australia 2017

Na de ochtendhike rijden we verder naar Alice Springs. Het plan is om een dirtroad te nemen want de auto is er geschikt voor. Aan deze dirtroad zit ook een 4x4 track door een national park richting Alice Springs. Danny wil die zeker nemen maar doet wel moeilijk over het volgooien van de auto, met 70 liter zouden we het ook allemaal wel halen. Ik twijfel hier al over en vond het de besparing van 35$ niet echt waard, wat mij betreft hadden we 'm volgetankt. Onder de druk van de groep ga ik ermee akkoord en rijden we richting het begin van de track. Aangekomen bij het bord berekenen we het verbruik. Ik wil genoeg benzine om terug te kunnen rijden voor het geval het misgaat maar Danny zag daar de noodzaak niet echt van in. We hebben toch een 4x4? Wat kan er nou misgaan? Met enige tegenzin rijdt ik de track op waar we de eerste 60km zonder problemen doen. Maar dan begint het. We komen bij een rivier waar we doorheen moeten rijden. Andere mensen is het zo te zien ook gelukt dus wij moeten het ook wel halen. We rijden erin en staan op 1/3 al vast tussen de platen van steen en de stress begint. Terug is al geen optie meer. Met moeite weten we de auto weer op 4 wielen te krijgen en we slippen richting 2/3 van de rivier. Het laatste stukje is echt diep, tot over onze knieën. We bekijken de beste plek om doorheen te crossen en met heel veel hoop en geluk knallen we erdoor. We hebben het gehaald. Na een moment van vreugde check ik de kaart en de route blijkt nog 12 keer dezelfde rivier over te steken. Kut.

We hebben niet veel keus en rijden door richting de tweede crossing in de hoop dat het daar droger is. Dat halen we niet want we komen dit keer echt vast te staan in een gat in een heuveltje. Geen bereik, de route lijkt maar maximaal een keer per maand bereden te worden en niemand weet waar we zijn. Omdat we niet veel keus hebben moet de auto dus los. We gooien de gaten onder de wielen helemaal vol stenen, slippen nog wat en hebben uiteindelijk toch genoeg grip om eruit te rijden. Ik neem dit keer de touwen in handen en besluit dat het beter is om helemaal terug te rijden. Dan nog maar een keer terug door die kutrivier. We hebben nog net genoeg benzine om in ieder geval de dirtroad weer te halen en met wat geluk redden we zelfs een tankstation. Alle overbodige energie in de auto gaat uit, geen airco, geen opladers en geen muziek. De route zou vanaf ons punt nog 35km zijn maar we weten niet wat we nog meer tegen gaan komen en dat zullen we ook nooit weten. Iedereen is het met mijn besluit eens en de stress zit er nog lekker in.

We keren, rijden terug naar de rivier en analyseren de terugweg. Dit keer gooien we alle diepe stukken helemaal vol met stenen en een houten balk die we gevonden hebben. We rijden er beetje bij beetje door. Steeds uit de auto, stenen verplaatsen en weer door. Deze keer gaan we er eigenlijk perfect doorheen. We stonden nergens vast en ik krijg er weer vertrouwen in. Het is inmiddels wel 18:30 dus het gaat binnenkort ook donker worden. We rijden het hele stuk terug naar de dirtroad en weten dat we daar niet meer vast gaan komen te zitten. Het wordt donker, we moeten uitkijken voor de koeien en paarden op de weg en omdat het allemaal nog niet goed genoeg ging zakt het roofrack ook nog deels in door al het gerammel. Ach, die blijft nog wel zitten, we hebben we andere dingen aan ons hoofd.

Rond 20:00 komen we aan op de dirtroad, de benzine is nog niet helemaal op dus we kunnen lekker door. Vanaf hier weet ik wel dat we weer veilig zijn, hier komen af en toe wel auto's. Op de heenweg was er zelfs een tegenligger.

De dirtroad is in het donker ook geen pretje, er zitten veel onverwachte kuilen en onduidelijke bochten. Nog een stukje roadwork in the middle of nowhere en hier en daar een kudde koeien. Maar rond 10:00 bereiken we de Stuart highway! Yes! Vanaf dat punt moeten we nog 30 km naar het tankstation en zelfs dat halen we nog op onze tank, niet eens de 15l emergency fuel op het dak nodig gehad. Het tankstation is al wel dicht maar voor deze domme backpackers willen ze 'm nog wel even aanzetten. Met een nodige Redbull rijdt ik door naar Alice Springs. Nog even ons leven vieren bij de macdonalds en dan gaan tevreden slapen op de betaalde camping. Wat een dag..

Vanaf nu maak ik de beslissingen en laat ik me niet meer overhalen. Als het je niet zint stap je maar lekker uit mn auto. Doei.Weiterlesen