de tweede rotonde kwam ik op een grote weg terecht die mij te groot leek voor een fietser. Ook hield de stoep abrupt op te bestaan. Er wandelden wel nog twee mensen over de "vluchtstrook" en de Spanjaarden zijn het waarschijnlijk wel gewend, maar het leek mij niet veilig of prettig. Dus ik vond een gaatje in de vangrail en dook een pad op dat naar een soort volkstuinencomplex leidde en ongeveer parallel aan de weg leek te lopen. Totdat het dat niet meer deed.

Ongeveer 20 km lang volgde een voortdurende strijd met mijn navigatie app. Zo wandelde ik met de fiets aan de hand kriskras over het volkstuinencomplex, hier en daar kruipdoorsluipdoor langs prikkelbosjes, braamstruiken, uit de hand gelopen rozenstruiken en brandnetels, in de hoop dat er aan het einde van deze smalle paadjes weer toegang naar de weg was. Dat was er, maar weer ontbrak de stoep of raasde er groot verkeer langs. Tijd voor een felle achterlamp. Zodra ik veilig in een berm kon staan installeerde ik de lamp en zocht ik in Komoot naar alternatieve wegen. Die gingen over braakliggende bouwterreinen, meubelboulevard-achtige terreinen, gigantische parkeerterreinen, bedrijventerreinen, industrieterreinen, achterlangs een autosloopbedrijf vol autowrakken en vele verbaasde automonteus... Steeds stuurde Komoot mij terug richting de snelweg, en steeds kwam ik dan weer terecht op b-routes en sluipwegen, paden die ineens doodlopend bleken of leidden naar privéterrein, of wegen die gerenoveerd werden en al het asfalt was weggehaald... Diverse malen moest ik omkeren, terug en verder omrijden. Wanhopig werd ik ervan.

Tot overmaat van ramp had ik de wind pal tegen en die bracht een enorme stank mee vanuit het gigantische, nabijgelegen industrieterrein. Grote fabrieken als chemiegigant BASF enzo, zag ik kilometers verderop, met zwarte rookwolken uit hoge schoorstenen.

Ik heb hierdoor ruim 3 uur gedaan om ongeveer 20 km af te leggen. Waarvan de helft in stanklucht en het geheel met forse tegenwind.

Er waren wel hoogtepuntjes, hoewel schaars. Ik heb drie keer duidelijk de hop zien wegvliegen, steeds vlakbij me. Eén keer voor me uit en twee keer stak hij over om vervolgens ergens langs de weg te gaan zitten op de grond. Toen hij daar bleef zitten stopte ik ook, maar terwijl ik bezig mijn camera te pakken kwam een hele troep quads (kots) mijn feestje bederven. Ook heb ik twee konijntjes in de berm gezien (levend! Hupsend), fietste ik onderlangs een jagende bruine kiekendief door, zag ik ontelbaar veel zwaluwtjes op insecten jagen en spectaculaire duikvluchten nemen in die harde wind, en tenslotte zag ik ergens twee gekke beestjes die, zo leerde ik van de Merlin app, rode patrijzen bleken! Coooool.

En het moment dat ik eindelijk weer van die snelwegenellende wegdraaide, het agrarische buitengebied in, ongeveer vanaf kilometer 23. Dat was denk ik wel het beste hoogtepunt van deze ochtend.Читать далее