Restablecer búsqueda
Reis 2015-2016
  • Gordon Michelle

Reis 2015-2016

Una aventura de 314 días de Gordon Leer más
+4
SeguirResumenResumenCalendarioCalendarioCompartirCompartirLista de deseos
Más recientes primero
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Jungle trekking

    12 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ⛅ 9 °C

    Om 07:30 uur staan we klaar om de kano in te gaan. Het eerste uur zakken we langzaam de rivier af. Het is enorm mistig en dat maakt het nog wat spannender in een wankele kano... er zwemmen hier nogal wat krokodillen. Tot onze verbazing zien we vrij snel een badderende neushoorn. Niet lang daarna varen we daadwerkelijk langs een krokodil. Na ongeveer een uur gaan we aan land. Voor we goed en wel onderweg zijn, lopen we alweer tegen een grazende neushoorn aan. Dan wordt het tijd voor de veiligheidsinstructies; boom in en kleding weggooien bij neushoornaanval, groep vormen en herrie maken bij berenaanval en oogcontact houden en 'm smeren bij een ontmoeting met een tijger... aanval overleef je toch niet dus is daar geen verdere instructie voor. Het wordt een lange dag door de jungle slingeren. Het terrein gaat van dichte jungle naar open bos naar zandpad. Onderweg zien we nog wat herten. Als we een stuk door het lange gras lopen horen we wat ritselen. Onze gidsen zijn bezorgd en besluiten veel lawaai te maken. Of het een tijger of beer was zullen we (gelukkig) nooit weten. Verder spotten we veel sporen, uitwerpselen en markeringen; helaas zien we op een paar herten na niet veel groot wild. In een uitkijktoren horen we nog een tijger brullen, maar deze bleef verstopt in het twee meter hoge Olifantengras. Vlak voor zonsondergang gaan we de rivier over richting het dorpje Ghatgain. Daar blijven vannacht om morgenochtend weer verder te gaan. We sluiten onze 150ste reisdag af met dinner in de jungle! :)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Leopard kill

    13 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ⛅ 9 °C

    De ochtend begint net zo mistig als gister. In het begin lopen we over een zandpad waar ook alle dorpsbewoners gebruik van maken en daardoor is er zoveel menselijke activiteit dat de kans op wild nihil is. Gelukkig duiken we na een uur weer de jungle in. Na de gebruikelijke grazende herten, wordt de rust verstoord door krakende takken... We spotten een neushoorn die op z'n gemak een stukje bos aan het herinrichten is. Zodra hij ons opmerkt overweegt hij even ons aan te vallen. Gelukkig zit er een greppel tussen ons in en gaat hij er vandoor. Ongelooflijk hoe soepel een neushoorn van 2500 kg. kan rennen. We lopen door tot we bij een rivier komen. We moeten hier overheen, maar het water staat hier wat hoog en dus liggen de boomstammen waar we overheen moeten lopen onder water. De oudste gids stelt voor om op zijn rug te klimmen zodat hij ons kan dragen naar de overkant, maar dat gaat ons te ver. Er zit niets anders op dan onze schoenen uit te doen en ons een weg te banen over de boomstammen steunend op stokken en een gids. We komen droog over. Na het verwijderen van een verdwaalde bloedzuiger (het blijft de jungle) gaan we met verfriste voeten verder. Bij de grote rivier zien we een zandbank met krokodillen. Niet veel verder treffen we nog een neushoorn tukkend op een eilandje. Als we nagenoeg aan het einde van de hike zijn komen we een hele batterij olifanten met kleintjes tegen! De kleintjes komen zelfs even gedag zeggen; erg grappig :) Rond 13:00 uur zijn we weer terug in Sauraha. We lunchen snel voor het tweede deel van de dag: de uitkijktoren. We worden met paard en wagen terug naar naar de jungle gereden. Na een korte hike komen we bij de uitkijktoren op een open stuk in de jungle aan. De bovenste verdieping bestaat uit twee kamers. Wij nemen de ene, Nadia de andere. Als de schemering begint komen de herten en wilde zwijnen langzaam het grasveld op om daar te overnachten. Helaas komt ook de mist weer op en al snel is het zicht nul. Aan geluiden geen gebrek. Later horen we ineens een hoop lawaai in de struiken niet ver van ons vandaan. Het blijkt dat een luipaard een hert heeft gegrepen. De worsteling is kort, maar helaas horen we het hert langzaam gekeeld worden. Harde werkelijkheid van de natuur. We moeten nu alleen alerter zijn als we (beneden) naar de wc willen... er loopt dus een luipaard in de buurt rond. Ook hangt er nog wel eens een beer rond de toren... Kan spannende nacht worden.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Boekje lezen

    15 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ 🌙 -4 °C

    Vandaag geen avonturen gepland. Nadat we na het ontbijt afscheid hebben genomen van Nadia nestelen we ons in een hangmat in de mooie tuin van het restaurant KC's - waar we tot onze verbazing een foto van Katja Schuurman ontdekken. Michelle spit alvast de Lonely Planet India door en Gordon begint aan zijn nieuwe boek. Lekker om niet weer zo veel te hoeven lopen. Het is wel wat afgekoeld in Chitwan. De avonden zijn inmiddels gewoon koud.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Slurfschrobben

    16 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ⛅ 11 °C

    Tijdens ons verblijf in Sauraha zijn we regelmatig na het ontbijt gaan kijken bij de olifanten die in de rivier hun bad nemen. Vandaag is niet anders. Het blijft een mooi gezicht om deze enorme dieren als een soort onhandige puppy's door het water te zien rollen. Als kleine bijverdienste - het kost nog geen euro - mogen mensen even met de olifanten dollen. Men mag plaats nemen op de nek (zonder zadel oid) en de olifant gaat dan vrolijk door met zichzelf met water besproeien, wat inhoudt dat de tijdelijke berijder de volle laag in z'n gezicht krijgt. Vandaag was het Michelle's wens om ook met een olifant te knuffelen. De olifant in kwestie was een 'gentle giant' en haar berijder leek het dier met zorg te behandelen. Het tegenovergestelde hadden we deze week ook gezien: recalcitrante olifanten die het ritje omzetten in een soort Nepalese rodeo en berijders die de olifant net iets te vaak of te hard sloegen met hun ijzeren 'rijzweep'. Op de nek gezeten kreeg Michelle een paar keer de volle laag, tot groot vermaak van de overige aanwezigen. Daarna drapeerde de olifant zich gerievelijk op de zanderige oever om zich lekker met een ruwe borstel te laten schrubben. Met haar ogen dicht leek de reuzin te genieten van de behandeling. Soms hebben olifanten ook zo hun kleine geluksmomentjes.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    We gaan naar Kathman-toe

    17 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ☀️ 14 °C

    When in Rome, do as Romans do... Met de local bus gaan we van Sauraha terug naar Kathmandu. Dit houdt in dat we met opgevouwen knieën 148 km. moeten afleggen waar de bus een whopping 7 uur voor uittrekt. We worden opgepikt in een minivan om naar het busstation te gaan. Onderweg pikken nog wat mensen op. Het verbaast ons als er iemand met een gastank instapt. Zou niet snel gebeuren in Nederland. Wat ons nog meer verbaast is dat er vervolgens iemand met drie jerrycans instapt. Des gevraagd verklaart de man ons bio-diesel bij zich te hebben. Zou nooit kunnen in Nederland. Als rijdende molotovcocktail gaan we verder. Verderop moeten we overstappen in de grotere bus (waarbij 'groter' slaat op de bus, niet op de beenruimte). Als de bio-diesel overgeheveld is - kwestie van aan het slangetje zuigen - kunnen we echt op weg. Op de lunch- en plaspauzes na snoozen we bijna de gehele weg. Ondanks de toezegging worden we niet op de plek afgezet waar we dachten. Na de riksja bestuurders van ons afgeslagen te hebben, besluiten we te gaan lopen. We hebben een hoteloptie door gekregen van Nadia en Mike waar we heen willen. We lopen per abuis tegen het hotel aan - mazzeltje ;) Dit hotel laat ons na inchecken (gratis) hun laptop gebruiken voor onze visa aanvragen. Een echte houtovenpizza completeert ons welkom in Kathmandu! We zijn er weer :)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    A bit nippy

    18 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ⛅ 11 °C

    Het is officieel koud in Nepal. Twee weken geleden was het overdag nog prima te doen in korte broek, maar nu is het koud. Niet dat we klagen - we zouden niet durven - maar het is hier anders koud. Er is hier namelijk geen verwarming... Hotels, restaurant en koffietentjes hebben geen verwarming, maar zijn bovendien nagenoeg allemaal in de openlucht. Als ze al muren hebben, staat bijna altijd de deur wagenwijd open (staat zo lekker gastvrij). Iedereen loopt in dikke jassen te bedienen en de gasten zitten allemaal volledig ingepakt te eten. Allemaal nog te overleven. Maar waar het naar wordt is het feit dat het warme water voor de douche dan wel van zonneboilers komt, dan wel afhankelijk is van elektriciteit. Op dit moment is zowel zon als elektriciteit zeer schaars. Je zou bijna een pot thee bestellen om er mee te gaan douchen...Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Patan

    19 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ☀️ 13 °C

    In de Kathmandu vallei liggen een aantal kleine steden rond Kathmandu die vroeger zelfstandig waren maar tegenwoordig aan Kathmandu vastgegroeid zijn. Vandaag is het plan om naar de (thans) wijk Patan te lopen. In het hart van de wijk ligt Patan Durbar Square, een plein met tempels en stupa's, vergelijkbaar met die in hartje Kathmandu. Het is meer dan een uur lopen en het begin loopt parallel met de doorgaande weg. Als er geen benzine-crisis zou zijn, zou dit niet te harden zijn geweest. Des te verder we komen, des te minder toeristen we zien. Dit is meer het 'echte' Kathmandu. Onderweg spot Mike een singing bowl shop. Blijkt een heel 'dingetje' te zijn. We worden een uur geïnformeerd over klankschalen, dansend water, chakra's en de diverse therapieën. Interessant, maar we hebben geen zin in twee kilo extra bagage. Mike koopt er wel een maar die vliegt overmorgen terug naar Canada. Eenmaal bij het plein stoppen we eerst even voor de lunch op een dakterras. Het plein bekijken duurt daarna niet heel lang. We verbazen ons over het ontbreken van echte schade door de aardbeving. Op de terugweg lopen we langs een ghat (trappen bij een rivier). Als we dichterbij komen blijkt er een crematie aan de gang te zijn, dus maken we snel rechtsomkeert. Terug in het hotel komen we even bij met een bakkie thee op het dakterras. We hebben daarna alleen nog puf om snel een hapje te knagen.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Durbar Square

    20 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ 🌙 10 °C

    Gister waren we er niet meer aan toegekomen, dus vandaag willen we het grote plein in Kathmandu bekijken. Na wederom een gezellig ontbijt met Nadia, Mike en Stephan (onze nieuwe Franse vriend) gaan we op pad. Om het plein op te mogen moet je een kaartje kopen van 10 euro per persoon. Voor hier een vrij hoog bedrag, maar het komt ten goede aan de wederopbouw van het plein en het paleis. En dat is hard nodig. Het plein in extreem hard getroffen door de aardbeving. Geen enkel gebouw is onbeschadigd en sommige zijn zelfs geheel weggevaagd. Alle nog overeindstaande gebouwen zijn - zij het wat provisorisch - gestut. Helaas hebben alle vliegende ratten het wel overleefd. De levende heilige Kumari (jong meisje dat geacht wordt de reïncarnatie van een godin te zijn) woont nog in een van de tempels. Als we er zijn wordt er van boven geroepen dat er geen foto's meer mogen worden gemaakt, waarna de huidige Kumari voor het open raam verschijnt. Het is een wat rare vertoning, want er staan nu een stuk of wat toeristen zwijgend naar een treurig kijkend meisje te staren. Gelukkig duurt het slechts een minuut. Het koninklijk paleis blijkt het ook zwaar te verduren gehad te hebben. Het moet voor de aardbeving een heel mooi plein zijn geweest. We lopen door naar de grote witte stupa op een heuvel ten westen van de stad. In de buurt lunchen we wat terwijl de apen om ons heen darren. De weg naar de stupa gaat steil omhoog via (ongeveer) 100,000,000 traptreden. Ook deze stupa heeft schade geleden, maar minder ernstig. Hier hebben we ook een mooi uitzicht over heiig Kathmandu. Vanavond is de laatste keer dineren met Nadia en Mike; tijd voor een drankje!Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Bhaktapur

    22 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ 🌙 9 °C

    Gistermiddag hebben we weinig bijzonders gedaan. Het was meer een regel middag. We hebben nog een week te vullen in Nepal, omdat we onze visa voor India op zijn vroegst op 29 december kunnen krijgen. We zijn daarom een beetje aan het inventariseren geweest wat we nog kunnen doen en wanneer. Kerst komt er ook aan, maar dat is niet iets wat groots gevierd wordt in Nepal. Er zijn wel wat kerstdiners in toeristen restaurants, maar daar houdt het wel een beetje mee op. Verder hebben we gister afscheid genomen van Mike en Nadia. Jammer, want het was bijzonder gezellig. Wellicht zien we ze nog eens op een andere plek. De Franse vriend Stephan is inmiddels ook vertrokken. Vandaag kunnen we het weer helemaal doen zoals wij het willen. Na een rustige opstart en ontbijt pakken we de local bus naar de 'andere koningsstad' van de Kathmanduvallei, Bhaktapur. Als we deze bus eerder in de reis zouden hebben gemaakt, hadden we 'm wellicht spannender hebben gevonden, maar nu draaien we onze hand er niet meer voor om. Blijft wel bijzonder om voor totaal EUR 0,44 een uur te kunnen reizen... en dan maar 12 km. af te leggen. In Bhaktapur leidt de GPS ons via knusse achteraf straatjes richting Durbar Square. Ondertussen zien we veel meer schade aan gebouwen dan in Kathmandu. Van veel gebouwen bollen de muren compleet naar buiten. Uiteraard is dat geen reden in Nepal om daar een steeg voor af te sluiten. Mocht er snel nog een aardbeving komen, dan is het alsnog gebeurd met een aantal gebouwen hier. De tempels met meer hout dan steen hebben het beter overleefd. De omgevallen tempels van steen worden nu weer steen voor steen opgebouwd. Bhaktapur heeft een lokale delicatesse: King Curd. Het is een soort yoghurtmix met zoete buffelmelk, kokos en kruiden. We halen een bakje van het spul bij een minuscuul kioskje op straat - living on the edge ;) Het smaakt fantastisch; beste yoghurt ever! We merken dat het nu volledig laagseizoen is. Er zijn amper toeristen te vinden. Alle straatverkopers, gidsen, bedelaars, taxichauffeurs, etc. spreken ons aan. Voordeel is dat er overal kamers beschikbaar zijn en dat overal de prijzen verlaagd zijn, maar het betekent ook dat we bij het diner het nr. 2 restaurant op Tripadvisor voor onszelf hebben. Privédiner voor weinig, zeg maar. Verder is het ook hier koud en is er tot 22:00 uur geen elektriciteit... Brrr...Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Dagje mens en cultuur

    23 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ 🌙 6 °C

    Ons hotel staat naast een tempel en dat levert een mooi uitzicht op. Om 04:00 uur 's nachts levert dat ook het gebeier van klokken op. Dat is namelijk het tijdstip dat de eerste offers gebracht worden - stel je voor dat je te laat bent! Het was onaangenaam koud en met het gebeier en de blaffende honden erbij resulteert dit in een gebroken nacht. We eten snel ons ontbijt op de kamer en gaan de straat op waar we opwarmen aan het zonnetje. Op het plein staat een omgebouwd tempeltje, nu koffiehuis. In het zonnetje drinken we een bakkie terwijl we - vanaf de bovenste verdieping - het dagelijks leven van de Bhaktapurianen aanschouwen. Er zijn in Bhaktapur drie musea. We willen ze allemaal even aandoen voor we teruggaan naar Kathmandu. Het eerste museum in het algemene kunstmuseum. Als we aankomen worden we verzocht om 12:00 uur terug te komen omdat er geen stroom is. De klok achter de vriendelijke meneer zegt op dat moment dat het 11:58 uur is. Alles kan in Nepal. We besluiten dan eerst nog maar een bakje curd te halen. Een bakje curd en een enquête over het Nepalese nieuwjaar (weten wij veel!? ;) later, melden we ons weer in het museum. We mogen door. Zeer kleine collectie, maar wel aardig. Tot we in de laatste zaal een bordje zien waarop wordt gewaarschuwd voor de toestand van het gebouw. Een kleine blik om ons heen geeft meer duidelijkheid: in NL zou dit gebouw gesloopt worden; overal enorme scheuren! We smeren 'm snel. Het tweede museum (houtsnijwerk) is om onbekende reden gesloten. Het bronsmuseum is wel open, maar nog kleiner dan het eerste museum. Dan hebben we Bhaktapur wel gezien. We pakken de bus terug naar Kathmandu. Ook hier is het weer koud in het hotel. Zou fijn zijn geweest als we het kacheltje aan de praat zouden hebben gekregen, maar helaas-pindakaas. In het restaurant proberen we wat op te warmen. Hopelijk wordt het niet weer een brakke nacht...Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Nieuw hotel

    25 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ 🌫 5 °C

    Na een koude nacht besluiten we het anders aan te pakken. De dag voor we naar Bhaktapur vertrokken hebben we een hotel gezien met kamers met balkon in het zonnetje. Na het ontbijt, checken we in in het nieuwe hotel... Top! De zon verwarmt ons op het balkon en de kamer voelt aangenaam. Ook de douche is heet. We kunnen weer even lekker opknappen. De middag zitten we op een heerlijk klein terrasje uit de wind, in de zon. Het is vanavond kerstavond, dus we zoeken een leuk restaurant uit. Vanuit het restaurant zien we de straten steeds drukker worden. Kerstavond blijkt een goede stapavond te zijn voor Nepalesen. Blijkbaar hebben meeste toeristen de laatste arrenslee naar huis genomen, want het aantal buitenlanders is op een hand te tellen. Normaal eindigen alle activiteiten op straat rond 22:00 uur. Vandaag is het langer rumoerig, maar het klinkt gezellig :)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Sprong in het diepe

    27 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ☀️ 22 °C

    Slechts 15 km. van de grens met Tibet loopt een canyon. Over die canyon is een hangbrug gespannen op 160 meter boven de rivier. Op het midden van de brug is een klein platform waar je vanaf kunt springen aan een elastiek (bungee) of regulier klimtouw (swing). Wij kozen het klimtouw ook wel bekend als World's Highest Canyon Swing. Met z'n tweetjes aan elkaar gekoppeld en verder slechts gekoppeld aan het klimtouw springen we van het platform. De vrije val is ongeveer 100 meter, maar doordat het een slinger is, remt het touw je geleidelijk. Dit resulteert in een vrije val die ruim 6 seconden duurt - en dat is lang als je valt ;) Maar het was het wel waard!Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    India, here we come!

    28 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ☀️ 16 °C

    We hebben er een week op moeten wachten, maar dan heb je ook wat :) Vanmiddag kregen we te horen dat onze visumaanvragen zijn goedgekeurd en dat we een vier maanden visum krijgen voor India. We hebben onze paspoorten ingeleverd bij de Indiase ambassade en kunnen deze morgen middag weer ophalen.
    Nu moeten we gaan bedenken waar we willen starten: Varanasi (in het noorden; logisch vervolg, maar niet warm) of Goa (in het zuiden; onlogisch, maar lekker warm). Omdat we het de laatste dagen niet zo koud hebben gehad - of althans niet constant - hebben we alweer minder behoefte aan strand. Daarnaast is het absoluut piekseizoen in Goa dus is alles extra duur. De keuze valt dus op Varanasi! De meest heilige stad voor Hindoes. We hoeven daar niet helemaal het buskruit uit te vinden want we hebben wat tips van Mike en Nadia gekregen. Keerzijde van de keuze is dat we een busrit van ruim 17 uur voor de boeg hebben. Gelukkig zijn we al aardig bedreven in het uitzitten van busritten ;)    Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Afscheid van Nepal

    29 de diciembre de 2015, Nepal ⋅ ☀️ 18 °C

    Onze tijd in Nepal zit er op. Bijna twee maanden hebben we mogen genieten van dit land. Het land van uitersten. Bergen en jungle, warm weer en bittere kou, rustgevend en chaotisch, lieve hulpvaardige mensen en gluiperige praatjesmakers, wel stroom en geen stroom. Bijzondere herinneringen: het ijs in het emmertje moeten stukbikken op het toilet in High Camp tijdens de trekking, het halen van de Thorung La Pass, de vlucht van Jomsom naar Pokhara, paragliden boven het meer, het kamperen op de oever van de rivier tijdens het raften, de waanzinnige canyon swing, alle leuke mensen die we tijdens de trekking hebben ontmoet en de relaxte maar oh zo chaotische atmosfeer in Kathmandu. Het is zo jammer dat de toeristen het momenteel laten afweten door de aardbeving en de brandstofcrisis, want het is een absolute aanrader.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Wat een rit...

    30 de diciembre de 2015, India ⋅ 🌫 21 °C

    Zelfs als je al wat busritjes hebt meegemaakt is de bus van Kathmandu naar Varanasi een uitdaging. Omdat we eerst nog onze paspoorten moesten ophalen begint onze reis naar India om 15:30 uur. Vanaf het hotel hebben we een taxi geregeld die ons eerst afzet bij de ambassade en vervolgens bij de bus. De procedure bij de ambassade verliep zeer soepel dus we zijn al snel bij de bus. Volgens onze gegevens vertrekt de bus om 18:00 uur. Uiteindelijk duurt het tot na 19:00 voordat de wielen rollen. Gelukkig zitten we halverwege de bus en zo hoeven we niet elke belachelijke inhaalactie te zien; we voelen ze wel. De bus schiet van links naar rechts over de weg terwijl we door de donkere bergen crossen. Je moet ook regelmatig weer even terugschuiven in je stoel als de chauffeur een halve noodstop moet maken. We doen een poging om de Bollywoodfilm te volgen, maar de meeste mensen klappen de stoel naar achter om te gaan slapen. Rond 23:00 uur stopt de bus voor het avondeten (dal bhat). Daarna kunnen we weer verder tukken. Het zijn op z'n best hazenslaapjes. Om 02:15 uur staan we bij grens. Deze gaat pas om 06:00 uur open voor verkeer. Kort voor 06:00 uur worden de toeristen verzocht de grensformaliteiten af te handelen. Met z'n zessen lopen we in het donker op zoek naar de juiste loketjes. Met de stempels op zak gaan we de bus weer in, maar dan volgen er nog drie controles in de bus. Dan moeten alle tassen weer uit de bus voor onderzoek. Wij komen er met wat suffe vragen vanaf ("hoe heet je?" terwijl de beambte je paspoort bestudeert). We zijn weer een dik uur verder. Direct over de grens zien we verschillen. Het is een soort Nepal maar dan smeriger. Er is ons verteld dat we rond 13:00 uur in Varanasi aan zullen komen, maar het zal tot 16:00 uur duren. Vanaf de grens tot aan Varanasi heeft de chauffeur bijna non-stop een sirene aan (de oude Police Squad variant) om aan te kondigen dat hij eraan komt. Voor het geval iemand de razende bus met sirene dreigt te missen, toetert hij er lustig op los. De lange duur van de rit, de herrie, het geslinger, het remmen en optrekken en de opkomende warmte zorgen er voor dat we volledig gaar zijn als we aankomen. Na het snel uitwisselen van gegevens met medereizigers springen we in een motor tuktuk richting het hotel wat ons is aangeraden. Gelukkig hebben ze een kamer. Na een wandeling langs de pinautomaat kunnen we gaan eten. Heerlijk Indiaas ;) 19:30 uur ploffen we op bed...Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    En dan is daar... India...

    31 de diciembre de 2015, India ⋅ 🌫 21 °C

    Je kunt je voorbereiden tot je een ons weegt, maar India is een land waar je aan moet wennen. Het kan liggen aan het feit dat we allebei intens moe zijn van de busrit, aan het dubieuze hotel - dat volgens Mike en Nadia het schoonste hotel tijdens hun reis zou zijn geweest, aan de smerigheid op straat, aan de twee rivieroever crematies die we gezien hebben, of alles tezamen, maar we 'zijn er nog niet'. Vanavond zullen we de jaarwisseling op een zeer laag pitje vieren. Er is überhaubt weinig keuze aan festiviteiten dus het niet dat we hier veel missen ;)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    नया साल मुबारक हो

    31 de diciembre de 2015, India ⋅ 🌫 16 °C

    2015 was het jaar waarin wij onze droom hebben gevolgd. Het heeft ons door het "Oostblok" Rusland, het wijdse Mongolië, het drukke China, het onderdrukte Tibet, het avontuurlijke Nepal gebracht naar het intense India.

    De spreuk "travel is the only thing you can spend money on that will make you richer" is zo waar. Daarom wensen wij jullie een nieuw jaar toe met veel reizen. Volg je droom!

    Tot slot de vertaling van de titel; Gelukkig nieuwjaar!!!!!!!!!!    Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Ghat in de dag

    1 de enero de 2016, India ⋅ 🌫 15 °C

    Ons hotel staat aan de zuidkant van de strook met trappen (gaths) naar het water van de heilige rivier de Ganges. Voor Hindoes is dit een zeer speciale plek en dat is het al voor een lange tijd. Deze stad is de langst continue bewoonde plek op aarde en de oudste schriftelijke vermelding over deze stad meldt "dat het een eeuwenoude stad is"; kortom er is al heel wat water langs deze stad gestroomd. Veel rituelen die plaatsvinden langs de rivier gaan ook eeuwen terug. Voor de Hindoes is een bad nemen in de Ganges een zegen want je kunt ermee al je zonden - ook de toekomstige - afwassen. De 'mazzelaars' die gecremeerd worden op de oever en waarvan de asresten in de Ganges gegooid worden, zijn verlost van de reïncarnatiecyclus en gaan rechtstreeks naar Nirvana. Beide prima. Waar wij wat moeite mee hebben is het feit dat mensen badderen in, en drinken van rivierwater waar 10 meter verderop crematieresten te water worden gelaten. Nog los van het feit dat alle (open) stadsriolen ook vrolijk rechtstreeks op de rivier lozen. Daarnaast zijn er veel koeien, slangenbezweerders, straatmasseurs, bedelaars, bootverhuurders, mensen die je voor geld zegenen, dagjesmensen, mensen die de was doen, mensen die 20 jaar gewerkt hebben om één keer een bad in de Ganges te nemen, mensen die hun behoefte doen op straat... Nogal veel indrukken zullen we maar zeggen ;) De chaos van de gaths gaan over in een netwerk van nauwe steegjes van de oude stad. Koeien, geiten, honden (inclusief al hun uitwerpselen), uitpuilende winkeltjes, plassen water en gaten in de weg, heel veel mensen en motoren met belachelijk harde toeters krioelen hier door elkaar. Het vinden van een bakkerij is dan al een heerlijkheid, maar het kunnen genieten van een vers broodje (Goudse kaas) op een dakterras is dan nagenoeg hemels. Ook de kinderen kennen de daken als toevluchtsoord; hier kunnen ze rustig vliegeren.Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Het begint te wennen

    3 de enero de 2016, India ⋅ 🌫 13 °C

    Het heeft een paar dagen geduurd, maar langzaamaan beginnen we te wennen aan India en met name Varanasi. We kunnen nu al wat minder gestrest rondlopen, en we 'accepteren' de vuiligheid al wat meer. We doen zoveel mogelijk om zo het meest geconfronteerd te worden met - en dus te wennen aan - de harde werkelijkheid van het leven in India. We gaan meestal op pad met Steve (onze nieuwe Amerikaanse vriend) en Maeve en Damian (the new French Connection). Iedereen is nieuw hier, dus we kunnen samen acclimatiseren. Gisteravond hebben we een - voor ons bijzondere - ceremonie bij zonsondergang bekeken. Hier 'business as usual', ze doen 'm hier al honderden jaren. Vandaag met een bootje de Ganges opgegaan om vanaf het water in alle rust de gekte op de oever te aanschouwen; heel relaxt! Het is fijn om wat te wennen, want door alle viezigheid en chaos zou je bijna een unieke stad over het hoofd zien :)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Weer op pad

    4 de enero de 2016, India ⋅ 🌙 14 °C

    Ons laatste dagje in Varanasi begint met uitslapen. Omdat we niet altijd ontbijt bij ons hotel hebben gegeten (om aan de ondervraging van de hoteleigenaar te ontsnappen), staat hij erop dat we vandaag een speciaal ontbijt komen eten. Best prima, maar niet veel dus we hobbelen door naar ons standaard ontbijt tentje voor een brunch. Hierna besluiten we over de Gaths naar het dakterras te gaan waar onze Franse vrienden zitten. Het is veel rustiger op de Gaths en we kunnen er voor het eerst wat van genieten. Op het dakterras drinken we gezellig een drankje in de zon. Ondertussen krijgen we alle tips en adressen van Maeve en Damian voor de steden waar wij nu heen willen en zij al geweest zijn; super handig. Na het afscheid gaan we weer terug om onze tassen te halen in het hotel. De hoteleigenaar regelt een motor tuktuk. Het blijkt een keurige tuktuk te zijn met een keurige oudere man die ons op een beschaafde manier door de absolute verkeersanarchie heen loodst. Op het treinstation is het even zoeken, maar we zijn prima op tijd. Na wat gewissel met bedden liggen we bij elkaar. De wagon bestaat uit acht - niet afgesloten coupés. Elke coupé is een ruimte met aan de ene kant van het looppad twee stapelbedden met drie bedden, en aan de andere kant nog een stapelbed met twee bedden. We delen de coupé met een koppeltje Canadezen en drie Zuid-Koreanen. Later op de avond komt er nog een Indiaanse knul bij. De bedden komen redelijk bekend voor en zijn nog steeds matig comfortabel. Gelukkig duurt deze rit maar acht uur. Morgen vroeg komen we aan in Khajuraho... Ons Indiaavontuur is nu echt op gang gekomen!Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Sexy tempels van Khajuraho

    5 de enero de 2016, India ⋅ ☀️ 13 °C

    Om 6.00 uur komen we - na een onrustige treinrit - aan in Khajuraho. Rond 1050 AD zijn er hier tientallen tempels gebouwd, waarvan er tegenwoordig nog een handjevol bewaard zijn gebleven. Pas in 1838 zijn de tempels herontdekt door een Engelsman en wereldberoemd geworden als de "kama sutra tempels".
    Met rode konen lopen we door de tempels en genieten we van het ordelijk aangelegde park. De diverse beeltenissen op de tempelmuren zijn... uhhm.. avontuurlijk. Laten we zeggen; don't try this at home ;) Wat een verschil met het chaotische Varanasi.    Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Dagje dakterras

    6 de enero de 2016, India ⋅ ☀️ 2 °C

    Het hotel heeft een overdekt dakterras met lounge kussentjes. Het blijkt precies te zijn wat we nodig hebben vandaag. We hangen hier rustig rond tot halverwege de middag. Als de temperatuur wat over zijn hoogtepunt heen is, gaan nog even op pad. Er zijn namelijk nog meer tempels rond het stadje. Onderweg spreekt iedereen je aan en loopt ongevraagd rustig twee uur met je mee. We lopen door de oude stad van tempel naar tempel. Tussendoor worden we nog even - wederom ongevraagd - rondgeleid door een plaatselijk schooltje. Omdat ze toch wel goed bezig zijn, doneren we een kleinigheidje (en poetsen we onze karma weer even op). Als de laatste tempel vol blijkt te hangen met afbeeldingen van naakte mannen waar weinig mensen warm van worden, besluiten we onze tempeltoer voor vandaag af te sluiten en gaan we weer terug naar ons dakterras :)Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Pffff

    7 de enero de 2016, India ⋅ ☀️ 29 °C

    Vol frisse moed stappen we vandaag weer in de trein. Het zal een goede 8 uur gaan duren. Bepakt en bezakt met fried rice, koekjes en water stappen we aan boord. Toevallig zitten we - net als tijdens de treinrit naar Khajuraho - weer naast hetzelfde Canadese stel (Liam en Orla) dus kletsen we verder over onze reizen. De vrouw van een Indiaas gezin dat ook in onze 'coupé' zit kletst ook honderd uit. Ze heeft alleen een zwaar Indiaas accent en dus is het erg vermoeiend om lang te kletsen. Gedurende de rit komen er regelmatig chai (thee) verkopers langs en kun je rijstmaaltijden kopen. Gelukkig maar, want de trein loopt gedurende de dag een vertraging op van ruim twee uur. We komen dan ook geradbraakt aan in Agra. In de Lonely Planet wordt gewaarschuwd voor de louche riksja bestuurders, maar het blijkt dat de 'fixed price' taxistand ook variabele prijzen hanteert. Zoals gebruikelijk is ook dit systeem goed bedoeld, maar corrupt. Eenmaal in het hotel nemen we een snel maal en dan duiken we onder de wol. Het was weer een echte reisdag...Leer más

    Ver traducción
  • Gordon MichelleReis 2015-2016Viajero

    Agra Fort

    8 de enero de 2016, India ⋅ 🌙 8 °C

    Na heerlijk uitgeslapen te hebben genieten we van een uitgebreide brunch in het zonnetje terwijl we de dagen in Agra plannen. Het hoogste op het verlanglijstje staat natuurlijk de Taj Mahal, maar het is vandaag vrijdag en dan is deze gesloten voor het algemene publiek. Het is een actieve moskee en op vrijdag is de Taj Mahal alleen voor moslims om te bidden. Tweede optie is Agra Fort. Dit fort annex paleis is waar de heerser Akbar ('de grote') woonde tezamen met zijn 190 tot 5000 (de aantallen variëren nogal) concubines. Het fort is wel open en dus wandelen in de middag die kant op. Het fort blijkt zeer de moeite waard. Het is een gigantisch ommuurd paleis geheel opgetrokken uit rood zandsteen met daarbinnen prachtig aangelegde tuinen met daarom heen rijkelijk versierde witmarmeren gebouwen. Vanaf de kantelen aan de oostkant heb je een mooi uitzicht op de Taj Mahal aan de Yamuna rivier. Aan het eind van de middag wordt het licht zachter en wordt het fort en het uitzicht op de Taj Mahal alleen maar mooier. Ironisch genoeg werd Akbar kort na het voltooien van de Taj Mahal van de troon gestoten door zijn zoon en heeft tot aan zijn laatste dagen gevangen gezeten in het fort; wel met uitzicht op de Taj Mahal.Leer más

    Ver traducción